Niki büyük bir heyecanla gösterisini sergilemeyi bekliyordu. Ancak Sunoo geleceğini söylediği halde daha gelmemişti.
Dakikalarca bekledi, sahneye çıkma vakti geldi, gösterisini sergiledi, muhteşem alkışlar kulaklarında yankılandı ama Sunoo asla gelmedi.
Üzgün bir şekilde eve gitti Niki. Sunoo söz verip gelmemişti. Daha yeni tanısada, bu kısa sürede çok değer verir olmuştu ona. Neden? Neden hayal kırıklığına uğrattın beni diye düşünmeden edemedi. Ailesinden başka kimsesi yoktu zaten. İlk defa birine değer vermişti. Ama unutulmuştu.
Bir daha karşılaşmadı Sunoo ile. Gösterisinden birkaç gün sonraki mezuniyetinde de. Haber alamadı ondan. Bir hayalet gibi kayboldu ortadan. Öğretmenlere, sorabileceği herkese sordu nerede olduğunu. Kimse bilmediğini söyledi.
İki yıl geçti. Çok istediği üniversiteye gidiyor, hedeflerine teker teker ulaşıyordu Niki. Ama asla unutamadı Sunoo'yu. Haber de alamadı. Hep özledi o güzel gülümsemesini.
Bir gün bir kargo geldi. Küçük bir kutu ve bir demet frangipani.
Dikkatlice açtı kutuyu. İçinde bir defter vardı. İlk sayfasını okumaya başladığında anladı kime ait olduğunu. Güzel yazısına baktı ve sayfaları çevirip okumaya başladı. Okumayı bitirdiğinde ağladı sadece. Gülüşünde yaşadığı güzel çocuğun hayallerini süsleyip nefret ettiği bir dünya oluşturduğu için ağladı.
Ağlaması hafiflediğinde gelen frangipanileri alıp kokladı. Ve içindeki notu farketti. Çiçeklere zarar vermemeye çalışarak aldı ve okumaya başladı notu.
-Frangipani kokulu çocuğa,
Benim hayalet çocuğum, bahar çiçeğim, güzel Sunoo'm.. bizimle asla paylaşmazdı hayallerini, benliğini. Böyle bir günlüğü olduğundan bile haberimiz yoktu. Ama tek bir şeyi hepimiz bilirdik.
Seni.
Seni herkesin bilmesini isterdi.
Seni ne kadar çok sevdiğini.
Sunoo'n seni hep çok sevdi. Her şeyden çok. Herkesten çok. Rüyadan uyanmak isteyecek kadar çok. O sihirli dünyayı geride bırakmak isteyecek kadar bile çok.
Çabalarını duydum. Üzgünüm ama artık ona ulaşabileceğini düşünmüyorum. Uyuyor çünkü. Onu o uykudan artık ne ben uyandırabilirim ne de sen. Zor zamanlar geçirmeni istemediğimiz için senden sakladık. Belki zor zamanlar geçirmene engel olamadık ama yükünü az da olsa hafifletmek istedik. Özür dilerim. Özür dileriz. Kalbinde ona olan sevgin umarım hiç azalmaz.
Her zaman mutlu olman ve Sunoo'nun uğruna ömrünü feda ettiği içindeki o iyi kalpli çocuğu hiç kaybetmemen dileğiyle.
Hayalet çocuk Kim Sunoo'nun annesin'den -
Tekrar ağlamaya başladı frangipani kokulu genç. İlk defa sevdiği birinin onun yüzünden öldüğünü söyledi kendine. Sinirlendi kendine. Hep kendisini unuttuğunu düşünmüştü ve kendisini bıraktığı için kızmıştı ona. Ama öğrenmişti ki gerçekler daha farklıydı. Hakikat hiçte beklediği gibi değildi.
"seni seviyorum." dedi. bazı sözler verildi.
"Hayalet çocuğu belki herkes unutacak ama ben yaşatacağım." dedi.
"Hayalet çocuğun hayaleti kaybolup gitmeyecek. Gün sonunda gideceği bir yer, sıcak bir yuvası, evi, benim kalbim var. Benim kalbim en başından beri onun evi. Kalbimde ikimiz içinde fazlasıyla yer var."
O gün ağlayarak sanki Sunoo'ymuş gibi sarılarak uyudu çiçeklere.
Rüyasında onu görmeyi diledi. O güzel gülümsemesini...
_____________
Yazdığımdan memnun muyum değil miyim bilmiyorum.
Üç dört günde yazdım ama stresli bir dönemdeydim. Bu yüzden aklıma gelenleri iyi mi yoksa kötü mü diye hiç düşünmeden direkt buraya aktardım.
Kitap üstükapalı biraz da benim duygularımı yansıtıyor.
Mutlu son yapmayı düşünüyordum ama ruh halime göre bitirdim sonunu.
Okuyup beğendiyseniz ne mutlu bana.
fici okuduğunuz süreçte hayalet çocuğu ve frangipani kokulu çocuğu sıcak bir yuvada, kendi kalbinizde misafir olarak ağırladıysanız çok teşekkür ederim
sihirli dünyasını geride bırakmak isteyecek kadar bile çok sizi seven biri ile karşılaşmanız dileğiyle ✨🎡💙
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
