SA'YONG MUNDO

SPACE + Letting Go (M)

SARAH'S POV

I was driving papuntang pampanga to process something and Iniwan ko si Davi sa mga bestfriends namin. Wala na kasi si ate may, nasa Butuan na sya and kailangan narin na mag asawa.
While i was driving, Hindi pa rin nawawala sa isip ko ang nangyari nung isang araw.

3 Days na ang nakakalipas since ng huli naming tawag. I never tried to call her again nor leave her a single message. I want to give us space para naman maka pag isip-isip na muna. I know it is my fault for being so insensitive sa paningin nya. Nag papa cute pa raw ako kapag may mga chiks na dumadaan. Ewan ko ba, di ko sya maintindihan minsan. apaka selosa lang talaga ni mayora.

We've been together almost 6 years na, and hindi na bago ang mga ganitong eksena sa amin. Though, sanay na kami sa isa't-isa hindi pa rin talaga maiiwasan ang mga ganito. Paulit ulit nalang ang mga hinaing na binabato nya sakin kahit di naman totoo. Hindi ko rin naman sya masisisi, lapitin rin naman talaga ko mapa babae man o lalaki. Aaminin ko minsan eh may pagka insensitive rin ako. Yes, i was being so oblivious pag dating sa mga taong nagkakagusto sakin. Hindi ko naman talaga alam kung anong pakay nila. I didn't look differently sa mga sweet gesture nila sakin and wala akong pake. I know to myself na i'm not that insensitive, yun lang talaga ang tingin nya sakin.

In times na mga ganito, kapag binubulyawan na nya ko instead na sumagot ako sa kanya pabalik, i choose to stay silent. i aabsorb ko muna yung mga nasabi nya. e pa-flashback ko muna yung mga nagawa ko though diko naman alam na ganun na pala yung reaction nya. Sorry naman, hindi naman ako manghuhula para malaman yung takbo ng isip nya. Pero all those years na magkasama kami, we work it out naman at nao-overcome rin ang mga LQs namin. Ito lang talaga yung medyo matagal na silence between us. Dati di ko hinahayaan o hindi rin nya hinahayaan na makatulog kami ng magkagalit. Ngayon? Parang kailangan lang talaga ng space.

And sa mga di pa alam na Out na kami sa world, ngayon alam nyo na. Last year 2018 when tanch started to vlog. Her vlog started as TANCHELLIE LOBETE hanggang sa naging Team Tarah na. Yes, we are supported by many people around the world. They love us. I don't know what we've done to them para sa lubos lubos na pagmamahal that they give on us, i'm so much glad kasi nakikita naman namin ni tanch na nai-inspire sila sa mga vlogs namin. Nagpapaka totoo lang naman talaga kami sa bawat vlogs na ginagawa namin. We never hide our bad sides in front of the camera. And maybe that's the reason why we gain a big family sa youtube.

Speaking of youtube, we're very thankful sa mga taong sumosuporta samin. malapit ng Umabot sa 300k subscribers ang YT channel namin in 2 years of our vlogging. Those people behind sa Success namin ay those ones that we cherish. We're very thankful and bless to have them all.

Back to the reality, hindi ko napansin na malapit nako sa bahay ni lomi. Agad kong pinark si terry. Pagkababa ko may mga babaeng tumitili papunta sakin. Hindi ko na napansin na pinalilibutan na nila ako at gusto daw mag pa picture. Syempre pinagbigyan ko, hindi naman ako snob diba?

Pagtapos ng eksenang yun, pumasok nako sa bahay ni lomi. As usual, tahimik dito always.

"Bebekooo ba't ngayon ka lang...?" sabi ni lomi tapos ay hinalikan ako sa noon.

"Sorry lomi, idinaan ko pa si Davi sa mga bestfriend namin tyaka may pinag-usapan lang kam." totoo naman talagang pinag-usapan namin yung Lq namin ni tanch doon. Kinakamusta lang ako kung okay lang ba ko. Pero kay lomi di ko na ipapaalam.

"Ay dapat sinama mo na si Davi dito"

"wag na po lomi di rin naman ako magtatagal dito."ani ko

"napapansin ko sarah joy, parang malungkot ka? walang sigla yang mga mata mo." okayyy? Napansin na nya. Napaka expressive naman talaga ng mga mata ko. Diko matago yung nararamdaman ko.