My Possessive CEO✔(UNEDITED)

Chapter 7

Paulit-ulit na buntong-hininga ang pinakawalan ni Maddie habang abala siya sa pagta-type sa kanyang computer. Mula pa kanina ay hindi na niya makalimutan ang sinabi ni Kai na halos gusto na niya lumubog mula sa kinatatayuan dahil hindi niya mahanap ang dapat na sagot na sasabihin niya kaya nanahimik na lamang siya.

Instead na siya ang magsabi nun ay inunahan na siya ng kaibigan at hanggang ngayon ay natutulala parin siya.

She sighed once again and shooked her head. A smile crept on her lips. Naroon parin ang saya sa kanyang sistema habang iniisip na gusto rin pala ng kaibigan niya na magka-ayos sila. She's thinking before and afraid na pa'no kung galit ito sa kanya at hindi pansinin pero nagbago iyon dahil sa mga sinabi niya. Kai wan't them to go back the way they used to be before. Sana hindi na ulit magbago iyon at sana, kapag dumating ang araw ay masabi na rin ang main reasons niya kung bakit siya umalis but, she's afraid to be redjected by his bestfriend dahil hindi pa naman niya nasusubukang magkaroon ng boyfriend noon at hindi niya alam ang feeling ng may gano'n.

Hirap magmahal. Hindi mo maintindihan dahil babaliwin ka nito hanggang sa hindi mo makayanan at umiyak ka na lang sa huli kapag nasaktan. It can destroy you but it can also make you happy at the same time.

She shooked her head and continued what she's doing. The good thing is, Kai is not on the office because he's having an urgent meeting today and she's glad that he's not around. Siguradong mangungulit na naman iyon at magtatanong ng paulit-ulit. Yun pa, eh isa't kalahating isip-bata yun. Kung sa iba ay professional ang pakikitungo niya, sa kanya kakaiba. Parang hindi niya maisip na isang CEO ang kaibigan dahil sa pinapakitang ugali nito kapag siya ang kasama. Bipolar din ang isang yun.

A knock makes her senses back. Inihanda niya ang pekeng ngiti bago tumayo at nagtungo sa pintuan para pagbuksan ang kung sino mang kumatok.

"Hi, miss Maddie, may nagpapabigay" bungad sa kanya ng isang employee ng kumpanya.

She raise her brows on the employee before she glanced at the bouquet of flowers on her hands. Mas lalong kumunot ang noo niya. This past few days ay palagi siyang nakakatanggap ng bulaklak pero wala namang makapag-sabi kung sino ang nagpapabigay. Palaging sinasabi na lang nila na galing yun sa kabilang kumpanya. It's weird. Alam niyang maganda siya pero sobra naman ata ang araw-araw na pagbibigay sa kanya ng bulaklak.

She was about to get it but someone grabbed it from the employee's hand and put it on the trashcan. Napanganga siya sa nasaksihan at hindi maalis ang tingin sa taong nagtapon nito doon. She blinks her eyes several times at her boss, Kai.

"No one's allowed to give you a flower and from now on, the company won't allowed anyone of you to receive any peace of crap from the other company or whatsoever! Do you understand!"

Sa hindi malamang dahilan ay napatango siya. What! This man is unbelievable. Inilibot niya ang paningin at nakita ang mga empleyado na nakatayo at nakatingin sa kanila. Bumalik ang tingin niya sa boss niya.

"Get back to work!" he hissed before he grabbed her hand and went inside the office.

"Teka nga! Kung makahila ka naman!" bulyaw niya sa kaibigan at pilit na binabawi ang kamay sa pagkakahawak ng kaibigan niya.

Sinamaan niya ito ng tingin habang ang boss naman niya ay tinaasan lang siya ng kilay. Kahit gaano pa kaperpekto ang mukha nito kung isa't kalahating baliw, walang kwenta.

"What was that!" he suddenly asked her when he reach his table.

Napatingin si Maddie sa kanya na parang may sama pa ng loob.