Mijn Liefde voor Jou.

Hoofdstuk 48: De witte veer.

Hoofdstuk 48: De witte veer.

Lucas' POV:

De avond dat Louisa weer witte vleugels gekregen had was nu al bijna twee weken geleden en ze had haar ogen nog steeds niet geopend. Met iedere dag die voorbij ging kwam de lente dichterbij en dus ook de bruiloft. Omdat Louisa nog niet wakker was hadden we nog niets kunnen voorbereiden en er was dus nog geen taart, geen jurk voor Louisa en geen precieze locatie waar we zouden trouwen. Natuurlijk moest ze wel eerst wakker worden, maar het idee dat de bruiloft bijna was en dat ik nog niets voor haar had kunnen doen was niet te verdragen. Ik liep in rondjes door de kamer en telkens keek ik weer naar het bed waar Louisa op lag. Waarom werd ze toch niet wakker... Iedere dag zat ik naast haar bed, iedere dag voelde ik haar hartslag en iedere dag was die weer normaal. Het enige wat niet veranderde was dat haar ogen gesloten bleven en ze niet bewoog. Zuchtend ging ik op mijn eigen bed zitten. Met mijn handen in mijn haar keek ik de kamer rond. Er was niets veranderd sinds ik hier was, maar toch leek het alsof de kamer leeg was nu er naast mij niemand door de kamer liep. Ik wierp nog een laatste blik op Louisa en liep toen de kamer uit. Louisa haar grootvader durfde het huis weer uit te gaan omdat Louisa er niet meer zo ziek uitzag en ik hoorde dat hij aan het werk was in de schuur. Omdat de vele sneeuw al gesmolten was kon ik al zonder jas en laarzen naar buiten en meteen liep ik naar de schuur. Toen ik binnen kwam keek Louisa haar grootvader meteen op van zijn werk. "Hoe is het met Louisa?" vroeg hij meteen. Ik schudde mijn hoofd en zei: "Nog steeds hetzelfde..." Hij knikte en ging weer verder met zijn werk. Ik liep de schuur weer uit en liep weer terug naar binnen. Als Louisa niet wakker zou worden zou ik echt gek worden van mezelf... Met haar grootvader kon ik niet zo makkelijk praten en mijn gevoelens delen als met Louisa. Bovendien wilde ik gewoon mijn soulmate terug, want ik voelde me gewoon leeg zonder haar. Ik liep naar de keuken en schonk een glas melk in. Ik nam de eerste slok en verbaasd luisterde ik naar een vreemd geluid, maar toen ik beter wilde luisteren hoorde ik niets. Ik dronk het glas leeg en weer hoorde ik een soort ruisend geluid. Ik zette het lege glas weg en liep naar boven.

Toen ik boven kwam zag ik dat Louisa nog steeds sliep en ook aan de kamer zelf was niets veranderd. Pas toen ik voor de tweede keer de kamer rondkeek zag ik twee witte vleugels voor het raam zweven. O nee ... niet hem. Uiteindelijk liep ik toch naar het raam toe en meteen vloog Alex naar binnen. "Waar is Louisa? Wat is er gebeurd?" zei hij meteen toen hij binnen kwam. "Jij ook een goede middag." antwoordde ik. En natuurlijk zag hij toen pas dat Louisa in bed lag. "Wat kom je hier doen Alex?" Hij draaide zich om naar mij en liet een veer zien. "Waarom die moeite doen omdat je een veer bent verloren?" vroeg ik nu een beetje geërgerd. "Dit is niet mijn veer, maar die van Louisa en twee weken geleden werd hij opeens weer wit. Ik kon niet eerder langskomen omdat ik het nogal druk had, maar wat is er met Louisa?" zei hij. "Louisa was ernstig ziek, al weet niemand echt wat voor een ziekte ze had. Er waren geen medicijnen voor en twee weken geleden wist ze de ziekte zelf te genezen, toen zijn haar vleugels ook weer wit geworden..." antwoordde ik. Ondanks het feit dat Louisa nog steeds niet wakker was geworden ging Alex niet meteen naar huis en gelukkig besloot hij om toch maar terug te gaan toen het donker begon te worden. Als ik ergens gek van werd dan was het wel dat hij zomaar ongevraagd langskwam.