The Womanizer's Runaway Bride (ONGOING)

PROLOGUE

Naiinip,hindi mapakali at kinakabahan,yan nararamdaman ni EK ngayon.

Ngayong araw na ang kasal nila at kanina pa siya sa loob ng bridal car at kinakabahan siya sa nakikita niyang eksena sa labas ng sasakyan.

Hindi mapakali ang mga tao sa labas ng simbahan.

Its been one and a half hour since she arrived and her mom told her na wala pa ang lalake'ng pakakasalan niya.

Sinubukan na ring tawagan ng magiging mother-in-law niya ang lalaki'ng pakakasalan niya.

She saw how furious her father was when her soon-to-be-mother-in-law shook her head.

Nag-aalalang lumapit sa kaniya and ama niya, "Are you fine here?" Tanong niya habang nakayuko sa bintana.

Binigyan lang niya ng munting ngiti ang kaniyang ama at lumabas ng sasakyan.

The people outside the church gasped when they saw her getting out of the car and walked her way to the church's wooden door.

Some murmured 'No' and some murmured 'What is she doing?'.

Someone grabs her arm when she's about to open the door.

She glared at her brother and she grab her arm back.

"What do you think are you doing?!" Pabulong niyang sabi ngunit sapat lang ang lakas ng boses niya para marinig niya.

Malakas na buntong hininga ang pinakawaoan niya bago harapin ang kaniyang nakatatandang kapatid. "I'm just gonna do what I think is right.Ayokong umasa ang mga bisita."

Then she opened the door and walked down the aisle without her groom waiting at the altar.

Nang makarating siya sa dulo ay saka niya hinarap any mga bisita.

"Sorry we kept you waiting. Maaari na kayong umuwi,wala ng kasalang magaganap,"nakangiti niyang sabi.

Napuno ng bulungan ag loob ng simbahan at maraming nadismaya sa kaniyang sinabi.

Isa-isang nagsialisan any mga bisita sa look ng simbahan.

Nakita naman niya kung paano lumuha any kaniyang ina sa sinabi  nito.

Her family walked towards her and comforted her.

"Oh,dear," her mother said and hugged her.

Nang maramdaman niya ang pag-aalala sa kaniyang pamilya ay saka naman kumawala ang mga luhang kanina pa niya pinipigilan.

Umiyak siya ng umiyak habang nakayakap sa ina.

Bigla naman siyang nakaramdam ng hilo at unti-unting nagdilim ang kaniyang paningin ngunit bago siya mawalan ng malay ay nakita niya ang lalaking hinihintay niya na patakbong pumasok sa simbahan.

'You came,but you're already late.'

At nawalan siya ng malay.