olgunlaşmamış bir patatesin günlüğü

3. gün

sevgili günlük,
babamı özlüyorum. babam benim ağladığımı gördüğünde sebebini anlatana kadar beni rahat bırakmazdı. ama annem öyle değil. annem, görmüyor gözyaşlarımı. görmesini de bekleyemem, agnes'a bile zor zaman ayırıyor. 

mathilda olmasa kimin yanında ağlayacaktım günlük?

sana ağladığımda gözyaşlarım kuruyup kalıyor yapraklarında. - evet, biliyorum yapraklarına henüz gerçek bir gözyaşı isabet etmedi - ama biliyor musun bazı insanlar da senin gibi. birilerinin yanında ağladığın zaman gözyaşların onlara gerçekten isabet etmiyor. "merak etme atlatırsın." diyorlar, ama bunu yürekten bile söylemiyorlar. 

aman allah'ım... "konuları ne biçim bağladın," dediğini duyar gibiyim. hayır, şizofreni teşhisim henüz konmadı. bir defterle kavga etmek şizofreni sayılmıyor, hayır. o sensin defter... lafını sana aynen iade ediyorum. 

allah'ım... deliriyorum.

mathilda ne olursun bana beni sevdiğini söyler misin artık, delirmememin tek yolu bu. o gülüşlerin ait olduğu kişi olmak, bana baktığında içimin eridiği gibi, benim de senin gözlerine baktığımda bunu görebilmem... 

allah'ım çok şey istemiyorum, bence.

araya girme, defter. beni kıskanma da ayrıca. 

yırtarım seni,

sevgiler,
herb.