|Κεφάλαιο 29|

119 11 0
                                    

"Και εγώ που νόμιζα ότι δεν μπορείς να φερθείς πιο ανόητα, ακόμα και από ένα χρυσόψαρο"

"Τι πάει να πει αυτό;" Με ρώτησε προσποιούμενος τον θιγμένο.

"Τι θέλεις από μένα;" Τον ρώτησα αποφασιστικά σταυρώνοντας τα χέρια μου κάτω από το στήθος.

"Σκέφτηκες την πρόταση του πατέρα σου;"  Έκανε μερικά βήματα μπροστά αλλά εγώ δεν κουνήθηκα από την θέση μου.

"Εννοείς την συμφωνία σας; Ναι, το σκέφτηκα." Τα μάτια του φωτίστηκαν απ' την ελπίδα που εξέπεμπαν, ενώ ταυτόχρονα ένα λοξό χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπο του. "Όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω."

   Γύρισα ολόκληρο το σώμα μου προς την μεγάλη γκρίζα πόρτα που οδηγούσε πάλι μέσα στο σχολείο, όταν δύο χέρια με έριξαν με δύναμη στον τοίχο και πίεσαν δυνατά την κοιλιά  μου με ένα μικρό αιχμηρό αντικείμενο.

"Με κοροϊδεύεις Λιβ;" Ένιωσα το στιλέτο να πιέζεται πιο βαθιά στο δέρμα μου αλλά προσπάθησα να μην δείξω κανένα συναίσθημα που θα του έδινε δικαιώματα.

"Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς..."

"Χώρισες δεν χώρισες με τον Τάιλερ; Οπότε είσαι ελεύθερη να κάνεις ότι θέλεις!" Σούφρωσα τα φρύδια μου και εκείνος άλλαξε γρήγορα το ύφος του. Το πρόσωπο του σκοτείνιασε επικίνδυνα

"Πώς το ξέρεις εσύ αυτό;" Καμία απάντηση. Με όση δύναμη μου είχε απομείνει, τον έσπρωξα μακρυά μου και τον πλησίασα πάλι απειλητικά. "Μην μου πεις ότι έχεις κάποια σχέση με την αλλαγή στην συμπεριφορά του τον τελευταίο καιρό!" φώναξα μέσα στο πρόσωπο του αλλά εκείνος δεν έδειξε να πτοείται.

"Ίσως..." Με κοίταξε με ένα ειρωνικό χαμόγελο. Ύψωσα γρήγορα το χέρι μου και ήταν έτοιμο να προσγειωθεί πάνω στο λευκό του δέρμα... όταν πρόλαβε και αντέδρασε.

"Μην τολμήσεις!" Με προειδοποίησε και έπιασε γρήγορα τον καρπό μου αποτρέποντας με από το να τον χτυπήσω. Έσφιξε το κράτημα του και τότε ήταν που έβγαλα ένα μικρό επιφώνημα πόνου. "Συγγνώμη, σε πονάω;"

   Και μόνο από τον τόνο της φωνής του, μπορούσες να καταλάβεις πως αυτό ήταν που ήθελε. Σιγά μην νοιαζόταν αυτός για κάποιον άνθρωπο. Αν είχε κάτι ανθρώπινο μέσα του... ίσως. Αλλά ποτέ δεν θα μάθουμε. Ήρθε πιο κοντά μου και εγώ έκανα ασυναίσθητα μερικά βήματα πίσω.

"Σκότωσα την μητέρα σου με τα ίδια μου τα χέρια, θανάτωσα λυκανθρώπους από την αγέλη του καλού σου μόνο και μόνο για να σου δείξω πόσο νοιάζομαι για εσένα!"

Moonlight: The Prophecy {Starterliste21}Where stories live. Discover now