TILSIM | ¦ | YEONBİN / TAEGYU

Fourteen💋

Göz yaşlarımı silmiş Beomgyu ile beraber odaya geri gidiyorduk. Ne yapacağımızı bilmiyordum. Artık bi okulumuzda yoktu kalacak bi evimizde...

14. BÖLÜM

Ertesi gün...

"bugün çıkacağız dimi burdan hyung" (kai)

"evet kai çıkıcaz" (yeon)

"nereye gidicez peki hyung?" (kai)

"bilmiyorum ki kai bi ev tutarız" (yeon)

"Hyung iki kişi bir ev tutamayız" (kai)

"Neden ev tutuyorsunuz ki bana gelin işte" (soobin)

"Soobin sen o evde dönemlik kalıyorsun dönemin bitmesine bir hafta var bir hafta sonra ortada kalırız" (yeon)

"Haklısın. Bi dönem daha kiralarız? Olmaz mı" (soobin)

"Hayır soobin evvet bi gün açıkta kalırız tek başına tuttun o evi bişey yaparlar boşver" (yeon)

"keşke bize gelin diyebileceğim bir yer olsaydı" (tae)

"Hyung neden ağlıyorsun?" (kai)

"Taehyun ah iyimisin? Beomgyu noldu şimdi?" (yeon)

"Taehyunun babası çıktığımızı öğrenmiş. Evden kovmuş Taehyunu" (beom )

"Taehyunie üzülme beraber kalırız" (yeon)

"Yeonjun hyung haklı Taehyun üzülme artık" (beom)

"T-tamam" (tae)

Neyse biraz daha burda kalırsak salya sümük ağlayacağız. Hastaneden çıkalım öyle konuşalım" (yeon)

"Yeonjun Hyung haklı hadi" (soobin)

***

Beomgyu ve diğerlerini bırakıp eve doğru gidiyordum. Tek umudum annem kalmıştı. Benle konuşmasını istiyordum. Eve neredeyse 1 dakikalık yol kalmıştı. Ve ben babam beni görmesin diye gizli gizli gidiyordum.

Adımlarım adımlarımı takip ederken çoktan evin önüne gelmiştim. Yaklaşıp yutkundum. Kapıyı tıkladım. Kapıyı annemin açmasından başka bir şansım yoktu. Tabi oda benden tiksinmiyorsa.

Umduğum gibi kapıyı annem açmıştı. Gözlerinden yaşlar akıyordu. Beni kendine çekip sarılmıştı. Sonrada içeriye çekip koltuğa oturtmuştu.

"TAEHYUNİE"

"Anne özür dilerim"

"Özür dilemene gerek yok oğlum. Ben biliyordum."

"A-anne"

"Kaç yıldır aşkından neler çektiğini biliyordum ben Taehyun karşı çıkamam çünkü yıllardır üzgündün fakat şuan mutlusun ve biz sizi ayırırsak tekrar üzükceksin"

"Anne"

"Taehyun baban her an gelebilir ve seni görmek istemiyor odandaki çantayı alıp git ihtiyacın olan şeyler var içinde. Ve beni aramayı unutma. Ben seni bırakmam oğlum"

Annemin dedikleri karşısında kendimi rahatlamış hissetmiştim. Ağlamak istiyordum ama ağlarsam annem daha fazla ağlardı ve ağlamasını istemiyordum. Ona bakıp gözlerimle tamam demiştim. Hemen odama çıkıp çantayı almıştım. Gerçekten içi dop doluydu. Çok ağırdı. Tekrardan aşağıya inmiştim. Anneme birşey demeden gidemezdim.

"Anne Teşekkür ederim"

Daha fazla durmamam gerekiyordu bu yüzden Soobin hyunglara doğru gitmeye başlamıştım.

***

Taehyun bizden ayrılmış gitmişti bende diğerlerini bizim eve getirmiştim en azından biryer tutana kadar burda kalmalıydık. Hepsi çok yorulmuştu. Çok şey yaşamıştık.

Yeonjunla konuşmam gerekiyordu. Kai uyuyordu hala tamamen kendine gelememişti. Beomgyuda Taehyunu bekliyordu. En iyi vaktin bu vakit olacağını düşünüyordum.

"Yeonjun hyung konuşabilir miyiz?"

"Tamam Soobin olur"

Dışarıya çıkmış yürümeye başlamıştık hayatımızın değiştiği ağaç eve doğru gidiyorduk.

-Soobin ne konuşmak istiyorsun

-Yeonjun çok kısa zamanda çok fazla şey yaşadık. Daha dün seni ormanda arıyorduk. Şimdi tekrar oraya gidiyoruz.

-Evet Soobin kısa zamanda çok şey yaşadık bir çok kez yurt değiştirdik şimdide sokakta kaldık

-hayır kalmadınız ben varım burda.

-Soobin birşey değişmedi biliyormusun ben hep böyle büyüdüm

-Yeonjun sen hiç geçmişini anlatmadın

-Geçmişim mi? Boşver güzel bir geçmiş değil.

-Tamam zorlamayacağım

Yeonjunun geçmişini merak ediyordum. Hiç bahsetmemişti. Ama zorlamak istemiyordum onu. Zaten ağaç eve gelmiştik demek istediğim şeyi şimdi diyebilirdim.

-Yeonjun

-Efendim Soobin

-konuşmakda çok kötüyüm biliyorum bu yüzden direkt konuya giriceğim. Yeonjun eskiden beri o tılsıma güveniyordum. O tılsım olmazsa ben bir hiçim sonsuza kadar yalnız kalırım diyordum. Sen hastanedeyken anladım ki Tılsım benim için o kolye değil senin kendinmiş yeonjun. Ya sana orda birşey olsaydı ben napardım.

-Soobin - ah

-Yeonjun ben ilk defa böyle bir duygu yaşıyorum

-Soobin ben tanımlayayım kalbin çarpıyo deli gibi hızlı hızlı atıyor. Avuç içlerin terliyo. Sürekli göz göze geldiğimiz için gözlerini kaçırıyorsun

-N-nası-

Sözümü bitiremeden yeonjun dudaklarıma yapışmıştı. Önceki sefer gibi değildi. Gerçekten dudaklarında sevgi vardı bu sefer. Gerçekten içinden geldiği için yapmıştı bunu. Bende onu karşılıksız bırakmamıştım. İkimizde birbirimizi bırakmıyorduk. Taki telefon çalana kadar

- - - - - - - -
Atmayacaktım yanlışlıkta paylaştım arşivleyip sonra paylaşınca bildirim gitmio die atıyom yazamıom zaten biliom ama olsun ne diyim diğer kitaplarada bi el atın Allah rızası için