Gone Boy [COMPLETED][PUBLISHED]

Chapter 11

[ELLAINE'S POV]

Magtatanghali na nang magising kinabukasan si Ellaine. Halos mapalundag siya sa kama nang mabasa ang limang text sa cellphone niya. Galing iyon lahat kay John Paul—ipinapaalam nitong darating ito sa bahay nila ng ala-una ng hapon. At siguraduhin niya raw na darating ang babaeng humalik ditto kagaya ng naipangako na niya ng nadaang gabi. Parang nais niyang pagsisihan ang pagiging padalus-dalos niya. Pero wala na siyang panahon para magsisi pa.

Halos magkumahog siya sa paghahanda ng sarili. Mahigit isang oras na lang at darating na ang binata. Kumain na muna siya ng tanghalian bago nagpasyang maligo. Naibilin niya na rin kay Nana Maria na kapag dumating si Paul ay patuluyin na lang ito sa silid niya. Hindi siya papasok sa opisina kung saan siya nag-o-OJT dahil patapos na rin naman ang three hundred hours na kailangan niyang bunuin sa opisina ng mga ito. Mahigit tatlong araw na lang ay mako-kompleto na niya ang required number of hours kahit medyo matagal pa ang graduation day nila. Hindi naman na siguro masama kung liliban siya sa araw na iyon.  

Mabilisan siyang naligo, nagsipilyo at nagwisik ng pabango. Halos kakatapos lang niyang magsuot ng damit nang saktong dumating ang inaasahang binata. Nakaplaster sa mukha nito ang abot-tengang ngiti nito.

“Andito na ba?” anito na luminga-linga sa buong silid niya. Akmang tutunguhin na nito ang banyo niya nang pigilan niya ito.

“Ano ka ba! Maupo ka nga saglit. Oo, nandito siya. Gaya nga ng sabi ko sa 'yo kagabi, kaya huwag kang masyadong atat.”

Naupo naman ito sa gilid ng kama niya. Bumalatay sa maamo nitong mukha ang pagtataka nang mula sa aparador ay kumuha siya ng panyo. “Ayoko ng ganyan! Akala ko ba ipapakilala mo na sa ‘kin kung sino ang humalik sa kin?” yamot na sabi nito.

“Oo nga. Kaya lang, kailangan talaga ito. Para surprise. C’mon, ngayon ka pa ba aatras?” nakangiti niyang turan dito. Sinimulan niya itong lagyan ng piring sa mata.

Nang masiguradong maayos nang nakakabit dito ang panyo, humakbang siya ng kaunti at humugot ng mahabang hininga. Ito na, malalaman na niya ang lihim ko. Nilunok na niya lahat ng kahihiyan sa sarili.

 At kagaya ng nangyari kahapon, unti-unti niyang inilapit ang mukha niya sa mukha ni John Paul. At nang maglapat ang kanilang mga labi, muling nagsalimbayan ang samut-saring emosyon sa kanyang pagkatao. Hindi naglaon, tinutugon na rin nito ang halik niya na nang magtagal ay lalong naging mapaghanap. Para siyang nahihipnotismo dito. Kusang nangunyapit ang kamay niya sa batok nito while he was kissing her with intense passion.

At nang akala niya’y malulunod na siya sa mga halik nito, inalis nito ang piring sa mata at awtomatiko itong napasabunot sa buhok nito nang makita nitong siya ang nakaupo sa kandungan nito. “My God, Ellaine! What’s happening with you? Are you insane?” mababakas sa mukha nito ang galit. Hinawi siya nito sa pagkakaupo niya sa kandungan nito at tumayo ito at lumapit sa bintana. Nakitang niyang humugot ito ng marahas na paghinga.