EFSUNKÂR

9. BÖLÜM

            Medya Aziz DEĞİRMENCİ 🚬

Selam sevgili aşklarım..
Hiç sizi bekletmeden direk bölüme geçiyorum, keyifli okumalar... 🖤

&

Tutku'nun deli gibi ağlamasına oldukça şaşırmıştı Halide hanım.
Zira yeğeni bu yaşına kadar asla kendisinden böyle birşey istememişti.
" Kızım neler oluyor, iyi misin sen? "
Tutku hıçkırıklarının arasında zor konusuyordu. " Ne olur teyze gelin alın beni buradan yalvarırım. "
Dizleri titriyordu gözleri gittikçe kararıyordu. İyi hissetmiyordu kendini hiç. " Yavrum bir sakin ol neden ağladığını söyle bana ? "

" Duramıyorum burda yapamıyorum tek başıma, size ihtiyacım var teyze nolursun. "

Ağlaması gittikçe çoğalıyordu, dur durak bilmiyordu korkudan deli gibi çarpan kalbi. " Yavrum nasıl gelelim dünyanın bir ucundayız. Bilal'in durumunu biliyorsun. " Daha fazla ayakta kalamıycağını anlayan Tutku, yatağın üzerine oturmuştu. Midesi bulanıyor başı dönüyordu.
" Teyzem nolur size hiç bir zararım olmaz ben kendim çalışırım Kendi kendime bakarım. Yeter ki yanımda olun sizden başka kimsem yok benim, yalvarırım beni buradan al. " İçi acımıştı Halide hanımın yeğenine. Fakat nasıl alırdı onu yanına? Oğlunun derdi yeterince büyüktü birde onunla nasıl uğraşırdı?

Hem kocasının da öteden beri yeğenine ilgisi olduğunu biliyordu. Bu kötülüğü kendi canından olan yeğenine yapamazdı. Tutku'nun ne iş yaptığını açıkça bildiği için kocasının kızı rahat bırakmayacağını çok iyi biliyordu.
Böylesi iğrenç bir adama sadece oğlu iyi olsun diye katlanıyordu.
Yeğenini de bu pisliğin içine çekemezdi.
" Olmaz Cansel'im.. Bilal zaten çok kötü eniştenin işi de iyi değil birde sen gelirsen daha kötü olur. Birde sana bakınca tatsızlık yaratır enişten. "
Kalbinin nasıl kırıldığını hissetmişti Tutku. Biran nefes alamadı. Hayatta kalan tek akrabası, anne yarısı olan teyzesi de onu istemiyordu.
Açıkça bize ağır gelirsin demişti.

Yıllar önce daha çocukken babaannesinin söylediği bir söz geldi aklına..  İnsan eti ağırdır güzel kızım bunu büyüyünce sende anlayacaksın. Dilerim güzel Rabbim seni kimseye muhtaç etmesin.

Hiç birşey söylemeden telefonu kapatıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya devam etti.
Sesini kimin duyduğu umrumda değildi. Canı çok yanıyordu, kalbi sızlıyordu. Nefesi kesilmişti sanki.
Teyzesi onu evinde istemiyordu.
Onların koca hayatında ona yer yoktu.

Sızlıyordu kalbi..

Bukadarı reva mı dedi içinden.
Bu yaşadıklarım neyin bedeli, neyin günahı? Bitmişti artık. Bundan böyle teyzesiyle eskisi gibi olabileceğini sanmıyordu. İstesede olamazdı.
Bu sözler hep çınlardı kulağında.
Şuanda itibaren hiç kimsesizdi.
Koca dünyada tek başınaydı.
Uzunca ağladı gözleri acıyana kadar.
Gözlerinden yaş gelmeyene kadar.
Başı dönmeye devam ediyordu midesi kasılıyordu. Başında felaket bir ağrı vardı. Yataktan destek alarak kalktı ve yavaş yavaş ıslak çoraplarıyla banyoya yürüdü.