"Where are we going?" tanong ko nang nasa loob na kami ng kotse niya. "You're so rude to your parents! How could you do that?"
"I'm sorry, babe..." Bumuntong hininga siya. "Nagseselos lang ako kasi hindi mo ko napapansin kanina. You're giving them too much attention. Your attention is all over on my parents..." kalmado niyang saad, ramdam ko ang selos sa boses na 'yon.
"I'm sorry, okay. I just want to talk to them...to your parents...to your family." I explained. "I want to be close with them, Cedric." dagdag ko at tumingin sa kanya.
"You're so unfair. I have talked with your parents this morning but my attention is still on you..." he uttered. Umiling siya at pinaandar na ang makina ng kotse.
"Sorry na, Cedric. I never thought na magkakaganito ka. You are supposed to be happy because your parents were not against us..." I showed him a heart-warming smile.
"Yeah. " he let out a smirked.
"Uh, saan na tayo pupunta nito?"I asked again.
"Condo." he answered.
"Again? I-I mean hindi ka ba nagsasawa na sa condo mo tayo tumatambay like wala na bang ibang place?!" I asked.I don't know if I sound mean or what.
"Hindi ako nagsasawa, Lean. E, ikaw ba?" balik niyang tanong sa akin.
"No!" sagot ko.
"Good. I am, too..." he trailed off. "We will go to my condo. I want to spend this whole day with you. I will cook for you again and this time it's really different." he smiled.
"Can I cook this time? Lagi na lang ikaw ang nagluluto para sa atin. Feeling ko hindi ako ang para sa 'yo. Ang galing mo sa lahat ng bagay at ako na girlfriend mo, walang alam kung saan ka magaling." malungkot kong wika.
He stopped the car and looked at me. He let out a sighed. "Stop saying that, please. It hurts me."
"I'm sorry. Truth really hurts."
"Pero hindi gano'n ang tingin ko sa 'yo." utas niya. "Wala akong pake kung wala kang alam sa bagay na hilig ko. Wala akong pake kung hindi ka magaling. Ang alam ko lang ay mahal kita at sapat na 'yon para sa akin. That's enough." he said.
Napangiti ako sa mga sinabi niya. I looked at him. Hinawakan niya ang kamay ko at hinigpitan ang pagkakahawak nito.
I wish it will be always like this. Walang problema. Walang nasasaktan. Walang iniisip na iba kung hindi kami lang.
"I love you." I mouthed.
"What did you say?" medyo nagulat siya sa sinabi ko. Lumapit siya sa akin at parang hinihintay akong magsalita muli.
"Wala." agap ko dahil alam kong kinikilig na naman ang mokong na ito.
"Please say it again." he beg.
Bumuntong hininga ako at tumingin sa kanya na hinihintay ang pag-ulit ko sa sinabi ko kanina. "Ayaw ko nga!" tumawa ako dahil nakita ko sa mata nito ang pagkabigo. Ang akala niya siguro ay uulitin ko 'yon dahil kanina pa siya nakatitig sa akin.
"Ang damot mo. Please, babe. Last na 'to. Say it again." pagmamakaawa niya.
"Ayaw ko nga." ngumisi ako, gusto ko makita kong paano siya mainis.
"Please, Lean."
"Sige na nga." sagot ko na nagpangiti sa kanya.
"Please make it louder. I wan to hear it properly." he ordered.
"I love you." ulit ko.
Nagulat na lang ako na bigla niya ako niyakap. Sa sobrang higpit ay hindi na ako makahinga. "I love you more, Lean." bulong nito sa akin.
Kumalas ako sa yakap niya. "Magdrive ka na. Magluluto ka pa para sa akin, 'di ba?" tanong ko nang nakita ko na nagtaka siya sa kinilos ko.
"Yeah. Oo nga pala." humalakhak siya at sinimulan na ang pagmamaneho.
Dumating din kaagad kami sa condo niya. Nagpahinga muna kami nang sandali. Ang tirik ng araw ay tumatama sa balat ko at talagang ang init kaya hindi ko din napigilan ang mainis.
Tumabi siya sa akin kaya umusog ako nang konti. I want to give him space but he stopped me. "Stop it. I want to sit beside you." ani Cedric. He pulled me near on his side. Nilahad niya ang kamay niya kaya tinanggap ko 'yon ng buong puso.
"Gustong-gusto mo talaga hawakan ang kamay ko, 'no?" tanong ko, napansin ko kasi na lagi siyang ganito. I have noticed it as always.
"Yes. I love holding your hand. It feels like, I'm holding my whole life." wika niya.
We stayed like that. Gusto ko nang kunin ang kamay ko sa kanya dahil pinaglalaruan niya lang ito at nakakakiliti kaya hindi ko maiwasan ang pandilatan siya ng mata sa t'wing gagawin niya 'yon.
"Lean..." tinawag niya ako, nanatili kaming nakaupo ng gano'n kaya madali ko siyang nilingon. Nakaakbay ang braso niya sa akin at ang isa naman nitong kamay ay hawak ang kamay ko at nilalaro ang mga daliri ko. Mukhang malalim ang iniisip niya nang nilingon ko siya. "If ever something happen, will you stay with me? Will you still be there?" tanong niya sa akin.
"Of course, Cedric. I'm your girlfriend. I won't leave you." I respond. Tinitigan ko siya.
Nararamdaman kong may problema siya na hindi sinasabi sa akin. I can feel it.
He smiled and kissed my hand. "Kapag dumating ang panahon na hindi mo na ako maintindihan ay pwede bang intindihin mo na lang 'yon? Can you do that for me, babe?" tanong niya ng nakatingin sa akin.
"Oo naman, Cedric. May problema ka ba na hindi sinasabi sa akin?" tanong ko sa kanya.
"Wala, Lean. Ayaw ko lang mawala ka. I had saw many couples who are so sweet at first but they don't last long." he muttered. "I want to prove to the world that we will make this relationship forever. I want you to be my last." he mumbled.
"I am, too. I want you to be my last, too." I nodded.
