Prologue

22 2 1
                                    

Hindi sa lahat ng oras o pagkakataon ay kailangan natin ipakita sa tao ang totoo nating nararamdaman minsan kailangan natin itong itago para sa ikakabuti.

Natawa ako sa aking naisip na kung hindi sana nangyari yon ay hindi ako magiging ganito ngayon. Na halos hindi mona kakakitaan ng emosyon sa mata.

Flashback

Ilang oras nakong naghihitay dito sa parking lot ng mall nagsisimula naring pumatak ang ulan. Kanina pakong hapon nadito dahil sabi ni jungkook ay magkikita kami dito sa parking lot ng mall. Alam kong wala ng darating pero naghihintay parin ako dito.

Sabihin niyu nakong tanga pero Anong magagawa ko sinabi ng taong mahal ko ehh. Nagsimula ng lumabas ang ulan kaya naisipan kong puntahan nalang si james sa kaniyang condo.

Dahil malapit lang naman sa mall ang condo ni james ay Wala mang isang oras ay nakarating nako sa parking lot ng condong kaniyang tinutuluyan.

Pababa nako sa sasakyan ng makita ko si jungkook Hindi ko alam ang mararamdaman ko para akong binuhusan ng malamig na tubig ng makita ko si james at ang kaniyang Ex girlfriend na naghahalikan. Nakita ako ni jungkook pero hindi kona hinayaang makalapit siya saakin. Agad akong sumakay sa aking sasakyan at agad iyong pinaharurot sa madulas na daan wlaa nakong pakielam pa. Hindi ko narin makita halos ang daan dahil sa malakas na ulan at sa mga luha na sunod sunod na pumatak sa aking mata.

"Blagggg!!!"

Ang aking huling narinig bago ako tuluyang lamunin ng kadiliman.

A/N: Hello, this is a work of fiction. Names, characters, places and events are fictitious, unless otherwise stated. Any resemblance to real person, living or dead, or actial event is purely coincidental.

Living in MaskWhere stories live. Discover now