One Bright Idea

Chapter 2

Claria

"Boyfriend?" Kumunot ang noo ni Daddy sa sinabi ko. Umiwas ako ng tingin para hindi nila mahalatang nagsisinungaling ako. My parents know me well, alam nila kung nagsisinungaling ako o hindi. "Bakit hindi mo sinabi sa amin na may boyfriend ka na, Claria? You're too young."

"He's not good to you, Claria! Look at yourself!" Nagalit ulit si Mom at tiningnan ng masama si Blue. Nakita ko ang pagkuyom ng kamao ni Mom na agad hinawakan ni Daddy upang pakalmahin siya. "Do you really love my daighter? Or you are just playing with her? If you love my daughter, why is she here! Anong klaseng boyfriend ka ng anak ko! You ruined her life!"

"Mom! Stop! We just faught! And that is all! Do not blame him because it's my fault, Mommy! I didn't control my emotions that time!" Tumaas na ang boses ko kaya nakita ko ang pag-aalala sa mukha ni Daddy at Mommy. Samantalang si Blue ay nakaiwas ang tingin.

"Calm down, Anak. It's not good for you." Mom said at umiling sa akin. Umiling din ako at pinilit ang sarili kong umupo.

"You should be the one who will calm down, Mom. It's not good for you, too. Stop over reacting, I am fine. I want to go home." Sabi ko. Naramdaman ko ang pagtingin sa akin ni Blue kaya agad akong umiwas ng tingin sa kaniya. Kahit na may atraso siya sa akin, nahihiya pa rin ako sa pinagsasasabi ko sa parents ko! He should be thankful, I saved his ass.

"Shh. Calm down, honey.." Daddy said at hinawakan ang kamay ni Mommy. Niyakap niya si Mommy at hinalikan sa noo. "I can't afford to lose you both."

"You are not losing us, Dad." Sabi ko at bahagyang ngumiti. I saw Dad teary eyed. He went to me and hug me tight.

"I love you, Anak.." Mahinang bulong sa akin ni Daddy kaya napangiti ako. Niyakap ko siya pabalik kahit may mga nakakabit pa sa aking mga aparatos.

"I love you, too, Daddy.." Mahinang sabi ko. Bumitaw si Daddy sa pagkakayakap at humarap sa akin.

"I will leave you both here. I will let you two talk. We will just buy foods so your Mom will calm down." Dad said. Natatakot akong maiwan kasama ang lalaking 'to pero tumango ako at nagkunwaring totoo ang ngiti ko.

Umalis si Daddy na kasama si Mommy kaya naiwan kaming dalawa ni Blue dito sa loob ng private room ng Hospital. Humiga ako ulit at tumalikod kay Blue. I don't want him to see my red face.

"Thank you for protecting me from your parents, but I hope you didn't lie." He said and sighed. Napabuntong hininga ako. Right.

"Yeah, I know. You have a girlfriend.." Sabi ko habang nakatalikod pa rin sa kaniya. Narinig ko ang pag galaw ng upuan at sa tingin ko ay umupo siya doon. "Why did you tell my parents that you'll marry me? You shouldn't have done that."

"Because your parents are so worried about you. And that's the only thing that came up in my mind just for them to calm down. But your mom didn't calm down, so I regret saying that." Sabi niya at bumuntong hininga. Hindi ko alam kung bakit nasaktan ako noong sinabi niya ang salitang 'regret'

"Don't worry.. I know my parents can forget that. Pwede mo namang hindi totohanin ang biro mo." Sabi ko sa kaniya nang nakatalikod pa rin. Narinig ko ulit ang pagbuntong hininga niya at ang pagsinghap dahil sa sinabi ko.

"I have my word, Claria. And I hope you have your word, too." Kumunot ang noo ko sa sinabi niya kaya unti unti akong humarap sa kaniya. Doon ko nakitang nakapatong ang batok niya sa sandalan ng upuan at nakapikit. Maybe, he's tired.

"What do you mean by that?" I asked him. He opened his eyes slowly and his eyes landed on mine. Bumilis ang tibok ng puso ko ng di ko alam kung bakit.

"I will keep my promise to your parents. In exchange of that, act as my girlfriend. Panindigan mo 'yung salita mo. I am your boyfriend, right?" Sabi niya habang nakataas ang kilay na tila ba nang-aasar. Umirap ako.

"I just said that to saved your ass. You should be thankful." I said at umirap muli sa kaniya. Narinig ko ang bahagyang pagtawa niya.

"I didn't asked for your help, but well, thanks." Sabi niya habang nakatitig sa akin. Bumuntong hininga ako at umiwas ng tingin. His eyes are intimidating.

"Why do we keep our words? It doesn't matter anyways." I said habang nakatingin sa kaniya.

"Yeah, it doesn't matter to us, but to other people, it is. You see, the kissed in the library went viral and they assume that you're my girlfriend. Pinalaki rin ako ng magulang ko na tumutupad ng pangako, kung pwede ko lang bawiin iyon, kaso baka itakwil pa ako ng magulang ko. You know your parents, they will talk to our parents when the time comes. At kapag nalaman ng magulang ko na binali ko ang pangako ko sa inyo, itatakwil ako. I can't afford to do that. Another thing, I need a girl para ipakilala sa parents ko para sa mana ko." Sabi niya at umiwas ng tingin. So, he just need me.

"Okay, then.. I know my parents, too. They will be disappointed to me if they will know the truth." Sabi ko at umiwas ng tingin.

"So, it's a deal?" Tanong niya at umupo ng diretso. Tumango ako at umiwas ng tingin. "Let's seal it then."

Tumayo siya at unti-unting lumapit sa akin. Hindi ako makagalaw at hindi ko alam ang gagawin ko. Unti unti niyang nilapit ang mukha niya sa akin. Feeling ko ay nabubudol ako ng mga asul niyang mata kaya napapatitig ako doon, pati na rin sa mapula niyang labi.

Lumapit pa siya sa akin lalo at doon ko naramdaman ang paglapat ng labi niya sa labi ko. Hindi ko maikakailang napaka lambot ng labi niya. Hinawakan ko siya sa batok upang halikan pabalik.

Kinagat niya ang labi ko at pinipilit ipasok ang dila niya sa bibig ko. I let him enter my mouth. We kissed and kissed hanggang sa tumigil siya. Habol habol ko ang hininga ko at siya ay nakangisi. Hindi niya pa rin inilalayo ang mukha niya sa akin. A few inches apart..

"But there's a golden rule. Don't fall in love with me." He said and kissed me again.