[6]

7 1 0
                                    

Mabilis akong bumaba sa building dahil naalala ko yung sumundo sakin kanina. Nasa kanya pa kasi yung mga gamit ko at di ko na nabalikan dahil nag teleport nga kami papuntang dorm.

"Sir sorry, something came up. Di po agad ako nakabalik" Bungad ko ng makita ko syang binababa ang mga gamit ko sa lobby ng building.

"Okay lang po ma'am. Saang floor po ba kayo para maakyat ko na po itong gamit nyo?"

"Oh its on 23rd floor po" then I smile.

Bakas sa muka nya ang pagka gulat nang marinig nya ang sinabi ko. 

"23rd?" Pag uulit nya

I just smile and nod as a response. 

"Ah ---" Hindi pa sya natatapos sa pag sasalita nang bigla akong nakakita ng puting liwanag nanaman. Kaya napa tingin ako dito.

Lumabas doon si Nathan at dirediretsong nag lakad papunta sa information desk at may kinuha syang mga mga maleta.

Nathan already stretches his hands when he notice me. Hindi nya muna tinuloy yung gagawin nya at lumapit sya samin.

"I saw you using the elevator when you came down. Gusto mo bang sumabay na sakin?" Nagulat naman ako sa alok nya. Wait so kaya din nya yung teleportation na ginawa nila Natsu? Ako lang ba ang may hindi kayang gawin yon?

"Nah. You can. Di mo palang alam pano. So, shall we?" Sagot naman ni Nathan sakin. 

Alright. It still freaks me out. Just how, people? How??? 

He just smile then stretch his hands forward and open the way. 


"So tell me, how can you guys hear my thoughts?" I asked Nathan.

Nasa living room kami ngayon. Sabi kasi ni Aki dito muna kami mag hintay habang nag luluto pa sila ng pagkain.

"Currently, your brain is in the public channel. You can always change to a private channel. Your own. Hmmm... since you're an outlier you probably can't understand it that way. Ahh --- Think like this, nag lalaro ka ba ng mga online games?"

I just nod as a response and listened carefully.

"Okay. So diba may public server sa mga ganon or public chat wherein everyone can access. Just like your brain's channel. It's public. Every Sennin can hear your thoughts. Sabi sakin that's how we communicate during missions." Paliwanag nya.

Oh my ghad!!! So napaka open book ko pala sa kanila! Hindi man ako pala salita sa personal pero nakapa daming thoughts yung tumatakbo sa utak ko. Edi parang ang daldal ko na din pala!

"Yeah!" Nagulat ako bigla sa sagot ni Nathan

"YAH!!! Stop reading my mind!!" Umakto pa ako ng defensive position sa kanya

"Hahahah I'm not. I hearing it."

"So how can I change my brain's channel?" This is very important to know before anything else.

"Point your index finger at the back of your ear. Then imagine your power is being accumulated at the tip of your finger. You can actually feel it."

"Yeah... parang umiinit?" 

"Yep. Now close your eyes then release the power to your brain and gather it in one location. Then that's it. That will be your private channel."

Ginawa ko yung mga sinabi nya. Kinakabahan pa ako nung una dahil hindi ko pa nga alam kung anong power power tong pinag sasasabi nya. Pero wala namang mawawala kung susubukan.

With that, parang bigla akong nakaramdam ng brain freeze. Yung pakiramdam kapag bigla kang kumain o uminom ng malamig na imumin o pagkain.

It lasted for about 10 seconds then nawala na din. 

UndergroundTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon