Afleiding

Deel 3.

Deel 3.

Vermoeid van de afgelopen lange dagen laat ik me naast Lilly op het kleed op de grond vallen. Blij lacht ze en ze geeft me de beer waarmee ze aan het spelen was. ‘Beee..’ brabbelt ze. Ik heb geen idee wat het precies moet betekenen, maar ik ga er maar vanuit dat ze haar knuffeltje bedoeld. 
‘Beertje.’ Probeer ik haar al dagen, weken te laten zeggen maar dat weigert ze. 
‘Beee.’ Herhaalt ze en lachend knuffel ik haar. Ze trekt zich aan me op en laat me zien hoe goed ze al kan staan. 
‘Goed zo Li!’ haar armpjes heb ik stevig vast en trots geef ik haar een kus. 
‘Lange dag gehad?’ Fleur zet een kop dampende thee voor me neer op de tafel en ik knik.
‘Ik hoop nog steeds dat het ooit iets minder zwaar word..’ ik doel ook op het missen van Lilly. Ik ben nu al ruim een half jaar weer terug aan het werk maar nog steeds is het moeilijk om elke ochtend afscheid te moeten nemen van mijn dochter. Maar ik hou me sterk. Ik doe nou eenmaal graag waar ik goed in ben en dat is mijn werk. Ik kan het ook echt niet achter me laten. 
‘Het gaat goed hè.. Ze oefent de hele dag met mijn salontafel.’ Lacht Fleur trots terwijl ze naar Lilly knikt. Het tafeltje is voor haar precies de goede hoogte en licht genoeg om vooruit te kunnen duwen. 
‘Nog even en ze rent..’ zeg ik sip. Het is geweldig om te zien hoe groot ze wordt maar tegelijkertijd vind ik het alles behalve leuk. 
‘Ach, dan kan je met d’r hardlopen.’ Fleur bekijkt het zoals eigenlijk altijd positief en ik lach. 
‘Kom Li. We gaan je jas en schoenen aan trekken.’ Besluit ik en ik verdwijn de gang in. Als ik terug kom zie ik hoe ze zichzelf vasthoudt aan het tafeltje en met open mondje naar de televisie staart. ‘Lilly,’ ik roep een paar keer op verschillende tonen haar naam maar ze reageert er niet op. ‘Li.’ Lachend loop ik naar haar toe en aai over haar hoofdje. ‘Je bent moe hè lieverd.’ Terwijl haar ogen op het televisie scherm geplakt blijven kleed ik haar aan om mee naar buiten te kunnen nemen. Het is nog steeds hartstikke koud en er ligt zelfs nog sneeuw en ijs. Vreselijk vind ik deze tijd van het jaar, vanwege het weer. ‘Zullen we naar papa toe gaan?’ 
‘Aáá.’ Ze klapt in haar handjes.
‘Papa.’ Zeg ik haar duidelijk en ze kijkt me aan.
‘Aápáá.’ Herhaald Lilly en trots geef ik haar een kus. Haar donker bruine oogjes kijken me vermoeid aan en ik til haar op. 
‘We gaan naar huis. Lekker naar bed toe.’ Vertel ik haar en Fleur komt naar ons toe. ‘Fleur kus?’ gelijk doet Lilly wat ik haar vroeg en de twee zussen knuffelen even. 
‘Tot morgen zusje.’ 
‘Vind je het goed als ze morgen een dagje overslaat?’ vraag ik. ‘Ik heb morgen vrij..’
‘Tuurlijk Eva.’ Lacht Fleur. ‘Heb d’r morgen lekker een dag voor jezelf.’ Ik knik en bedank haar zoals altijd voor het dagje oppassen. 
Daarna had ik Lilly snel in de auto gezet om zoveel mogelijk kou te vermijden. Ze had nog wat praatjes maar die werden langzaamaan minder terwijl haar oogjes steeds dicht vielen. Toen we thuis kwamen was ze weer even klaarwakker en ze wilde perse dat ik haar op de grond zette. Ik hou haar handjes vast boven haar hoofd en heel voorzichtig deed ze steeds een stapje. Mede doordat ze zo moe was dat ze elke keer kon omvallen, maar ze is te eigenwijs om daar aan toe te geven. Toen ik de voordeur opende kwam Wolfs net de trap af naar beneden om vervolgens naar de keuken te gaan. Dat stelde hij nog even uit door zich blij om te draaien. 
‘Daar zijn ze eindelijk.’ Hij strekt zijn armen uit maar Lilly weigert zich te laten op tillen. Ze moet en zal zelf lopen. ‘Was het gezellig bij Fleur?’ vraagt hij lief en ik knik.
‘Heel gezellig papa. En ik heb al gegeten, én ik ben al in bad geweest dus ik kan gelijk mijn bed in.’ Vertel ik hem en ik til Lilly toch op. ‘Dus dat gaan we nu doen.’ 
‘Geef maar, schep jij maar alvast op.’ Ik kus mijn dochter welterusten en geef haar aan Wolfs. Ze protesteert even maar als ze door heeft dat ze toch niet kan winnen geeft ze zich al snel over.

Aan tafel bespreken we rustig de dag door. Zoals we eigenlijk altijd doen. Als we eenmaal thuis zijn van een lange dag werken stopt het werk nooit. Zelfs aan de keukentafel gaat het door. Dat was vroeger al zo en dat is nog steeds niet veranderd. Stiekem vind ik het ook heerlijk, om ’s avonds nog te kunnen speculeren over de zaak waar we aan werken. In alle rust, samen met hem. ‘Ik ga zo slapen.’ Onderbreek ik een korte stilte die net was gevallen. ‘Misschien is het verstandig om het een keertje niet te laat te maken.’ Ik heb morgen misschien dan wel een vrije dag, Lilly zal toch stipt om vijf uur wakker zoals altijd. ‘Hou me op te hoogte morgen.’ Eigenlijk vind ik het lastig om een dag thuis te blijven als we midden in een zaak zitten. Maar ik had met mezelf afgesproken dat ik mijn vrije dagen er niet voor zou opgeven en gewoon bij Lilly zou blijven, hoe dan ook. Wolfs glimlacht en knikt.
‘Altijd toch.’ Mijn beurt om te knikken. Ik weet ook wel dat hij dat doet. ‘Slaap lekker Eef.’ 
‘Jij ook.’ Met die woorden loop ik de trap op. Even blijf ik staan op de trap zodat ik kan zien hoe hij onze glazen afwast. Eén chocomel glas en één whisky glas. Het zorgt voor een glimlach op mijn gezicht waarna ik mijn weg naar boven vervolg.