'Hayatımda gördüğüm sayılı ışıklardansın aslında. Yıldız kadar küçük, güneş kadar parlaksın. Bırak arkandan gelenler de seni anımsamak için gökyüzüne doğru baksın.'
__________________________
İçinde bulunduğum durumu anlamak için dokunmalısın satırl...
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
'Yazdığım bütün sözler bana aittir. Telif hakkı saklıdır.'
13.Bölüm: Bazı şarkılarda kaldı aklım. Her cümlesinde yıldızları izlerken, ay arkasına saklandı bulutların.
"Rüzgarlarda ürperen bedenime yakışacak kıyıya vuran dalgalar, bittiğini sanırken yeniden doğacak yıldızlar. Bu son mektubum olsa da sana zihnimde devam edecek bitmeyen nota..."
Sonra devam ettim. Bu hiç olmadığı kadar hoşuma gitmeye başladı. Kendimle konuşmak onlarla konuşmaktan daha anlamlıydı.
"Attığım adımlarla bitecek yol, ama nerede olduğunu bilmeden bulamam doğru olanı."
Ellerimi cebimden çıkarıp başımı kaldırdım. Sonra bir ses duyuldu, hiç beklemediğim bir anda yaşanacak onlarca anıya tanık olmuş gibi sevindim. Ben farkında olmadan kurduğum cümleye onu dahil etmiştim.
"Bir adım arkanda."
Ses hep tanıdık hissettiğim ama daha fazla tanıyamadığım birine aitti.
Göktuğ...
Yavaşça arkama bakıp gözlerimi gözlerine kenetledim. Cidden bunca yolu bir adım arkada geçirmişse yalnız yürümüş sayılmazdım. Cümlelerimi bir fısıltıya bırakmış olamazdım. O arkamda benimleyse bir adım mesafe bırakamazdım. Aramızdaki mesafeyi kapatarak yaklaştım. Sessizliğimizi bölen o olmuştu.
"Hep arkandaydım."
"Aslında hissederdim."
"Yabancı bir bedeni hissedebilirdin." dedi ve ekledi.
"Ama seninle aynı olanı fark edemezsin."
Hafifçe gülümseyip uzun kirpiklerine bakmayı devam ettirdim. Kurduğum her cümleyi onunlayken daha güzel yapabileceğimi düşündüm. Sonra bu ihtimali silerek gerçekliğe geri döndüm. İçimdeki romantik kadın ve hüzünlü sesi uykuya dalarken bir adımlık mesafeyi açmayı ihmal etmedim. Kendime gelmeyi başardığımda ilk sorumu sordum.
"İyi misin?"
Başıyla onay verip konuşmamayı seçti. Bakışlarım tamamen üzerinde geziniyordu. Bunu fark etmemiş olması bütün ihtimallerin dışındaydı. Benimle yürümeye başladı. Ve ben onunla atarken adımlarımın yavaşlattığımı anladım. Koşarak eve gitmek isteyen kız şimdi yavaş adımlarıyla anılıyordu. İçimde büyüyen olayları dışarıda kimsenin bilmemesi de çok şaşırtıcıydı. Bedeninde fırtınalı rüzgarlar eserken dışarıda ağaçlardan daha sabit duruyordum. Bakışlarımı yere çevirip benimle konuşmasını çok istediğimi anlaması için dudaklarımı araladım.
