My bad boy: His Game

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18

Μπήκαμε στο σπίτι μαζί με την natalie και είδαμε μια dimmy μέσα στα νεύρα

Dimmy: ΓΙΑΤΙ ΑΡΓΗΣΑΤΕ ΤΟΣΟ?

Olivia: μιλούσαμε με τα αγόρια και μας πήρε η ώρα ηρέμησε

Dimmy: με τα αγόρια εεε? Ήταν και ο suga εκεί?

Natalie: ναι dimmy με τα αγόρια αλλά εσένα τι σε νοιάζει αν ήταν εκεί ο suga αφού εσύ λες ότι δεν τους συμπαθείς μμμμμ? 😏

Dimmy: όχι τίποτα δεν με νοιάζει απλά ρώτησα και σταματά να με κοιτάς με αυτό το ηλίθιο βλέμμα natalie γιατί θα φας μπουνιά

Joanna: ναι ναι μας έπεισες

Dimmy: μην πετάγεσαι εσύ κυρία kim

Joanna: ει! Καλά το παραδέχομαι ίσως και να την έχω πατήσει λίγο με τον taehyung αλλά τουλάχιστον εγώ το παραδέχομαι όχι σαν κάποιες άλλες εδώ μέσα

Είπε η joanna και με κοίταξαν όλες

Olivia: τι?

Joanna: παραδεξου το μικρό σου αρέσει ο jimin και μην πεις όχι φενεται ακόμα και στον τρόποι που τον κοιτάς

Olivia: κόψε! Δεν μου αρέσει άλλωστε ότι μετά από αυτόν δεν θα κάνω τόσο σύντομα κάτι με κάποιον άλλο

Joanna: το ξέρω και το καταλαβαίνω ότι σε πονάει ακόμα όμως η ζωή προχωράει πρέπει να αρχίσεις σιγά σιγά να προχωράς και εσύ

Olivia: δηλαδή μου λες να τον ξεχάσω? Δεν υπάρχει ΠΕΡΊΠΤΩΣΗ

Joanna: επ ηρέμησε μικρή μην φορτώνεις δεν είπα να τον ξεχάσεις σου είπα απλά ότι πρέπει να προχωρήσεις όχι να τον ξεχάσεις. Olivia μου η ζωή συνεχίζεται δεν μπορείς να μένεις στάσιμη πέθανε και πρεπει να το αποδεχτείς και να πας παρακάτω δεν γίνεται να είσαι άλλο έτσι

Olivia: καλά θα προσπαθήσω σιγά σιγά , όμως πρώτα θα του πω ένα τελευταίο αντίο για να αρχίσω την ζωή μου από την αρχή

Natalie: έτσι μπράβο το κορίτσι μου ααααα παραλίγο να το ξεχάσω η αφηρημένη θα περάσουν να μας πάρουν κατά τις 8 τα αγόρια να πάμε καμιά βόλτα μαζί τι λέτε?

Εγώ: πονάει το κεφάλι μου δεν θα έρθω

Natalie: μα πριν ήσουν μια χαρά τι έγινε τώρα?

Εγω: δεν νιώθω και τόσο καλά θα μείνω σπίτι με έπιασε ξαφνικά

Joanna: όπως θες, θέλεις να μείνω μαζί σου για το αν χρειαστείς τίποτα

Εγώ: όχι βγείτε εσείς να περάσετε καλά θα είμαι μια χαρά μόνη μου

Joanna: καλά ότι θες

Σηκώθηκα και άρχισα να ανεβαίνω προς το δωμάτιο μου ( είναι το αγαπημένο μου μέρος του σπιτιού μόνο εκεί μπορώ να χαλαρώσω και να νιώσω άνετα). Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα όρεξη για βγω μαζί τους και για αυτό είπα ως δικαιολογία τον πονοκέφαλο. Το ξέρω έχω πει ότι θα είναι πιο δυνατή και θα στηρίζω και τα κορίτσια τα οποία όπως φενεται τον έχουν ξεχάσει ήδη αλλά τέλος πάντων δεν γίνεται να προσπιουμε ότι δεν έχει πεθάνει. Εντάξει θα το ξεπεράσω κάποια στιγμή (θα το ξεπεράσω όχι δεν θα το ξεπεράσω απλά θα μάθω να ζω με αυτό) αλλά θέλει μέχρι τότε τον χρόνο του άλλωστε όπως έλεγαν οι γονείς μου τα εύκολα είναι για τους αδύναμους ενώ τα δύσκολα για τους πραγματικά δυνατούς ανθρώπους. Το υπόσχομαι ότι από αύριο θα αρχίσω να γίνομαι πιο δυνατή το έχω υποσχεθεί στα κορίτσια και στον εαυτό μου.

                 Θα συνεχίσω την ζωή
                Αλλά δεν θα σε ξεχάσω
                Ποτέ αγάπη μου!!!!

💜💜💜💜💜💜