Lost in the mirror

Hoofdstuk 2 ~ Tegenspoed

De bel van 10 uur gaat en snel sta ik op. Ik wil hier zo snel mogelijk weg! Echt, Jackson en Celine zaten de hele les te roezenmoesen en dat heeft de docent niet eens gehoord.

Vlug prop ik mijn etui in mijn tas samen met mijn rekenboek, waarna ik snel het lokaal verlaat. Samen met een paar medeleerlingen ren ik de gang op, waar ik Sieger met zijn jongere broertje Kay zie lopen. Kay is een eerste jaar en moet nog weg bekendheid krijgen, vandaar dat Sieger met hem samen loopt. Hun ouders zijn gescheiden, waar door Kay bij hun moeder woont en Sieger bij hun vader.

'Hey Sieg, heb jij je eerste les kunnen overleven?', vraag ik, terwijl ik hun benader.

'Tuurlijk, meneer van Vlaanderen is niet zo erg als mevrouw van de Hoek. Heb je wiskunde overleeft?'

'Nog maar net, ik was bijna dood.'

'Wat aardig van je, vond je mijn geroezemoes niet fijn?' Meteen herken ik de stem van Jackson.

'Negeer.' zeg ik meteen, zodra Sieger zijn mond opent. Hij sluit per direct zijn mond weer, alsof hij een vis was op het droge land. 'Kom, dan gaan we pauze houden.'

'Hey Sieger, hebben jullie al gekust?' In een flits mep ik tegen Jacksons neus en geef hem een duw naar rechts, zodat Sieger, Kay en ik naar beneden kunnen.

Ik loop naar de trap toe, maar krijg dan onverwachts een harde duw van achter. Meteen grijp ik naar de trapleuning, maar ik krijg nog een tweede duw van achteren. Hierdoor mis ik de trapleuning en val de eerste trap af naar beneden. Met een smak knal ik hard tegen de muur aan.

'Net goed voor je sukkeltje!' Meteen draai ik me eigen om en ren op Jackson af, die samen met Celine lachend staan toe te kijken. Ik wil Jackson een duw naar achteren geven, maar voor ik het weet pakt hij mij bij mijn arm beet en duwt me dan vol naar voren. Ik val van de tweede trap af naar beneden.

'Wat ben jij ook een klootzak zeg! Je zoekt gewoon ruzie!' roept Celine gemeen naar me, maar hierna smak ik weer tegen de muur aan. Waarom overkomt mij dit?

Ik voel hoe iemand mij overeind trekt en kijk op. Oef, het is gelukkig mijn bestie: Eleonora! Mijn blik glijd naar de boven aan de trap, waar Jackson en Celine zoals net staan te lachen. 'Wat een uilskuiken, die Jackson!' mompel ik geïrriteerd. 'Hou het maar beter voor jezelf Tess,' zegt El zuchtend, die al weet wat er gaande is.

Sieger en Kay komen de trap af rennen, waarna ze beschermend voor me gaan staan om Jackson en Celine uit mijn buurt te houden.

'Kom kom, dat was toch leuk om te zien?', vraagt Jackson lachend. Ik kijk hem boos aan en schud mijn hoofd.

'Laat me gewoon met rust en vergeet me. Het wordt toch nooit meer iets tussen ons.' Nadat ik uit ben gesproken pak ik Sieger en Kay beet bij hun schouder en lijdt hun naar de trap. 'Kom we gaan naar beneden toe.'

Eleonora komt snel nog aanrennen en legt een arm over mijn schouders heen. Ik kijk haar met een schuin oog aan. 'Wat heb je gedaan El?,' vraag ik een beetje bang aan haar. Ze kijkt me geheimzinnig aan en ik ril eventjes. 'Oke, doe niet zo creepy El!' Lachend schudt ze haar hoofd en we lopen de kantine binnen. Ik had niet eens door dat we net langs de kluisjes liepen.

Samen met mijn vrienden en het broertje van mijn vriend ga ik aan een tafel zitten naast een raam. Mijn vriendin dwingt me aan de kant te zitten naast het raam.

'El, waarom moet ik perse naast het raam zitten?' Nog steeds kijkt ze me geheimzinnig aan. Ik zucht diep. 'Please El, stop met dat geheimzinnig gedoe. Je maakt me bang!'

'Sorry Tess. Ik had net Jackson en Celine toe gesproken dat ze nu per direct moeten stoppen. Anders zou ik hun eens voorschut voor de hele school zetten,' biecht Eleonora op.

'Oke, dat ben ik niet van jou gewend El!' Ik ril kort en hoor dat het nog steeds regent.

Plots zie ik een felle licht en 3 tellen later horen we een helse klap boven het schoolgebouw. Van schrik gil ik het uit, nat zoals de andere kinderen in de kantine. Pas na 2 minuten stoppen de gillende kinderen en ik met gillen, waarna de kantine gevuld wort door geroezemoes van iedereen die aanwezig zijn in de ruimte.

'Boe!' Iemand pakt me bij mijn schouders beet. Ik gil het van schrik uit en kijk achter me. Daar zie ik Jackson weer staan met een glimlach op zijn mond.

'Wat had ik nou gezegd?'

'Dat ik moet stoppen, maar dit deed ik vriendschappelijk,' beantwoord Jackson, Els vraag vrolijk. 'Maar euh, Tess?'

'Wat!' zeg ik bot.

'Ik wil mijn excuses aanbieden voor mijn stomme gedrag van net,' zegt Jackson. Ik voel over duidelijk aan dat hij een spelletje met me probeert te spelen. Hij liegt hard dan dat hij barst. Jackson kan ik niet meer vertrouwen!

'Zit er soms een steekje bij je los. Je staat hier voor mijn ogen snoei hard te liegen. Donder beter op!' zeg ik op een rustige toon, maar wel geniepig. Ik draai me om en kijk op mijn telefoon voor de tijd. Precies op dit moment klinkt de bel en ik pak mijn tas beet, waarna mijn vrienden en ik opstaan. Jackson kijkt me overdondert aan. Ik grijns schaapachtig naar hem en krijg een nijdige blik van hem naar me toe geworpen. Net goed voor hem!

'Wat hebben jullie nu?', vraagt Sieger aan de hele groep.

'Ik heb muziek,' zucht Kay.

'Ik heb tot mijn spijt Engels,' zegt El en Sieger geeft haar een stomp.

'Dat is juist leuk El!'

'En jij Tess?', vraagt Kay aan me.

'Nederlands, maar gelukkig is meneer van der Prinse niet zo streng.'

'Jij boft maar weer Teske!' zucht Kay. 'Mevrouw de Vroege is vast weer wantrouwig vandaag.'