Gözlerimi kapatıp açtım. Hala inanamıyorum. Silahı yerden alıp ona doğrulttum. Tabi ya çikolata ve vişne kokusundan anlamalıydım.
"Maya sakin ol."
"Kes sesini geç şöyle."
"Ma-"
"Bana Maya demeyi kes. Senden nefret ediyorum."
"Ma-"
"Sesini kes dedim." Bağırmamla etrafımızı adamlar sardı.
"Tamam indirin silahları."
"Senin sesini duymak da istemiyorum."
"Tamam sakin ol güzel-"
"Can kafana sıkıcam."
"Yapmıycağını ikimizde biliyoruz." Kahkaha attım. Bir anda ciddileştim.
"Deneyelim mi? Ya da şöyle de olabilir" Silahı kendi kafama dayadım.
"Ma-"
"Kaya!?" Yanıma geldi.
"Siz bize çıkmamız için yer açın."
"Tamam geri çekilin. Sakın kendine zarar verme Maya. Sakın. Tamam izin verin çıksınlar." Can ve adamları geri çekildi. Kaya'nın elinden tuttum.
"Çok yanlış sulardasın Can. Bunun acısı ağır çıkıcak."
"Her zaman bekleriz."
"Bekleticem ben seni. Ölüm için yalvarırken de bekliyceksin." Dışarı çıktık. Nerde olduğumuza dair en ufak bir fikrim yoktu ama Kaya'yı çekiştirmeye devam ediyordum.
"Burası neresi?" Cevap vermeyince durup ona baktım. Elimize bakıyordu. Elimi çektiğimde kendine gelmiş gibi bana baktı.
"Ha? Bir şey mi dedin?"
"Evet burası neresi diye sormuştum"
"Hürriyet."
"Burdan nasıl çıkıcaz?"
"Çocuklardan birini ararız bizi alırlar."
"Olmaz babam burda olduğumu bilmemeli."
"Daha iyi bir planın var mı?" Düşündüm. Hah buldum.
"Cihangir gelir aslında."
"Yok onun şimdi karımdan uzak dur ayaklarını dinlemek istemiyorum."
"Off abartma Kaya. Sadece Cihangir ötmez bizi."
"Sen git o zaman ben başımın çaresine bakarım."
"Kaya abartmasana."
"Abartmıyorum Işıl. Sadece kocanın karımdan uzak dur masalını dinlemek istemiyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
|Benim Babam|
ChickLit"Geldik." İzmir F tipi cezaevi.. çocukluğumun geçtiği yer. Yavaş adımlarla içeri girdim. "Işıl gidiyorsun." Babam içeri girince ayağa kalktım. "Baba hiçbir yere gitmiycem ben. Yeter her yerde sürekli siyah takımlı zorba adamlar görmek istemiyorum...
