PAİN/ᴰᵉˢᵗᶦᵉˡ

6

Sevgili cass

Bütün gün gelmeni bekledim. Gelmedin. Geleceğini söylememiştin ama yine de bu beni üzdü. Geleceğini düşünmüştüm. Saçmalık. Sana mektup yazmam büyük bir saçmalık. Tıpkı gelmeni beklemem gibi. Okumayacağını bildiğim bir şeyi yazmam ve her seferinde çöpe atmam büyük bir saçmalık. Daha fazla yazmayacağım. Beni görmezden gelip duruyorsun.

Dean kalemi bir kenara bırakıp derin bir nefes aldı. Bir kaç dakika gözleri kapalı bir şekilde durdu öylece. Sonra kalemi eline alıp mektuba devam etti

Sikeyim cass. Sikeyim. Yine de sana kızamıyorum. Kızgın kalamıyorum. Hiç kalamadımda zaten. Annemin ölümü için seni sorumlu tuttuğum zaman yanında uzun süre durmuyordum ve seninle pek konuşmuyordum. Bunun sebebi sana olan nefretim ya da sinirim değildi. Sana olan zaafımdı. Eğer biraz daha yanında kalsam varlığın kızgınlığımı geçirecekti. Seninle konuşsam huzur veren tatlı sesin beni kandıracaktı. Bu son mektubum söyleyebileceğim tek şey seni deli gibi se-

(Çöpe atıldı)

Dean masadan kalkıp, ışığı ve kapıyı kapatarak odadan çıktı. O sırada başından beri onu izleyen Castiel tekrar ortaya çıkıp kağıdı okudu. Dün onun yanına gelememişti çünkü minik bir aksilik çıkmıştı. Dean'in mektubu yazmak için kullandığı kağıtlardan birini alıp şunu yazdı ve ortadan kayboldu.

Her gün gerçekleşmeyeceğini bildiğim bir şekilde seni sevmeye devam ettim. Bu bana hiç saçma gelmedi.