...Ama öncelikle sınavlarıma ve okuluma odaklanmalıydım. Sonuçta öncelikli amacım okulum olmalıydı. Düşüncelerimden kurtulup yarın için hazırlanmaya başladım. Yarın okuldaki ilk günüm olacaktı.bGerçekten heyecanlıydım, son hazırlıklarımı da yapıp erkenden yattım...
Alarm çaldı, saat 6:00. Korede güneşli ve güzel bir gün. Hemen dolabımı açtım, üzerimi giyindim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Birşeyler atıştırdıktan sonra henüz yeni alışmaya çalıştığım evimin anahtarlarını da alıp okula gitmek üzere evden çıkmıştım.
Bugün okula yürüyerek gitmek bana cazip gelmişti. Hem de az çok etrafı görmeme vesile olurdu. Yavaş yavaş yürüyordum, yüzüme çarpan hafif rüzgar, kulaklarımı takmış, her zamanki gibi 7 meleğimi dinlemeye koyulmuştum. Gerçekten motivasyona ihtiyacım vardı.
Ve geldim. Artık Kore uluslararası Tıp Fakültesi 1. sınıf kapısından içeri girdim. O an yaşadığım mutluluğun tarifi yoktu. Her zaman bunu hayal ederek büyümüştüm resmen, ve şu an bu sırada oturuyordum. Sessizce etrafta oturan diğer öğrencilere baktım. Aniden yanıma bir kız gelip oturdu."Nereden geliyorsun, Koreli olmadığın belli ama çok zeki bir kız olmalısın, seninle tanışmak isterim doğrusu" demişti. Heyecanlanmıştım, bir arkadaşa gerçekten ihtiyacım olucaktı. O gerçekten iyi bir insana benziyordu.
Az sonra hoca içeriye geldi ve ilk derste herkes birbiriyle tanıştı. Gerçekten bu sınıftaki tek Türk bendim, bu beni oldukça gururlandırmıştı
İlk gün olduğu için eğitim 2. gün başlayacaktı. Henüz yeni tanıştığım kız arkadaşımla beraber okuldan çıktık. Yavaş yavaş yürürken bir yandan da sohbet ediyorduk. O kadar iyi anlaşmıştık ki konu taaa müzik zevklerimize kadar gelmişti. Ona "Ben armyim" dediğim anda.
-Umarım,biaslarımız da aynıdır +Ne yani, sende mi?
demiş, heyecanla sohbete devam etmiştim. O da benim gibi Army'di. Bu beni gerçekten çok heyecanlandırmıştı. Ne yazıkki o da henüz benim gibi konserlerine gidememişti. Ona döndüm ve şöyle dedim "Dostum,nönce okulumuza ve derslerimize odaklanmalıyız, umarım birgün o da olucak" demiş, onu motive etmiştim. Başıyla beni onaylamıştı.
Uzun bir sohbet ve yürüyüşten sonra arkadaşımın evine varmıştık bile. Benim evime de yaklaşık 10 dakikalık bir mesafe kalmıştı, derken annem arıyordu.
-Kızım, ilk günün nasıl geçti?
diye sormuştu. Ona şimdiden arkadaş edindiğimi söylediğimde gerçekten o da çok sevinmişti. Annemle biraz sohbetten sonra artık evime varmıştım. İçeriye girer girmez kendimi yatağımın üstüne bırakmıştım. "Ohh, sonunda bu yorucu gün güzel sonlandı." Artık uyusam iyi olacaktı çünkü yarın temel ilkyardım derslerimiz başlayacaktı bile. Bu benim için oldukça önemli bir dersti. İlk müdahale anında her tıp öğrencisinin bir insanın hayatını kurtarmasını sağlayacak bir eğitimdi, bu yüzden hemen pijamalarımı giydim,
