Ineffable-Dorukhan Toköz

3.6 |Final|

"Şermin abla bu renk güzel,değil mi?"

"Evet evet,çok güzel onu kullan."

Seçtiğim ruju makyajımı yapan kişiye verip arkama yaslandım.

Şu an... Şu an düğünümüz için hazırlanıyordum. En büyük hayalimize kavuşuyorduk bugün.

Yaklaşık 1 saattir kuafördeydik. Saçımın yapımı bitmişti,makyajım da neredeyse bitmişti. Hatta tam şimdi bitmişti.

"Çok çok güzel oldu abla,çok teşekkür ederim."

"Rica ederim canım benim. Çok güzel oldun."

Sandalyeden kalkıp kızlara döndüm ve "Kızlar,nasıl olmuşum?" dedim ve fikirlerini aldım. Hepsi de beğenmişti.

"O zaman gidiyorum ben giyinme odasına."

"Tamam canım eğer yardıma ihtiyacın olursa çağır hemen bizi."

"Tamamdır." deyip giyinme odasına girdim. Gelinliği askıdan alıp tekrardan inceledim. Sonra da gelinliği giymeye başladım.

Yardım alınca rahatça giymiştim gelinliğimi. Aynaya dönüp kendimi inceledim. Hayalimdeki gibi olmuştu.

Yaz ayında olduğumuz için kır düğünü yapmayı tercih etmiştik. Bu sebeple de balık gelinlik giymeyi tercih etmiştim.

Kabinden çıktıktan sonra teyzem yanıma geldi ve sımsıkı sarıldı bana.

"Prensesim benim. Allah nazarlardan saklasın seni,çok güzelsin."

"Teşekkür ederim teyzem. Kime çektiğim belli." deyince kahkaha attı ve kolumu sıvazlayıp çalan telefonunu açmak için uzaklaştı.

Ece'nin bana seslenmesiyle ona döndüm.

"Gülümse,fotoğrafını çekiyorum." demesiyle gülümsedim. Fotoğrafımı çektikten sonra karşıma geçip ellerimden tuttu ve "Prensesler gibi oldun." dedi. Ben de "Teşekkür ederim canım benim." dedim.

Telefonunu kuaförde çalışan birine verip hepimizi sıraya dizdi ve fotoğrafımızı çekmemizi rica etti. Çektikten sonra telefonunu eline aldı ve çantasına attı.

Kızlar da hazırdı,tek eksik erkeklerdi şu an. Ki onlar da gelirdi şimdilerde.

Heyecanımdan yerimde duramazken dışarıdan korna sesleri gelmeye başladı. Duyduğum an kızlara dönüp ne yapmam gerektiğini sorarcasına baktım.

Nur hemen elimden tutup beni daha da geriye itekledi ve kapının önüne geçti.  Korna sesleri kesildikten kısa bir süre sonra buğulu kapının ardında Dorukhan göründü. Aslında sadece takım elbisesini görebiliyordum.

Nur arkasını dönüp bana baktıktan sonra yavaşça kapıyı açtı ve kenara çekildi.

Kapı açıldığı an göz göze geldik. Birbirimize gözlerimizi kırpmadan bakıyorduk.

Dorukhan kendine gelip yavaş adımlarla yanıma geldi ve ellerimi tutarak "Çok güzelsin Ineffable." dedi. Ardından da alnımı öptü.

Herkes alkışlarken biz birbirimize bakıp gülümsüyorduk. İkimizin de gözleri dolu doluydu.

Alkış sesi kesilince artık çıkmamız gerektiğini anlayıp el ele tutuştuk ve kuaförden çıktık. Süslenmiş arabamıza bindikten sonra en önde biz olmak üzere konvoy hâlinde düğünün olacağı yere doğru gitmeye başladık.

"Güzelim."

"Efendim?"

"Çok güzelsin." deyince heyecandan "Sen de öylesin." dedim. Dorukhan gülmeye başlayınca ne dediğimi anlayıp "Ay işte sen de çok yakışıklısın." dedim.