Lavender Love~ Severus Snape fanfiction (Dutch)

'Cause the drinks bring back all the memories

Lions House, Glasgow, Scotland omstreeks 14:00 uur

'Het is al heel lang geleden dat we Severus en zijn ouders hebben gevraagd om een tijdje te blijven. Oh ik weet het, hij is zo druk met alles, maar toch, frisse lucht is zo goed voor jonge mensen. Wat denk je Albus? Zullen wij ze een paar dagen uitnodigen?" vraagt Minerva met een glimlach om haar dunne lippen en haar man kijkt op uit zijn boek. 'Severus zei je? Het zou geweldig zijn om hem weer te zien, dat is inderdaad al heel lang geleden. Ga je gang Minnie, ik vind het helemaal niet erg. Hij is goed gezelschap, net zoals zijn ouders' zegt Albus met een knipoog en een warme glimlach die verraadt dat hij aan de eerdere bezoeken terug denkt. 'Severus is zeker goed gezelschap, zo goed gemanierd. Hij weet zoveel, een hele slimme man. Ik schrijf weldra een brief, hopelijk ben ik niet te laat voor de post.' Ze staat op van haar stoel en haast zich naar haar studeerkamer waar ze haar brieven schrijft. Ze gaat op de comfortabele stoel zitten en begint een korte maar warme uitnodiging voor de jongeman te schrijven. De man is bijna veertig, helemaal niet jong, maar hij voelt zich als een zoon voor haar. Zijn moeder, Eileen Prins, is een zeer goede vriend van haar sinds het begin van volwassenheid en ze hebben nog steeds de beste telefoontjes over zoveel dingen. 'Zo, dat is gedaan' mompelt ze zachtjes en staat op met de brief in haar hand. Als ze naar de deur loopt, hoort ze voetstappen en als Minerva de deur opent, is Remus bijna aan het einde van de gang. 'Remus!' roept ze en de bruinharige man draait zich direct om. De bediende werkt hier nog ruim een jaar, maar heeft zichzelf bewezen een uitstekend bediende te zijn, de man werkt hard en klaagt niet. 'Breng deze brief alsjeblieft naar de brievenbus in het dorp. Alsjeblieft, haast je' beveelt Minerva vriendelijk terwijl ze de brief overhandigt. 'Ik ga meteen mevrouw' zegt Remus beleefd en ze knikt goedkeurend. 'Dank je wel' zegt ze en loopt naar de woonkamer waar haar man nog aan het lezen is. 'Remus nam de brief mee, ik heb hem opgedragen op te schieten' zegt ze en Albus knikt. 'Goed, ik hoop werkelijk dat Severus wat vrije tijd heeft om hier te blijven, hij heeft waarschijnlijk zoveel verhalen te vertellen over zijn wereldreis' zegt Albus met een twinkeling in zijn ogen. 'Oh ja, ik weet zeker dat hij dat heeft' zegt Minerva beslist.

Prince House, Northampton, Engeland, omstreeks 19.30 uur

'Meneer, er is een brief voor u van Minerva Anderling'. Zijn bediende Evan Rosier overhandigt hem een witte envelop. 'Dank je' zegt Severus en wacht af totdat Rosier de kamer in stilte verlaat. Severus opent dan de envelop en trekt er voorzichtig een brief uit. Hij ontvouwt het en voordat hij het leest, drinkt hij van zijn zwarte koffie. Daarna begint hij de brief te lezen met een kleine glimlach om zijn lippen.

Beste Severus,

Wij, Albus en ik, hopen dat het goed met je gaat en geniet van je vrije tijd. We zijn blij dat je weer thuis bent bij je ouders, ik hoop werkelijk dat het ook goed met ze gaat. Wij nodigen je graag met je ouders uit voor een welverdiend verblijf bij ons thuis. Het is al zo lang geleden en we willen met alle plezier al je verhalen van je wereldreis horen. Ik hoop dat je onze uitnodiging wilt accepteren, het is altijd zo'n genoegen om je bij ons te hebben. Als je akkoord gaat, mag je ons bellen om een datum in te plannen. Doe de groeten aan Eileen en Tobias en we hopen werkelijk dat je naar Schotland wilt komen.

Veel liefde van ons beiden!

Severus glimlacht, hij heeft veel uitstekende herinneringen in zijn peetouders huis in Schotland waar zoveel frisse lucht is en de dorpsmensen aardig zijn. Hij wil er zeker heen, hij hoopt alleen dat zijn ouders mee willen, hoewel hij waarschijnlijk het wel antwoord weet. Minerva en zijn moeder Eileen kunnen heel goed samen en zijn vader Tobias vindt het niet erg om Albus als gezelschap te hebben, dus ze zullen waarschijnlijk dit prachtige aanbod accepteren. 'Oh, daar ben je. Ik dacht dat je al in je slaapkamer was. Heb je een brief gekregen?' vraagt zijn moeder vanuit de deuropening en Severus kijkt op. 'Ja, van Minerva en Albus' zegt hij glimlachend en zijn moeder gaat naast hem zitten. Eileen is, hoewel ze rond de zestig jaar oud is, nog steeds een zeer knappe verschijning. Haar donkere haren zitten in een wrong en haar groene jurk staat haar goed. Om haar slanke hals draagt ze een witte parelketting, een geschenk van zijn oma aan Eileen. 'Zo laat in de avond zou je geen koffie moeten drinken Sev' berispt Eileen hem en Severus grinnikt, hoewel hij nu bijna veertig is, zal zijn moeder altijd voor hem zorgen. 'Ik weet het. Lees de brief maar' zegt hij en overhandigt de handgeschreven brief aan zijn moeder die hem doorleest. 'Oh wat heerlijk! Ik zou daar graag een paar dagen blijven, misschien langer als Minerva het niet erg vindt' reageert zijn moeder en Severus knikt. 'Ik dacht het al, zal ik Minerva bellen?' vraagt hij. 'Misschien is het te laat om te bellen Sev'. Hij lacht een beetje en schudt zijn hoofd. 'Het is nog geen acht uur, ik weet zeker dat Minerva het niet erg vindt mama' zegt hij geamuseerd en staat op. 'Oké, maar wacht nog even, ik moet je vader nog overtuigen.' Severus rolt met zijn donkere ogen. 'Vader vindt het ook niet erg, vergeet niet dat hij in zo'n dorp is opgegroeid' zegt hij een beetje ongeduldig. 'Oh herinner me er niet aan, ik weet het' lacht Eileen en op dat moment stapt zijn vader naar binnen. Tobias is een sterke man met een mooie bos zwart haar en een jongensachtige, charmante glimlach op zijn gezicht. Zoals gewoonlijk is Tobias gekleed in een net uniform. 'Vader, wil je meekomen? Minerva en Albus hebben ons uitgenodigd om een paar dagen bij ze te blijven' vraagt hij. 'Dat is heel aardig van ze, ik heb ze altijd zeer aangenaam gevonden. Als het geen probleem is, wil ik graag mee komen.' Severus knikt en pakt de telefoon op. 'Met Minerva Anderling' klinkt uiteindelijk de stem uit de telefoon. Severus glimlacht smal. 'Hallo Minerva, met Severus' zegt hij uiterst vriendelijk. 'Ah, ik wist wel dat je zou bellen, ik weet hoe je bent!' lacht zijn peetmoeder en Severus lacht ook. 'Ja, recht voor z'n raap hé?' grapt hij. 'Absoluut. Dus je hebt ons aanbod geaccepteerd?' vraagt Minerva met een vleugje enthousiasme in haar stem. 'Ja, heel erg bedankt voor het vragen. We hebben alle drie goede herinneringen aan Schotland, weet je' reageert hij. 'Ja, ik weet het lieverd. Ik ook Severus, met je moeder en met jou, toen je een kleine jongen was. Och jee, tijd vliegt'. Severus grinnikt. 'Ik weet het. Wanneer heb je tijd voor ons om te blijven?' vraagt hij. 'Oh elke dag, maar zullen we het inplannen voor aanstaande vrijdag? Rond vier uur zodat je niet te vroeg hoeft te reizen?' Hij knikt goedkeurend, de reis van Northampton naar Glasgow met de trein duurt ongeveer 5 uur. Maar hij weet niet zeker of ze de trein of de auto nemen. 'Dat is perfect, wacht even' zegt hij vriendelijk en kijkt naar zijn ouders. 'Nemen we de trein naar Glasgow of rijdt vader met de auto?' vraagt hij. 'Wanneer zal het zijn?' vraagt zijn vader met een frons in zijn voorhoofd. 'Aanstaande vrijdag om vier uur' antwoordt Severus. 'Ah, ik heb om twee uur een ontmoeting met Richard Cleeson in Manchester en ik kan het onfortuinlijk genoeg niet afzeggen. Jullie twee kunnen beter met de trein gaan en ik zal de auto nemen' zegt zijn vader en Severus knikt. 'Goed, Minerva?' vraagt hij. 'Ja lieverd?' Severus glimlacht weer als hij de hartelijke toon van haar stem hoort. 'Moeder en ik komen rond vier uur aan op het treinstation en vader neemt de auto, hij heeft een afspraak in Manchester om twee uur, hij komt later aan. Ik hoop toch werkelijk dat het geen probleem is?' vraagt hij, maar hij weet het antwoord al, Minerva en Albus vinden dat niet erg. 'Maak je geen zorgen lieverd, helemaal geen probleem. We kijken er zo naar uit om jullie allemaal weer te zien' zegt zijn peetmoeder. 'We kijken er ook naar uit, we gaan deze reis speciaal maken. Ik beloof dat' geeft hij als antwoord. Als hij het eens wist..