Desirous Men 3: CLYDE | Completed

Chapter 14

HINDI alam ni Clyde kung papaano sya nakapag-drive pauwi sa kanyang condo unit. Basta ang tanging gusto nya lang sa mga oras na yun ay ang mapag-isa. Halo-halo ang kanyang nararamdmaan, paghihinagpis, sama nang loob at pangungulila.

He went straight to his mini bar and drink his scotch without bothering getting a glass.

He got an unborn child. He was a father. Was

Clyde doesn't know if he did something bad in his past life to experienced such thing.

Naikuyom nya ang mga kamao. Kung naging maingat lamang sya, kung naging maayos lamang ang pakikipag-usap nya kay Anton di sana maaaring buhay pa ang anak nila ngayon ni Nori. Hindi rin sana nalagay sa panganib ang buhay nang nobya.

Then he remembered Sanremo.

It was Sanremo who fired his gun to one of Anton's men. Yes, he do remember things now. He was about to give Anton the notebook.

Hindi nya binigay kay Ezequiel ang notebook dahil alam nyang hindi sya makakasama sa mga plano nito kung wala na itong makukuha sa kanya.

Kung hinayaan lang sana sya ni Sanremo na maibigay ang notebook kay Anton di sana ay walang komosyon na nangyari.

Ngayon ay hindi na sya magtataka kung nakanino na ang notebook dahil alam nyang naihulog nya iyon nang takbuhin nya si Nori.

He knew he shouldn't blame Sanremo for what happened, yet he was feeling miserable. Sanremo killed another innocent soul. Though not literally, but still...

Sa sama nang loob ay kinuha nya ulit ang susi nang kanyang sasakyan. Nasa parking lot na sya nang sya namang paglabas ni Elio sa sasakyan nito.

"Where are you going?." Malamang ay alam na nito ang nangyari sa kanyang anak kaya sya nito pinuntahan.

"Go home, El." Tanging nasabi nya bago binuksan ang pinto nang kanyang sasakyan. Nahilot nalang nya ang sentido nang makitang umupo ang pinsan sa passenger's seat nang sasakyan nya.

"Saan ka ba pupunta, Clyde?." Mahinahon na ang tono nito.

"Sumama ka nalang." Minsan lang sya magsuplado sa pinsan kaya pakiramdam nya ayos lang yun, dahil talagang masama ang loob nya sa mga oras na yun.

Pagkalipas nang halos kinse minutos ay narating na nila ang pakay na building. Bababa na sya nang sasakyan nang pigilan sya ni Elio. "Are you out of your mind?!."

Iwinaksi nya ang kamay nito. "Kung ayaw mong sumama sa loob ayos lang. I won't be long anyway." Pagkasabi nun ay tuluyan na syang lumabas. Hinayaan nya nalang ang pinsan nang maramdaman nya ang prisensya nito sa kanyang likuran.

Pagkalabas nila nang elevator ay kaagad na nakita nila ang dalawang tauhan ni Sanremo na nagbabantay sa pintuan nang penthouse nito.

"Good evening, Sir." Pormal na bati nang mga ito sa kanila. Sanremo's people knows them. Sa totoo lang ay alam nang mga ito ang hitsura nang mga pagmumukha nila.

"I need to see Sanremo." Matiim-bagang na sambit nya sa mga ito.

Sasagot pa sana ito, malamang ay pagsasabihan sila nang makitang nyang humawak ito sa may tenga nito kung saan nakalagay doon ang earpiece nito. "Ok, Sir. Pasok na ho kayo."

Pinagbuksan pa sila nito nang pintuan. Pagpasok nila sa loob ay sinalubong sila nang isang malawak na living room nang unit. Mas lalo tuloy itong naging mas maluwag dahil wala itong kagamit-gamit. Well, maliban sa isang set nang sofa. Sanremo's unit screams sadness and loneliness. It was very minimalistic in a very simple way.

Lumabas ito mula sa kusina na walang pang-itaas. He was holding some canned beers in his hands.

"Apologies, gentlemen I only—." Hindi na nito natapos ang sasabihin nang undayan nya ito nang suntok sa mukha. He knew Sanremo could have avoided it, but he didn't.