ALS2: Hiding The Mayor's Child

Chapter 16

Chapter 16.

Pangako.

''Wyatt, I miss you too, so much.'' Sabi ko.

''I miss you too, Zelie."

'Kay sarap pakinggan, di na ata ako magsasawang marinig 'yun araw-araw. Every words he say parang sasambahin ko, sabihin niya lang because I'm willing to do it for him.

Humilig ako sa balikat niya at tuminggin sa harapan namin. Umihip ang malamig at sariwang hangin at tumama ito sa mukha naming dalawa.

Na-miss kong mag-Lake kasama siya, gusto ko ulit mag-Lake ulit kami mamayang gabi ang kaso, baka di na siya payagaan ng Daddy niya which is super sad.

''Mag-Lake ulit tayo tonight, p-pwede ka ba?''

Ngumiti ito ng malungkot, 'don pa lang alam ko na ang sagot, ala ko na na yung huling punta namin 'non ay siyang magiging huling huli, di na masusundan pa.

''Yeah, I already know the answer.''

"I'm sorry...'' Sabi niya.

''Don't worry, we can work this out." Saad ko.

''Zelie...''

''Bumisita ako kagabi sa bahay niyo.''

Nakuha ko agad ang atensyon niya sa sinabi ko. Kitang kita ko ang gulat sa mga mata niya, di niya ba inaasahan 'yon?

''Why?'' Takang tanong niya.

''What why?'' I asked.

''Why are you coming to our house every night?''

Bakit nga ba? Maybe because... gusto ko siyang makita? Because I miss him?

''I don't know, I just miss you and I just want to see you. I want to see you always, everyday."

''Zelie...''

''Wyatt, wag mo akong pipigilan sa mga bagay na gustong gusto kong gawin.''

Alam kong pipigilan na niya ako sa pagpunta sa bahay niya and I don't like it. Ayoko ng ganun.

''Kagabi 'nung nagka-usap kami ng Daddy mo, kabang kaba ako. First time kong makaramdam ng ganung kaba sa pagkatao ko, pero nasa isip kita. Iniisip kong magkikita tayo, nasa isip kong ma dudungaw na Wyatt sa bintana bago ako umalis pero... wala."

"I-I don't know na nandun ka kagabi sa bahay namin.''

Di man lang ba sinabi ng Daddy niya na nandoon ako kagabi? Nasaan ba kasi si Wyatt 'nung mga oras na yun? Tulog na? Ba't dati nagsho-shower pa siya 'nun dati kaya naaabutan ko siya? Ba't ngayon? Nakakapagtaka naman.

''Nasaan ka ba kasi kahapon? Ba't di kita naabutan sa kwart mo? Ba't Daddy mo 'yung buungad sa akin? Tinatago ka ba niya?'' Sunod sunod kong tanong.

"Sabi niya 'nung isang araw na hindi daw ako papasok kinabukasan, which is kahapon, at pupunta daw ako sa bahay ni Lola. Di ko alam na di siya sasama, pumayag na din ako kasi miss ko na si Lola. I don't know Zelie, kung alam ko lang na ganon di na ako papayag. I'm sorry."

Nakakaloka! Sa bahay naman pala ng Lola niya pumunta! Dapat 'di tayo hadlang sa mga ganon. And wait, sinabi na pupunta daw sa bahay ng Lola ni Wyatt pero 'di sasama? Tapos 'nung pumunta ako sa bahay nila halos o alang guards na naglilibot. Inaasahan na aya ni ayor na pupunta ako sa kwarto ni Wyatt? Kasi pagdating ko din 'dun naroon na siya, nakatayo at nakatingin sa malayo.

Pinag-planuhan nga ni Mayor! Buwisit talaga ang matandang 'yon. Nakakainis siya ng slight! Minsan na nga lang magkaganto sa isang tao, may asungot pa! At Mayor pa! Bwisit to the max!

"Okay lang 'yun, ano ka ba. Ang mahalaga nandito ka na sa tabi ko at nandito na ako sa tabi mo. Kung 'yun lang ang usapan, 'di kita iiwan Wyatt kahit ikamatay ko pa o magkabali man ang ang buto ko kaka-akyat sa bahay niyo.''

I heard his low chuckle. What a God made chuckle I heard. He's really something na kina-a-adik-an ko. Pati pagtawa niya gustong gusto ko, pati boses niya, pati amoy niya gustong gusto ko. Kulang na lang sambahin ko ang nilalakaran niya para ipakita ko sa kanya kung gaano ako ka-seryoso sa kanya.

God, I like him so much! No, I love him so much!

"Wyatt..."

''Hmm?'' Rinig kong ungot niya.

God! Pati ba naman 'yun? Pati ungot niya, gwapo sa 'kin? Ang hot pakinggan! Shut up, Zelie! Huminahon ka at 'yang kalandian mo, huminahon!

"Remember, 'nung sinabi ko sayo na liligawan kita? I really meant it, I like you so much Wyatt." Sabi ko habang nakatingin sa mga mata niyang magaganda at nakinang.

May dumaang emosyon sa mga mata niya pero 'di ko ma-figure out kung ano 'yun basta parang pagmamahal. Ay wait, sa akin ba? Pagmamahal ba para sa akin? Okay bye, hashtag assumera ka ng taon Zelie!

Napalunok ako 'nung 'di siya nagbibigay ng anumang salita. Jusko, rejected na ba ako? Teka, anong rejected? Wala b'yun sa bokabularyo ko! Wala 'yun sa buhay ko! Dapat yes! Yes! Yes lang!

Nakatingin lang ako sa mga mata niyang nakatingin din sa akin. Nakakatunaw ang pagtitig namin sa isa't isa, nakaka-hypnotise sa english. Ang mga mata namin ay para bang perfectly made for each other. Ako para sa kanya at siya, para sa akin. We are made for each other, I claim it!

"Zelie..."

"Wyatt di ako natanggap ng hindi at lalong di ako natanggap ng rejction mo, kaya kung yan ang lalabas sa bibig mo ngayon 'e goodbye na lang at see you  tomorrow para sa panliligaw ko.''

Tumayo na ako para sa malupitang exit sa harap niya ngunit 'di pa ako nakakalakad ay may pumigil na sa akin. Si Wyatt. Syempre pahabol effect lang naman ako kanina 'e, alam kong hahabulin niya ako at kung hindi niya ako hinabol? Aba'y puta na lang.

''Yes Wyatt?'' Laking ngiting sabi ko sa kanya.

Awit naman Wyatt, gusto mo rin namang magpaligaw sa akin! Choosy ka pang lalaki ka! Alam kong bet mo rin ako, sabihin mo lang na gusto mo ako or mahal mo ako, ipaglalaban kita hanggang maubos ako. Ipaglalaban kita sa harap ni Mayor at sa buong baranggay namin! Itaga mo yan sa bato! 

"Zelie, wag ka munang umalis."

Boom! Ladies and gentlemen kilig na kilig si Zephanine Lienatte Eopacion sa isang sentence ni Wyatt! Kilig pati tumbong!

''Di naman ako aalis, as if namang kaya kitang iwan.''

Tumingin ako sa mga mata niya habang siya ay nakahawak pa rin sa wrist ko.

''Di kita iiwan..."

Pangako...

______________________
Tonyjade.

Vote and comment.