Warrior Cats - Buizerdpels' profetie { Supereditie }

Hoofdstuk 7

Buizerdkit had eindelijk een nacht goed geslapen. Dankzij Zilverkit had hij wat te eten gehad. Hij ging rechtop zitten en keek naar het nest waar Zilverkit lag. Regenpels was half wakker en Hagelkit was aan het klieren met haar staart. Sneeuwkit begon langzaam wakker te worden door het gestuntel van Hagelkit. Zilverkit leek nog rustig te kunnen slapen. Buizerdkit was haar voor altijd dankbaar. Door haar had hij vannacht wat kunnen eten en voelde hij zich nu sterk. Hij glimlachte even en glipte daarna de kraamkamer uit. Toen hij door de tunnel was bleef hij even staan. Het licht van de opkomende nieuwblad zon leek op zijn vacht te dansen. Hij wierp een blik over de openplek en zag dat Bruinpoot met Witpoot voor de kraamkamer aan het praten was. Buizerdkit rende naar hen toe. 'Hoi!' piepte hij enthousiast. 'Hey Buizerdkit.' miauwde Bruinpoot glimlachend. Buizerdkit glimlachte terug. 'Oh is dat die kit waar je zo vaak mee speelt, Bruinpoot? En waarvan Regenpels beweert dat hij de schuldige is van de dood van Lynxhart?' mauwde Witpoot spottend. Buizerdkits enthousiasme ebde gelijk weg. Denkt de hele Clan nu zo over me? Hij staarde naar zijn pooten. 'Ja dat is Buizerdkit en je weet heel goed dat wat Regenpels beweert helemaal niet klopt.' miauwde Bruinpoot geïrriteerd. Ze ging naast Buizerdkit zitten en sloeg haar staart om hem heen. 'Sinds waneer moet ik geen krijgers meer vertrouwen maar kittens?' Witpoot rolde met zijn ogen toen hij dat zei. 'Weet je Witpoot, als je alles zo goed weet, waarom maak je het zelf dan niet mee?' snauwde Bruinpoot. Buizerdkit keek de wit met bruin gevlekte poes dankbaar aan. Witpoot stond op. En deed zijn mond open voor een antwoord. 'Witpoot! Ik neem je mee op een grenspatrouille met mij, Maangloed en Bliksemvacht!' riep Boompels vanaf de andere kant van de openplek. 'Oké ik kom er zo aan!' mauwde Witpoot. Hij wierp nog een vlugge woedende blik naar Buizerdkit en Bruinpoot. 'Verwacht geen genade...' mauwde hij dreigend. Na dat gezegd te hebben trippelde hij in de richting van Boompels en ging het kamp uit. 'Is hij altijd zo?' vroeg Buizerdkit. 'Meestal wel ja hij is gewoon, tja hoe zou ik het zeggen... Hij vind zichzelf overal de beste in en als hij slechte verhalen over iemand vind weet hij het nog erger voor je te maken.' miauwde Bruinpoot. 'O-oh oké, dus ik moet bij hem oppassen nietwaar?' piepte Buizerdkit. Bruinpoot knikte. Hij ging staan en zwiepte met zijn staart. Bruinpoot keek hem nieuwsgierig aan. 'Je ziet er sterker uit dan een paar dagen geleden, eindelijk wat binnen gehad?' vroeg ze. Buizerdkit keek op. 'Oh ja zeker!' piepte Buizerdkit enthousiast. Hij zakte in de aanvalshouding die Bruinpoot een maan geleden aan hem had geleerd. Na een tijdje sprong hij speels op Bruinpoot. Terwijl ze stoeiden rolden ze over de openplek. 'Had je maar geen stap over onze grens moeten zetten schruftvacht!' piepte Buizerdkit loyaal. 'Hé dat is niet eerlijk! Ik zette alleen per ongeluk mijn rechterpoot er overheen!' miauwde Bruinpoot speels. Ze stoeiden nog even door totdat Bruinpoot Buizerdkit op de grond had gedrukt en met ingetrokken klauwen naar hem uithaalde. 'Wie noemde me een schruftvacht?' spuugde ze. 'Oh sorry hoor oh zo grote leider.' grijnsde Buizerdkit. Bruinpoot stapte van hem af. 'Goed gevochten. Je leek net een volwaardige krijger!' snorde ze. Buizerdkit knikte en begon te glimlachen. 'Zag er goed uit. Jullie worden allebei vast grootse krijgers.' Buizerdkit keek verast om. Dasster stond daar en had blijkbaar gezien. Buizerdkit boog zijn kop. 'B-bedankt.' mauwde hij een beetje verlegen. Dasster glimlachte.

Het was zonhoog en Buizerdkit lag op de openplek. Door het compliment van Dasster voelde hij zich trots. Natuurlijk zal ik ook een groots krijger worden, net zoals mijn vader! In gedachten verzonken merkte hij niet dat Zilverkit voor hem stond. Ze gaf hem een zacht tikje op zijn oor. 'Wakker worden!' piepte ze erbij. Buizerdkit keek op, knipperend met zijn ogen tegen het zonlicht wat op zijn gezicht viel. 'Heb je zin om met mij te praten of te spelen?' piepte ze opgewonden. 'Oh ja natuurlijk!' Buizerdkit krabbelde overeind. 'Wat wil jij het liefst doen?' vroeg hij aan Zilverkit. 'Ik denk even praten want ik hoorde vanmorgen van Bruinpoot dat je met haar had gestoeid.' miauwde ze. 'Oh ja Dasster had blijkbaar alles gezien en gaf me toen een compliment.' mauwde Buizerdkit nonchalant. 'Wauw echt!? Dat is cool!' piepte Zilverkit opgewonden. Buizerdkit glimlachte. 'Wat heeft hij tegen je jullie?' vroeg Zilverkit nieuwsgierig. 'Hij zei dat we grootse krijgers zullen worden.' mauwde Buizerdkit trots. 'Dat zal jij zeker worden.' beaamde Zilverkit. 'Ja maar ik moet eerst nog leerling worden...' mauwde Buizerdkit. Hij keek even naar de lucht. Die was blauw en had mooie wolken. 'Maar je bent toch al bijna leerling? Nog drie of twee manen als ik het goed heb.' piepte Zilverkit. 'Twee tot drie manen langer in de kraamkamer.' zuchte Buizerdkit. 'Vind je het dan niet leuk daar?' vroeg Zilverkit. Buizerdkit keek in haar blauwe ogen. 'Dat niet zo zeer het is meer gewoon...' hij sloeg zijn ogen dicht. 'dat Regenpels mij niet mag net zo min als je nestgenootjes en mijn andere Clangenoten.' mauwde hij. Zilverkit keek hem medelevend aan en gaf hem gauw een lik over zijn wang. 'Dat zij je niet mogen betekent niet dat ik er niet voor je ben...' miauwde ze. Ze gaf hem snel nog een lik, ditmaal tussen zijn oren. Hij snorde zachtjes. 'Ik hoop dan ook dat je nooit weg gaat.' snorde hij. Ze bleven nog even naast elkaar zitten. Starend naar de hemel terwijl ze verder kletsten.

-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-☆~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-

Misschien oogt dit ook weer heel kort maar het zijn 934 woordjes haha Na dit hoofdstuk kan ik eindelijk de storyline uitwerken die ik sinds september 2020 in mijn hoofd had, Buizerdkits kitten tijd heb ik allemaal moeten verzinnen en eigenlijk is het er best goed uit gekomen. Achja ik wil jullie bedanken dat jullie dit nog steeds blijven lezen sinds het begin 💞