@Reincarnated to the World of Magic@

🇵🇭ℙʀᴏʟᴏɢᴜ𝔼🇵🇭

(Oh, hello there! Its nice to know you're reading this story. Well, to tell you the truth, I don't....really know, if you're gonna like it or not. This just me writing a fantasy story that I dream to live for hahahhaha that's a joke, dont take it seriously.

Uhm... Well.....

Let's go to the main story here)

^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^

     No....

     Not now....

     Am I really gonna die.... ?

     Is that enough for you?

     But.... I don't wanna die.... I still need to.... Live.... There's someone who still.... Needs me....

     Hindi.... Hindi ka na nila.... kailangan pa....- ani sa kanya nang isang tinig. Siya'y nanghihinang sumulyap sa sa buong paligid. Hindi niya mahanap kung saan nangmumula ang tinig. " Si....no.... Ka? " kanyang nanghihinang tanong. Wala sa kanya ang sumagot bagkus ay mga ingay nang mga tao na nasa kanyang paligid ang kanyang tanging nadidinig. Muling sa kanya'y bumalik ang riyalidad na siya ay naaksidente. Ang kanyang sinasakyang taksi ay naaksidente at nakabungguan ang isang malaking trak nang gas. Ilang minuto na lamang ay maari na itong sumabog.

     Nais niyang lumabas nang sasakyan at tumakbo palabas nang mabilis at malayo sa trak nang gas. Nais man niya ay hindi rin niya magawa. " Ito na ba.... Ang aking.... Katapusan? " kanyang naitanong sa sarili. Ramdam niya ang pamamanhid nang kanyang katawan. Ang kalahati sa kanyang katawan ay tuluyan nang nawasak. Ramdam din niya ang pagdurugo nang kanyang ulo.

     Di katagalan, kanya nang tinanggap ang kanyang kapalaran. Hinayaan niyang kusang sumandal ang kanyang ulo sa salamin nang taksi at pinagmamasdan ang mga tao na tumatakbo papalayo sa nakatumbang trak. Kanyang sinulyapan ang nagmamaneho nang taksi. Kanyang nakita ang kalunus-lunos na sinapit nito. Ang kalahati nang ulo nito ay halos wasak na at tiyak na wala na itong buhay. Sa tingin pa lamang ay para na siyang duduwal. Ibinalik niya ang kanyang tingin sa may bintana. Kanyang napansin ang isang matandang lalaki na sinusubukang lumapit sa kanyang kinaroroonan ngunit pinipigilan nang ibang tao.

     Mister.... You don't need.... To save me.... I already accepted.... My destiny....- kanyang naiwika sa sarili. Alam na niyang hindi siya maririnig nang matandang lalaki pero alam nang matanda na siya'y buhay pa at humuhingi. Nakatingin kasi ito sa kanya na puno nang awa at pag-aalala. Siya rito ay tumingin at kanyang inangat ang kanyang kaliwang kamay.

     Masakit man ay kanya itong pinilit na iangat. Puno nang dugo ang kanyang kamay kung kaya't ito ang kanyang ginamit na panulat sa bintana. Mabagal ang kanyang pagsulat dahil sa madalas na pagkirot nito. Kanyang isinulat sa salamin ang kanyang huling-salita. Matapos nang kanyang pagsusulat ay kanya muling tiningnan ang matanda ngunit sa kanyang hindi inaasahan, marami ang nakakita sa kanyang ginawa. Siya'y nakadama nang isang mainit na sensasyong ngayon lamang niya na dama. Ngayon, nakikita niyang marami pala ang sa kanya ay nag-aalala. Hindi man niya ito mga kadugo, nagpapasalamat siya. Nagpapasalamat siya na sa kanyang mga huling sandali, malalaman niya na may nagmamahal sa kanya.

     Isang mainit na ngiti ang lumitaw sa kanyang labi na dati ay manhid at hindi man lang magawang ngumiti. Nakita iyon nang lahat. Nakita nila ang kanyang pagngiti at ang kanyang isinulat na huling-salita. Marami ang nagtangka na sa kanya ay lumapit at siya'y sagipin ngunit nang makita nila ang kanyang kalagayan sa loob nang sasakyan, nanghina ang kanilang mga tuhod. Umiling siya nang dahan-dahan upang sabihin na huwag na nila pang ipilit. Nang makita niyang makalayo na ang mga ito, siya'y yumuko at pumikit nang madiin.

     Sa kabilang dako, ang lahat nang nakakita sa ipinakitang katapangan nang dalaga ay nalulungkot. Dalawa sa mga ito ay ang mga magulang nang dalaga. Ang mga magulang nito na siyang nagpabaya sa dalaga at hindi man lang binigyan nang pagmamahal. Nanginig ang kanilang buong katawan. Hindi nila magawang maigalaw ang kanilang mga paa. Nais nila ritong tumakbo at iligtas ang kanilang kaisa-isang anak. Ngunit alam nilang huli na ang lahat. Namaalam na ang kanilang anak at ang huling-salita pa nito ay.....

S
A
L
A
M
A
T

P
A
A
L
A
M

^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^

(Hello! I know. I know. The prologue is a bit tragic and sad but I will surely replace that feelings with excitement and joy. Well, for now, don't hope too high. Its just a promise. I'll do my best to entertain you with my fantasy story.

I'm sorry if you'll read many deep words in the near future. I hope you'll like it!

Bye~)