Kal yanımda.

983 237 60
                                    

"Siktir

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Siktir." dedi amcam seslice.

"Siktir Jisung, siktir, siktir siktir!"

"Drama bitince haber ver." dedim gözlerimi devirip mahzenin zeminine otururken.

"Ne zamandır bunları yapıyorsun?"

"Ve atölyede?"

"Nasıl fark etmedim?"

"Amca." dedim sakince.

"Sakin ol."

"Yeğenim daha on yedi yaşında olup kendi cenazesini düzenlerken mi?"

"Buna bu kadar tepki verecek son kişi bile değilsin."

"Biz sürekli bu işi yapıyoruz."

"Ben hiç canlı birinin törenini hazırlamadım Jisung." dedi yanıma otururken.

"Yoksa sen-" dedi sonra şok içinde bana dönüp.

"Bu tören olmayacak merak etme."

"Artık istemiyorum en azından."

"Ne oldu da  bu planlı delilikten vazgeçtin?"

"Şikayetçi olduğumdan değil gerçi."

"Hyunjin." dedim oflayarak.

"Hyunjin'i üzmek istemiyorum."

"Teşekkür ederiz Jisung!"

"Bu kadar duyarlı olma."

"Her şeye bağırıp durma." dedim oturduğum yerden kalkıp.

"Benim için kolay mı sanıyorsun bunca şey?"

"Konuşamadım, yıllarca anlatamadım, kendi içimde bitirmeye - kabullenmeye çalıştım ama olmadı."

"Benimle konuşabilirdin Jisung." dedi amcam ayağa kalkıp.

"Biz aileyiz, bana anlatabilirdin seni dinlerdim."

"Hayır amca." dedim gözlerim dolarken.

"Sen hiçbir zaman bunu konuşmak istemedin."

"Sen hiçbir zaman-" dedim yüzüne uzunca bakıp.

"Annemi ve babamı konuşmak istemedin."

Amcam duraksadı. Ne zaman babamdan bahsetsek o hep duraksardı. Zamanın içinde kendine kuytu köşe bir yer bulur oraya sığınırdı. Kimseler ona ilişmesin, geçmişten gelen babamın hayaletiyle oturup bir çay içsin isterdi amcam. Uzak yolların hiç bitmeyen peri masalları gibi babam da dilden dile kalmış eski bir hikayeydi artık.

"Jisung." dedi amcam çatallı bir sesle.

"Benim için çok zordu."

"Benim için de zordu." dedim yüzümü silip.

Rasputin 7inch. hyunsungHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin