Lesbian Oneshots (Greek)

Confused - Part 1

* Δεν μπορώ να καταλάβω τι μου συμβαίνει. Όλη μου τη ζωή έβρισκα ελκυστικούς τους άνδρες. Προφανώς και θαύμαζα μια ωραία κοπέλα, αλλά δεν είδα ποτέ κοπέλα ερωτικά. Μέχρι που γνώρισα την Μαρίνα... Από την πρώτη στιγμή που την είδα, κάτι μου έκανε. Δεν ξέρω τι ήταν. Το βλέμμα της; Το σαγηνευτικό της χαμόγελο; Τα υπέροχα καστανόξανθα μαλλιά της; Τα χείλη της; Η μήπως ο τρόπος που μιλάει; Δεν ξέρω τι ήταν, αλλά ξύπνησε κάτι μέσα μου που δεν έχει καταφέρει ποτέ καμία γυναίκα όλα αυτά τα χρόνια. Και όσο περισσότερο μιλάγαμε, τόσο περισσότερο χανόμουν. Με είχε μπερδέψει πολύ. Μου άλλαξε ολόκληρη την κοσμοθεωρία. Την γνώρισα στο Πανεπιστήμιο. 2ο έτος Φιλολογίας εγώ, 4ο έτος Ψυχολογίας εκείνη. Γνωριστήκαμε μέσω της ξαδέρφης της, της Τίνας, η οποία τυχαίνει να είναι κολλητή μου. Δεν τολμώ να παραδεχτώ τι νιώθω ούτε στην Τίνα ούτε και στην Μαρίνα προφανώς. Έχουμε βγει αρκετές φορές με κοινές παρέες. Σήμερα έτυχε να συναντηθούμε στη σχολή. *

Μαρίνα - Επ, Δήμητρα, τι κάνεις; Πως είσαι; (Με πλησιάζει και με αγκαλιάζει)

Δήμητρα - Μαρίνα! Καλά, εσύ; Τι κάνεις εδώ τέτοια ώρα; Απόγευμα δεν έχεις μάθημα;

Μαρίνα - Ναι, μπερδεύτηκα και ήρθα νωρίτερα και βαριόμουν να γυρίζω σπίτι και να ξαναέρχομαι οπότε απλά είπα να αράξω εδώ. Εσύ δεν έχεις μάθημα; Μήπως σε καθυστερώ;

Δήμητρα - Όχι όχι, δεν με καθυστερείς. Είχα μάθημα κανονικά, αλλά ο Παπαδημητρίου δεν ήρθε ποτέ.

(Ακολούθησε μια στιγμή γέλιου και από τις δύο)

Μαρίνα - Άρα έχεις κενό.

Δήμητρα - Ναι, το επόμενο μάθημα είναι στις 6. Τζάμπα ήρθα μου φαίνεται χαχαχα

Μαρίνα - Κι εγώ στις 6 έχω. Μήπως θες να πάμε για κανένα καφέ; Ή φαγητό αν πεινάς... για να περάσει η ώρα.

Δήμητρα - Ναι, αμέ, πάμε όπου θέλεις.

Μαρίνα - Όχι όχι, διάλεξε.

Δήμητρα - Ξέρω ένα πολύ καλό καφέ που έχει και φαγητό αν σε ενδιαφέρει.

Μαρίνα - Πάμε εκεί τότε.

(Το καφέ ήταν κοντά στο Πανεπιστήμιο, οπότε αποφασίσαμε να περπατήσουμε μέχρι εκεί. Στον δρόμο συζητάγαμε αρκετά. Εκτός από πανέμορφη είναι και πολύ ενδιαφέρον άτομο. Δεν χορταίνω να την ακούω να μιλάει. Φτάνουμε στο καφέ, καθόμαστε και παραγγέλνουμε αρχικά από ένα καφέ. Οι συζητήσεις συνέχιζαν και εγώ πάλι λάτρευα να την ακούω να μιλάει. Μου μίλαγε και με κοίταζε μέσα στα μάτια. Σε κάποια φάση απλά χάθηκα μέσα στα μάτια της.)

Μαρίνα - Είσαι καλά;

Δήμητρα - Ε; Ναι, γιατί;

Μαρίνα - Φάνηκες λίγο χαμένη. Και έχεις κοκκινίσει.