Lütfen 1 yorum da olsa bırakın, nasıl olsa sevenler yapıyor, demeyin. Büyük emekler var, hangi hikayeydi okursanız okuyun yıldıza dokunup kısaca fikrinizi belirtin, lütfen.
Skald~ Run
Faun~ Feuer
Keyifle okuyun.
🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Amansız bir hastalık gibi tüm benliğime sıçradığını, bulaştığı yerlere geri dönülmez hasarlar bıraktığını ve arıcanacak gücümün giderek çekildiğini hissediyordum.
Biran'ın oynadığı son oyun Safornikon'a düşüşüm kadar acıtmıştı.
O, yıkılmaz duruşunun ardına bir yengi sığdırırken, ben özgürlüğüme giden yoldan bir kez daha saptırılmıştım.
"Efendim, yaklaşık yetmiş dakika oldu. Korkarım ki durumu saygıdeğer üç büyüklere bildirmem gerekecek."
Başımı yerden kaldırmadan "Yetmiş dakika," diye tekrar ettim.
Yetmiş dakikadır şatonun önünde beni bekliyordu. Zaferinin armağanını...
"Ne yapacak üç büyükler?" diye sordum, bomboş bir sesle. "Beni kolumdan tutup zorla o herifin arabasına mı bindirecek?"
Kadın çaresizce ellerini önünde birleştirdi. "Ne yapacağımı bilmiyorum, efendim. Sizi almak için muhafızların gelmesi gerekiyordu ama lider Biran bunu benim yapmamı istedi."
"Hah!" dedim dakikalar sonra gerçek bir tepki vererek. "Ne büyük nimet!"
Tek başına kızgınlık kelimesinin kafi gelmeyeceği kadar kızgındım ama karşımdaki kadının bir emir kulu olduğunu göremeyecek kadar aptal değildim. Ayağımla yerde tuttuğum ritme bir son vererek ayağa kalktım.
"Gidelim."
Kadının yüzü aydınlanırken, kenara çekilerek bana yol verdi. Gecenin sabaha göz kırptığı vakitlerdi. Şatonun ihtişamlı girişini ardımda bırakarak uzun köprüye ulaştığımda koca tekerlekli, siyah arabasını gördüm. Direksiyondaydı, arkasına yaslanmıştı, gözleri kapalıydı. Direksiyonu tutan parmaklarının arasında külü düşmek üzere olan bir sigara vardı. Köprünün sonuna ulaştığım an gözünü açtı, başını çevirmedi ama istediğini almak üzere olduğunu biliyordu.
