SAGADA

Chapter 1 "Sisante"

Warning!

You been warned by wrong typo's and grammar.

Plagiarism is a Crime!

Published by law.

Work of fiction.

This is a work of fiction names, characters, some places and incidents are products of the author's imagination.

A/N : Do not expect too much of this story Langga. I might disappoint you.

Chapter 1
Series #1

Kaleigh Montes Point of view :

"Your fired" Sigaw ng pangit kong boss. "Eh. Sir hindi ko po kasi nahabol si Sir Nathan" Sagot ko sa boss kung nag liliyab sa galit.

Bakit ba kasi ako ang pinatakbo niya sa anak niyang attitude! Naka takong pa naman ako ayan tuloy na pudpud ang takong ko. Psh

"Kahit na dapat nahabol mo ayoko nang makita ang mukha mo! You are fired!" Inis na lumabas ako sa office ng pangit kong boss.

Taon taon nalang ako nasisitanti sa trabaho. Ps

Iwan ko ba bakit ba ako hindi nag tatagal sa trabaho ko. Kung hindi ako tumigil natatanggal ako parati.

Wala akong magawa kaya sa Inis ko ay nahampas ko ang lamesa "Urghhh! Kainis!" Haystt.

"Kaleigh saan ka nyan?" Tanong ng isa mga ka trabaho ko na si Jed.

"Iwan ko Jed siguro hahanap nalang ako uli nang bagong trabaho again"

Naiinis na ako sa tadhana ko parati nalang ganito ang ikot ng mundo ko. Urgh!

Nang matapos na akong mag linis sa mga gamit ko ay umalis na ako sa building namin. Nag abang ako ng taxi.

Nang insaktong may taxi na may nauna naman eh mabait ako kaya ayun pinaubaya nalang.

Sigh.

"Punyeta naman uh kay malas!"

Biglang bumuhos ang ulan at wala pa akong taxi!

Punyetang buhayx!

___________

Alas 5 na ako naka uwi ng bahay pano? Nilakad ko lang naman mula sa building namin papunta sa Alabang.wala kasing taxi ang nag pasakay sa akin!

Pagod at basang basa na ako. Nakakadiri.

Pag pasok ko palang sa bahay agad uminit ang ulo ko.

"Sabi ko na nga ba... Naka uwi nalang ako galing sa trabaho makalat parin? Punyeta!" bulyaw ko sa mga kapatid kong lalaki.

"Ate bakit basang basa ka?" Tanong ng pangit ko ring kapatid. Urgh!

"Bakit ako basa?"

"Oo" Parang wala talaga siyang ideya bwesit!

"Tingin mo bakit? Daniel?"

"Dahil maulan? Yun?" Yun! hay sa wakas nag kautak rin.

"Arghh!!! Kainis oo alangan naman nag jogging ako at na basa lahat ng damit ko. Urgh! Mag linis kayo"

Inis na umakyat ako sa aking kwarto.

"Hay buhay parang life" Sambit ko sa aking sarili.

Minsan nga napapaisip ako kung tama bang minsan gusto ko nalang mawala? Kung puwede bang iwan lahat ng responsibilidad mo. Na kung sakali puwede bang mag travel around the world. Yung tipong lahat ng pangarap mo masusunod mo.

Kaso hindi! Kasi mahirap lang kami. Biglang tumonog ang cellphone ko kaya tinignan ko kung sino ang nag text.

"Hey! May plano ako dude balak kung maging influencer ano? Sama ka sa first vlog ko?" - From Eijah.

Si kulukoy lang pala bestfriend ko si Eijah Lumactod. Katulad ko wala narin siyang trabaho, parati rin siyang natatanggal. Pano ba naman jenojowa niya ka trabaho tapos hiniwalayan haha.

"Planning rin" - Sent

Pano kaya? Baka puwede naman siguro? Hay basta.

"Ate kakain na raw" Halos mapatalon ako sa gulat ng biglang mag salita si Donathan sa pinto. Hindi ko pala na lock ang kwarto ko. Pwe.

"Susunod nalang ako"

Kakapagod na ang ganito. Gusto ko ng makawala.

Why not sabihin ko kay mama na gusto kong mag travel?

____

Hapunan.

Nasa hapag kainan kaming apat ako, si mama at ang dalawa kong kapatid na lalaki.

"Anak kamusta?" Tanong sa akin ni mama.

Matagal bago ako naka sagot. Pinag iisipan ko kasi ang sasabihin ko.

"Ah--a kasi ma wala na kasi akong traba--" Pinutol ni mama ang sasabihin ko.

"Ano!?" napa Sigaw si mama. Kaya nagulat ako.

"Paano na?" Tanong ni Dennis.

Paano na nga ba?.

"Ma kasi--hindi ko rin alam" Hindi na kami nag kibuan at natapos ang hapunan namin na tahimik.

Umakyat na ang dalawa kong kapatid sa kanilang kwarto habang ako ay nag lilikpit ng pinag kainan.

Natigil ako sa pag huhugas ng mag vibrate ang phone ko sa bulsa.

Message from [Kyle]

Kanto. Waiting for you (°-°)

Bakit kaya?

I hate this feeling.

______

Matagal na kami mga 13 years simula grade 8 palang ako kami na. Whoah.

Minsan nga nalilimutan ko na ang monthsarry namin dahil sa kakaisip ng trabaho kasi parati nalang akong nasisitanti.

Dati madalas kaming mag kasama pero ngayon di na.

Same course lang kami at mag kaklase kami nuon paman sabay kaming grumadute.

Pero pakiramdam ko ay mukhang di na kami mag tatagal alam kong napapagod na siya sa sitwasyon ko.

Namin.

Bago ako lumabas ng bahay huminga muna ako ng malalim at inayos ang sarili ko.