Kurallar | [Daddy Issues]

0.7

"Bay Martin, uhm yani baba. Gidebilirsiniz ben masal okunmadan uyuyabilecek yaştayım" dedim kısık çıkan sesimle.

"Tamam, bir süreliğine daha "Bay Martin" lafına alışabilirim sanırım. Ve masal konusuna gelirsek, tabii ki biliyorum kocaman kızsın sonuçta"

Son cümlesi içimi titretmeye yetmişti.. Kocaman kız oldum değil mi?
Büyümek demek, sorumlulukların ve dertlerinde aynı oranda büyümesi demek.

"Anastasia, söylemek istediğin bir şey var mı? Yüzün kireç gibi oldu" diyince kendime geldim. Bu adamın yanında hem rahatlıyor, hem de geriliyordum.

"Yoo ne olabilir ki? Ah, yani.. Siz keyfinize bakın ben yatacağım"

Ne aptalım. Kendimi toparlayacağım derken daha batırıyorum.

"Bir Gray Martin olmak kolay mı sandın sen tatlım? Keyfime bakmak için hiç vaktim yok emin ol. Ama senin için her zaman vakit yaratabilirim, ne de olsa sevgi budur değil mi?"

Ah Gray, böyle söyleme... Umutlanmak istemiyorum. Isabella için de vakit ayırdığında, üzülüyorum. Hiç hakkım olmamasına rağmen hem de....

"Hıhı, evet sevgi budur.. İyi geceler." Dedim. Alay eder gibi çıkan sesimi farketmişti.

"Bak Anastasia, biliyorum çok itici biriyim ama gerçekten üzülüyorum. Beni sevmediğini düşünmeye başladım, seni burada zorla tutuyor gibi hissediyorum ve bu çok iğrenç. Lütfen bana içinden geçenleri söyle"

NE?! Aptal aptal aptal Anastasia. Tam bir aptalsın! Adam senin için neler yapıyor ama sen sadece üzüyorsun. Bu yaşadığın her şeyi hakediyorsun. Aptalın tekisin...

İç sesim bile bana lanetler okurken kendimi toparlamam zorlaşıyordu. Sırtımdan soğuk terler akıyordu.

"Bay Martin, sizi üzmek istemedim yemin ederim! Dediğim gibi kafam karışık.."

Ne diyeceğimi bilemediğim için tekrar eden kelimeler kullanıyordum. Bu bataklıktan çıkabilmek için bir yalan uydurmak zorunda hissettim. Ve olabilecek en aptalca ama mantıklı şeyi söyledim:

"Sadece... Birinden hoşlanıyorum ve ne yapmam konusunda kararsızım. Ondan hoşlanıp hoşlanmadığımı bile bilmiyorum. Bunun doğru olmadığını hissediyorum. Olamaz zaten."

Gözlerini kıstı ve yanıma daha çok yaklaştı. Ellerimi, eline alarak konuştu:

"Birini sevmenin nesi yanlış? Eğer seviyorsan, duygularını özgür bırak. Seviyorsan bunu hissettirmelisin. Peki bu kişi okuldan biri mi?"

"Okul mu? Hahah, hayıırr"

Kahretsin! Ağzımdan kaçırdım. Peki başka nereden bize de anlatsana Anastasia? Sen başka kimi tanıyor olabilirsin ki?

"Ee kim o zaman? Güvenilir biri olduğundan emin değilim"

"Kendinize güvenmiyorsunuz anlaşılan?"
Bir cesaretle bunu söylemiştim, ama hemen toplarladım.

"Anlayamadım? Sen.. cidden?"

"Yani sadece şakaydı. Düşünsenize aslında hoşlandığım kişi sizsiniz! Hahaha bence çok komik olurdu"