MafiaStyle

Hoofdstuk 2

Avyanne Auclair
Wat heerlijk een ochtendwandeling met Cody na een lekkere warme douche.

'Goeiemorgen Avy!' Wow hij herkent mij nu al en we hebben maar 5 minuten gesproken gisteravond. 'Goeiemorgen Ty.' Mentaal lach ik zacht.

Langzaam komt hij dichterbij. 'Heb jij geen school zo?' Vraagt hij geïnteresseerd. 'Ja maar mijn eerste uur viel uit.' 'Oh wat toevallig mijne ook, hey doe je best hé.' Zijn glimlach maakt mijn hele dag weer goed. Ik ken hem net een halve dag en het voelt nu al zo goed.

'Hey Tyler.' Vrolijk draait hij om. 'Zijn wij vrienden?' 'Ja tuurlijk.' Antwoord hij luchtig terwijl hij met de krant naar binnen stapt. Mijn eerste vriend, het voelt speciaal.

Van binnen doe ik een vreugdes dansje.

Vorige keer luisterde Cody niet goed naar het commando blijf dus voor nu doe ik mijn slaapkamerdeur op slot. Ergens vind ik dit toch wel zielig, maar goed mijn kamer is groot genoeg en ik heb ook nog eens een balkon voor hem.

Met een vloeiende beweging sla ik mijn tas op mijn rug en begin naar school te fietsen. Kom op Avy, je moet er gewoon maar wat van maken. Mama zei altijd, het leven is een feest maar je moet zelf de slingers op hangen.

-

Het duurt niet lang voordat ik al verdwaald ben in dit enorme gebouw. Ik moet naar de B203, uh hier is de D.

'Sorry mag ik wat vragen?' 'Nee.' Zegt het meisje boos. Wat is dit voor school...

Na 10 minuten rond gedwaald te hebben door de school heb ik eindelijk het lokaal gevonden.

Al kloppend loop ik het lokaal binnen. 'Dag Avyanne, het doel van kloppen is dat je wacht totdat IK zeg dat je binnen mag komen.' 'Sorry mevrouw.'

'Goed, klas dit is Avyanne...' 'Uh zeg maar Avy.' 'Dit is Avy, en ze is nieuw. Zoek maar een plek op dan kunnen we beginnen.' Ze lijkt enorm geïrriteerd. Zo veel anders dan de docenten op mijn oude school.

Is dat? Tyler? Zijn gezicht lijkt ook verrast als hij mij ziet. 'Hey, wat toevallig.' Dit kan nog wel een beter jaar worden dan alle andere. Het voelt alsof er een licht in mij brand, ik heb gewoon een vriend.

Ik ga meer mijn best doen dan ooit om niet van deze school getrapt te worden.

'Omg, zouden ze een relatie hebben?' Hoor ik de 2 meiden fluisteren die voor ons zitten.

Licht trek ik aan haar paardenstaart. 'En wie denk jij wel niet wie je bent?' Een voordeel van thuis mishandeld worden is niet bang zijn op school want meer pijn dan dit kan ik niet hebben.

Haar mond valt open. 'Mevrouw!' Zo snel als ik kan laat ik los. Nou Avy je doet wel erg je best zeg.

Met een onschuldige en verdrietige blik staar ik naar buiten, het ziet er grauw uit.

Blaadjes vallen op de grond.

-

Eindelijk pauze! Hier heb ik 3 hele uren op gewacht. 'Waar zullen we pauze...' Oh, Tyler is nergens te bekennen. Diep van binnen maakt het mij verdrietig. Maar ik kan ook weer niet verwachten dat hij alles met mij gaat doen.

'Dus ik hoorde dat jij een vriendinnetje had?' Tyler wou helemaal niet zelf bij mij weg! Hij werd mee gesleurd!

'Hey! Laat hem met rust!' Vechten lijkt me nu geen goed idee want punt 1, ik zal van school gestuurd worden, en punt 2 ik ben zwakker omdat ik heel wat wonden heb op mijn lichaam, dan maar mijn woorden gebruiken.

'Als je het over de duivel hebt.' 'Wie denken jullie wel niet wie jullie zijn? Zo maar een onschuldig jongetje aanvallen.' Een blonde jongen heeft Tyler stevig beet bij zijn kraag.

De andere blonde jongen staat recht tegenover mij, het is een tweeling. Ze lijken identiek op elkaar.

'Laat hem los!' 'Avy doe het niet alsjeblieft.' Zijn stem klinkt niet meer zo vrolijk als normaal wat mij nog bozer maakt

Ik zei dat ik niet zou vechten maar ik kan het echt niet laten. De blonde jongen die Tyler vast heeft geef ik een harde trap. Misschien kan ik mijn armen niet goed gebruiken maar mijn benen zeker wel!

'Dante! Mijn God!' Oké die heet dus Dante, dat onthoud ik. 'Raak hem nog eens aan en...' 'En wat?' De andere blonde jongen en een jongen met bruin slagend haar pakt mij bij mijn armen, elk één arm. Het doet erg pijn maar zwakheid moet ik nu vooral niet tonen.

Dit is de lastigste positie om in vast te zitten heb ik ooit tijdens een vecht cursus gehoord.
Met een pijnlijke beweging lukt het mij ondanks de stevige grip om los te komen.

'En je zult mijn echte slechte kant zien.' Ik geef hen nog mijn gemeenste blik en help Tyler op staan. 'Gaat het?' Hij ziet enorm wit, volgens mij heeft hij niet door wat er zojuist gebeurt is.

'Avy, dat was zo dom. Nu gaan ze jou ook pesten.' 'Dat maakt niet uit, ik neem mijn hond wel een keer mee naar school.' Grapte ik in de hoop dat het hem zou opfleuren.

'Ik heb niet veel zin meer in de les, wat jij?' Vraag ik zo vriendelijk mogelijk. 'Ik eigenlijk ook niet, zullen we naar het verlaten huis gaan? 2 uurtjes missen is niet zo erg.'

'Waar gaan we heen?' Vraagt een meisje die net komt aan gerent. Ze gedraagt zich alsof ze mij al 2 jaar kent. 'Ik en Avy gaan naar het huis.' 'Oeh gezellig mag ik mee?' Beide kijken ze hoopvol naar mij, hier kan ik toch geen nee op zeggen?

'Alleen als Cody ook mee mag.' 'Oehh is dat je vriendje?' Vraagt Tyler met een geïnteresseerde stem. 'Ja.' Dit word nog leuk.

'Ik ben Maylae trouwens.' 'Avyanne maar je mag me Avy noemen.' 'Oh de nieuwe, aangenaam.' Sta ik zo bekend op school? Als de nieuwe? Is dat positief?

-

'Wacht hier buiten dan haal ik Cody.' Beide wachten ze geduldig buiten het huis.

Zo zachtjes mogelijk open ik de deur en sluip naar mijn kamer. Ik heb echt geluk dat mijn vader slecht horend is.

'Heyyy Cody.' Fluister ik. Hij springt zo als gewoonlijk met 4 poten enthousiast de lucht in.

'Ga je mee lieverd?' 'Ja hoor waar gaan we heen?' Vraagt mijn broer nieuwsgierig.

'Gewoon op stap met vrienden.' 'Vrienden? Jij hebt geen vrienden.' 'Doei Aiden.'

Terwijl ik Cody aan lijn trekt Aiden zijn jas aan. 'Serieus?' Hij zegt geen woord meer. 'Goed, maar als je mij voor schud zet zeg ik tegen papa dat jij degene was die de snoepjes gestolen heeft.' Ik weet dat Mirella dat gedaan heeft maar zij word altijd voor getrokken omdat ze de dochter van Teresa is.

'Oehh is dat Cody?' Maylae wijst naar Aiden. 'Uhh nee dit is Cody.' Ik wijs naar Cody die braaf naast mij staat. 'Dat is mijn broer.' Met mijn andere hand wijs ik naar Aiden.

Aiden lijkt duidelijke interesse te hebben voor Maylae, het is natuurlijk ook nieuw voor hem om mij met vrienden te zien.

'Oh!' Beschaamd slaat ze haar hand voor haar mond. Ik mag haar wel.

Na een klein eindje lopen zijn we bij het huis. Het staat er nog steeds zo wankel bij als gister. Wel is het hek weg. Waarschijnlijk hebben ze door dat dit gebouw beveiligen een nutteloze poging is.

-

Ik heb het in mijn hele leven nog nooit zo leuk gehad, en Aiden duidelijk ook niet. Inmiddels is Maylae dicht tegen Aiden aan gekropen omdat het weer volledig omgeslagen is.

Van een heerlijk ochtendzonnetje naar stortregen en kou... Daar zit je dan in je t-shirt met een dunne jas. Gelukkig heb ik Cody die mij gemakkelijk warm houd.

Tranen branden in mijn ogen. Het zijn tranen van blijdschap hoor. Het voelt zo fijn om echt gelukkig te zijn met mensen. Moet ik ze vertellen over mijn vader.

Tyler merkt de tranen op en slaat een arm om mij heen. Een slissend geluid komt uit mijn mond van de mijn. Precies daar zat een wond van de striemen.

'Oh sorry.' Hij loopt enorm rood aan. 'Nee het is...' Ik leun mijn hoofd op zijn schouder. Ik heb mij nog nooit zo vertrouwd gevoeld als bij Tyler.

Uit mijn broekzak haal ik mijn telefoon en begin een liedje af te spelen.
Het liedje heet In your arms van Chef'Special. Het lied doet mij denken aan hem.

Een klein lief lachje verschijnt op zijn gezicht. Even vergeet ik alles wat er om mij heen gebeurt, het enigste wat belangrijk is is Tyler.

Een harde onweersslag haalt mij uit mijn gedachtes, die was echt luid! Cody was in slaap gevallen maar van deze harde klap is hij zeker wel wakker geworden.

Het is nood weer, en met de minuut word het kouder. 'Is het niet beter als we nu naar huis gaan? Dan kan Maylae wel met mij mee.' Stelt Tyler voor.

Direct maken Aiden en ik oog contact. Wij willen beide duidelijk nog niet naar huis. Als we nu naar huis gaan krijgen wij zeker op onze kop dat we met dit weer naar buiten gaan.

De bladeren kraken wat flink echoot. Zijn het voetstappen? Meteen begint Cody met blaffen. 'Cody koest!'

'Hallo?' Het kraken van de bladeren loopt over in voetstappen, we zijn niet alleen hier.