ေစာသဒၵါေမာင္အခန္းတံခါးလက္ကိုင္ကိုဖြင့္ရန္လွည့္လိုက္ေသာ္လည္း တံခါးမွာပြင့္မလာေပ။
'တံခါးကေသာ့ခတ္ထားတာလားဟ.... ဒါေပမယ့္...စႏၷယားသံကေသခ်ာေပါက္ဒီအခန္းထဲကၾကားတာပါ..'
ေဝခဲြရခက္ေသာအေတြးအခ်ိဳ႕နဲ႔တံခါးကိုဆက္လွည့္ေနစဥ္
"အခန္းထဲမွာဘာမွမရိွပါဘူး အစ္ကိုေလး"
"အမေလး!"
ေစာသဒၵါေမာင္တစ္ေယာက္ရုတ္တရက္ထြက္လာေသာအသံေၾကာင့္လန္႔ျဖန္႔ကာေအာ္လိုက္မိၿပီး တံခါးလက္ကိုင္ကိုလည္းလႊတ္လိုက္သည္။ အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့မွ တစ္ကိုယ္လံုးတြင္အနက္ေရာင္မ်ားဝတ္ဆင္ထားေသာ လူတစ္ေယာက္ရပ္ေနသည္ကိုေတြ့လိုက္ရသျဖင့္..
"ဟို အေစာနကဒီအခန္းထဲကစႏၷယားတီးသံၾကားလိုက္လို႔ပါ"
"မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးအစ္ကိုေလး ဒီအခန္းကေသာ့ပိတ္ထားတာၾကာၿပီဗ်..ဘယ္သူမွလည္းမေနဘူး"
"ဟမ္..ဟုတ္လို႔လားကၽြန္ေတာ္ေတာ့ေသခ်ာေပါက္ၾကား......"
သူထပ္ေျပာမည္ႀကံလိုက္ေသာ္လည္း သူ႔ကိုစူးရဲစြာစိုက္ၾကည့္ေနေသာထိုလူေၾကာင့္ ေျပာမည့္စကားမ်ားပင္တန္႔သြားရသည္။
"ဟို..ကၽြန္ေတာ္နားၾကားမွားတာပဲေနမွာပါ..ဟိုဦးေလးကဘယ္သူလဲဟင္"
"ကၽြန္ေတာ္ကဒီစံအိမ္ႀကီးရဲ့အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ပါ မိႈင္းလံုလို႔ေခၚပါတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဦမိႈင္းလံု ေတြ့ရတာဝမ္းသာပါတယ္ခင္ဗ် ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကေစာသဒၵါေမာင္ပါ ဦးမိုးလံုးမိႈင္းရဲ့လက္ေထာက္လုပ္ဖို႔ေရာက္လာတာပါ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေစာင့္ေရွာက္ေပးပါဦး"
"ေနာက္ဆံုးေတာ့ေရာက္လာၿပီေပါ့ အစ္ကိုေလး"
ဦးမိႈင္းလံုတစ္ကိုတည္းတီးတိုးေရရြတ္လိုက္သျဖင့္..
"ဟမ္?"
"ေစာင့္ေရွာက္ေပးရမွာေပါ့အစ္ကိုေလးရယ္ ဒါကကၽြန္ေတာ့္ရဲ့တာဝန္ပဲကို.. ကဲ... ညလည္းနက္ေနၿပီ.... အစ္ကိုေလး..အနားယူေတာ့ေလ"
"အာ..ဟုတ္ကဲ့ အဲ့ဒါဆို..ကၽြန္ေတာ္အနားယူေတာ့မယ္ေနာ္ good night ပါခင္ဗ်"
YOU ARE READING
သံသရာအဆက်ဆက်တိုင်အောင်( Completed)
Mystery / Thriller"ကျေးဇူးပြုပြီးကိုယ့်ကိုစောင့်နေပေးပါ'စော' ကိုယ်မင်းနောက်ကိုလိုက်လာခဲ့ပါ့မယ်..သေခြင်းတရားဖြစ်စေဦးတော့ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်ကိုခွဲလို့မရစေဘူး" "နောက်ဘဝမှာပြန်ဆုံတွေ့ခဲ့ရင် ကိုယ်ကပဲအရင်မင်းကိုမှတ်မိပါရစေ.. ကိုယ်ကပဲအရင်မင်းကိုစချစ်ပါစေ..." ...
