Say You'll: Forget Me Not

"Magda-dalawang taon kanang nanliligaw diyan kay Maia ah, hindi ka parin talaga sinasagot." tawa ni Arnold sa'kin, ka-trabaho ko sa opisina. "Baka pumanaw nalang ang lahat hindi ka parin sasagutin niyan." dagdag niya pa.

"Wala naman akong pakialam kung aabot pa ng isang dekada ang paghihintay ko sakanya. At least alam niya ang nararamdaman ko and in that way for sure wala akong pagsisihan." sagot ko habang nasa screen ng computer ang aking tingin.

"Okay, if that's what you think." sagot ni Arnold at bumalik sa kanyang desk at nagsimulang magtrabaho.

Tama si Arnold, I am courting Maia for almost two years na. I wonder bakit naman kasi ang ganda niya. Pinilit ko namang limutin siya pero bakit sakanya pa rin tumitibok-tibok ang puso ko. Reminiscing about that day, it was indeed "love at first sight."

#

Kasalukuyan akong bumabyahe ngayon patungong Laguna. Maia was living there, and I want to surprise her with a bouquet of flowers. Sa kalagitnaan ng biyahe, kumpulan ang mga sasakyan sa daan dahil sa napaka trapik ng paligid; rush hour because it's Friday kaya huminto  muna ako sa aking pagmamaneho. 

Habang nasa daan ang paningin ko, I felt something strange. It's deja vu. 

The first time I saw Maia was here in EDSA. Sa parehong araw at pangyayari, May 20, 2012. Ganitong oras, abala akong nagpupunas ng aking eyeglasses dahil nagbabad ako sa pagbabasa ng mga papeles sa aming opisina. Isang normal sa araw lang na pangyayari sa aking buhay, repeating in cycle, na naging special nang matanaw sa gitna ng kalsada ang babaeng nakabestida. She crossed the street with a lot of cars, kasabay pa nun ang pagtangay ng hangin sa kanyang buhok na nagpatunaw sa aking puso. 

And in that moment of time, I got my slow motion moment while curiously looking at her, and I am sure that on that day, I was totally and truly in love with her.

Sa ala-alang 'yon ay napangiti ako at nilingon ang bulaklak na nasa aking backseat. It is a bouquet flowers of myotosis,  also known as forget-me-not flower. Sabi ng nagtitinda sa'kin sa dangwa ay may magandang kahulugan daw ang bulaklak na 'to kaya ito na ang binili ko. And myotosis is really nice at alam kong maiibigan ni Maia ang mga ito. 

"I can't wait to see her."

#

Malaki ang aking ngiti at malalaki ang aking mga hakbang habang naglalakad papalapit sa bahay nila. Kinakabahan ako. Hindi na 'to bago sa'kin pero iba ang nararamdaman ko ngayon.

I wonder why.

I am about to tap the doorbell when I hear the voice of a kid.

A what? A k-kid? 

"Mama! Come over here. I want you to see these toys.!" Napatanga ako. "Mama, come po!" Namanhid ako habang mahigpit  na nakahawak sa aking dalang bouquet. 

Sana'y hindi totoo ang iniisip ko ngayon.

Naglakas loob akong sumilip sa kanilang loob. Gano'n nalang ang aking pagkagulat nang makita si Maia kasama ang batang babae at kanya pa itong niyakap. "Ano'ng ibig sabihin nito?" ngaral na bulong ko sa aking isipan.

Hindi nawala sakanila ang aking paningin. May anak na si Maia? Pero paano? I mean, bakit? Ito ba ang dahilan kung bakit ayaw niya akong sagutin? Mahal pa kaya ni Maia ang ama ng anak niya? O kaya ba palagi niya lang akong pinapaasa whenever I'll invite her for a date dahil may iba siyang pinag-aabalahan? 

I sighed. Obviously it's her child, Logan. 

Napuno ng katanungan ang aking utak dahil sa eksenang nakita ko. My mind is puzzled with this such revelation.