The Element Of Light

1. Het Odius Forest

Aviana pov

"Wat doe jij hier?" Hoor ik iemand zeggen. Ik schrik op uit mijn gedachtes en kijk omhoog, direct in twee bruine ogen. Het is een oude man, zijn haar is diep grijs en de rimpels rond zijn ogen laten hem bezorgd kijken. Hij heeft in zijn rechter hand een houten stok vast, waar hij op leunt.

Voordat ik iets kan antwoorden praat de man verder. "Het is hier gevaarlijk meisje. Heb je de borden niet gelezen ." Tuurlijk heb ik de borden wel gelezen. Ze zijn bijna 2 meter lang en hangen boven de ingang van het bos. Op de borden staat: 'gevaarlijk bos gebied' en 'betreden op eigen risico'.

"Ik kom hier vaker, om uit mijn boeken te lezen. Ik heb nog nooit iets raars opgemerkt." Zeg ik terwijl ik mijn boek omhoog hou, die naast me op het bankje ligt. Ik kom naar dit bos sinds ik me kan herrineren. Ook toen het nog niet als 'gevaarlijk' werd beschreven.

Mijn ouders zijn in dit dorp geboren en opgegroeid. Ik ben hier ook geboren en woonde hier totdat mijn oma ernstig ziek werd. Hier in Wandertown zijn namelijk geen ziekenhuizen. We zijn toen verhuist naar een dorp verderop maar nadat mijn oma overleden was in het ziekenhuis, hebben mijn ouders besloten terug te gaan naar waar ze vandaan komen.

Ik heb ongeveer 4 jaar in het andere dorp gewoond en ondertussen ben ik al 17 geworden. We zijn nu sinds een paar maanden weer terug in Wandertown. Dingen zijn erg veranderd in de afgelopen jaren.

Er zijn verschillende boeken gevonden waar verhalen in staan over wezens die hier in het bos zouden leven. In deze boeken staan dat de wezens lijken op mensen maar dan met speciale krachten.

Het afgelegen bos wordt hierdoor ook wel het Odius Forest genoemd. Het woord Odius betekend hatelijk of afschuwelijk, dit zegt al genoeg over hoe de dorpbewoners het bos beschouwen. Op de kaart hoort het Odius Forest nog bij het dorp maar dit wordt door de inwoners ontkent. Ik weet zelf niet wat ik ervan moet vinden. Ik ben niet snel over te halen om verhalen, zonder enig bewijs, te geloven.

"Het hoeft maar één keer fout te gaan en dan is het al te laat." Zegt de oude man alsof hij mijn gedachtes kan lezen. "En waarom bent u hier eigenlijk?" Vraag ik nieuwsgierig. De man glimlacht naar me. "Ik ben een oude man. Ik heb niks te verliezen. Jij daarentegen hebt heel je leven nog voor je."

Ik vind het antwoord van de man maar raar. Dus omdat hij oud is, gaat hij het 'gevaarlijke' bos in om te wandelen?
Als de man ziet dat ik niet van plan ben om weg te gaan van het bankje kijkt hij me onderzoekend aan. Het lijkt alsof hij me iets wilt vragen maar niet weet of hij het kan zeggen.

"Heb je toevallig een jongen gezien met bruin haar en bruine ogen. Hij is lang en -" De man bedenkt zich en stopt weer met praten. Ik kijk de man vragend aan. Is hij op zoek naar iemand?

"Laat maar, ik kom er zelf wel uit. Ik wens je nog een fijne avond." Zegt de man voordat hij met zijn stok weg loopt. Insgelijks antwoord ik terug maar de man hoort me al niet meer. Ik begin me naar te voelen door het vage gesprek en besluit toch maar om naar huis te gaan.

Onderweg naar huis loop ik langs alle winkeltjes in het dorp die aan het sluiten zijn. Uiteindelijk kom ik thuis aan. "Eindelijk ben je thuis. Ik begon me bijna zorgen te maken." Zegt mijn moeder terwijl ik mijn schoenen uittrek. "Er gebeurd nooit iets vreemds mam. Ik geloof de verhalen niet." Antwoord ik.

Mijn ouders proberen net zoals de andere bewoners uit de buurt van het bos te blijven. Ze zijn daarom niet blij dat ik er vaak heen ga.

"Ik kan je niets verplichten maar de boeken zijn niet zomaar geschreven." Zegt mijn moeder. Ze gaat op de bank zitten en klapt de krant open. Ik rol mijn ogen.

Een tijdje later lig ik in mijn bed en spelen er veel gedachtes rond mijn hoofd. kunnen mijn. Wie was die man in het bos? Hij leek niet terug naar het dorp te lopen en heeft me ook zijn naam niet verteld. En naar wie was hij opzoek?

---

Hi people,
Ik ben terug met een nieuw boek!
Het was een kort hoofdstuk als introductie maar later worden de hoofdstukken langer. Hopelijk was het leuk om te lezen :)
Xx