Bir gece sokak lambalarıyla süslenmiş bir şehirde sana rastlamak istedim.Bir sokağın köşesini döndüğümde, bir kaldırım taşının üzerine oturup soluklanmak istediğimde yanımda senin olmanı istedim.Göğe bakıp kayıcak bir yıldız bulmak istediğimde, dileklerimdeki seni rüyamda görmek istedim.Ben bunları isterken sen neredeydin? Hangi şehrin göğüne bakıyordun? Hangi sokağın köşesini dönüyordun? Hangi şehirde kaçıncı sokak lambasının altında kime rastladın? Çok mu mesafe var aramızda? Kaç şehir uzağımdasın? Uzatsam elimi tutamaz mıyım elini? Bekliyorum seni.Olurda bir gün benimle kayıcak bir yıldız bulmak istersen, benimle yorulup benim benimle soluklanmak istersen, bütün sokakları benimle ezberlemek istersen, olur ya bir gün elimi tutmak istersen beklerim seni. Aynı yerde, yılları aşıp anıların kilitli kaldığı o şehirde...O şehrin uzun yokuşunun başında. Kalbimin kalbini takip ettiği o dik yokuş yamacında bekliyorum seni.Bulamazsan beklediğim yokuşu, kalbimin kırıklarını bıraktım biraz yokuşun başına.Çünkü biliyorum kırdıklarınla yolunu bulmayı iyi bilirsin sen.Gelirken toplama onları, çünkü bir gözyaşının mürekkebi dağıttığı gibi dağıldı onlar.Yeniden bir şey yazamazsın üstüne görünmez çünkü.Arkasında dağılmış bir mürekkep var silemezsinde.Yeni bir sayfa açman gerekir, açılacak bir sayfan kaldıysa.Senin için kalbimde açılacak bir yer yok. Eğer gelirsen bir gün o yokuşa bulamazsın beni.Çünkü ben kendimi değil, senin kırdıklarını bıraktım oraya.Sana yalanda söylemedim.Çünkü kırdıklarının içinde bende varım biraz.Ama hiç bir zaman anlamayacaksın benim orada olup olmadığımı.Biliyorum çünkü hatırlamayacaksın kalbini takip ettiğim o yokuşu.Her zaman olduğu gibi yine göremeyeceksin kırdıklarının içinde benimde olduğumu.
