Samuray ( Borusara )

2.Bölüm

Merhaba arkadaşlar hadi bölüme başlıyalım iyi okumalar.

Sarada'nın Ağzından

Ben kaçırılmış ola bilirim ama samuraylar bana çok iyi davranıyorlar hatta kan bağımız olmasa bile ben onları ailem gibi görüyorum bütün küçükler benim kardeşim gibi.

Yune : sarada abla.

Ben : efendim yune.

Yune : şey sarada abla beni eğitirmisin.

Ben gülümsedim

Ben : tabiki yune yarın başlıyoruz eğitime tamam.

Yune gülümseyip

Yune : teşekkür ederim sarada abla.

Bana sarıldı bende karşılık verdim.

Ben : hiç önemli değil canım.

Yune gidince bende antıraman yapmak için ormana gittim ormanda en kalın derili bir ağaç aradım ve buldum gerçekten baya kalın kılıcıma uzandım ışık hızıyla ağacın önüne geçtim ve kılıcımı geri kılıfına koydum ağaç 10 saniye sonra devrilme başladı bende etrafa zarar vermemesi için kulon yaptım bir yumruk atım ağaç geri yerine yerleşti kulonlarım ağacı iyleştiriyorlardı bende yardım ettim 2 dakikada ağaç eski haline döndü arkamda bir çakra hissetim arkama döndüm bu kişi.

Ben : sensey.

Önünde eğildim

Sensey : sarada bayağı gelişmişsin hata bana bile meydan okuyabilirsin.

Ben : teşekkür ederim sensey ama size ulaşmam için daha çok yolum var.

Sensey : sarada sen hem bir samuray hemde bir ninjasın gerçekten çok şaşkınım hiç bir insan hem samuray ve ninja olmaya cesaret edemedi kendine dikkat etmelisin ninja olduğunu sakla yoksa başına kötü şeyler gelebilir.

Ben eğilerek

Ben : evet sensey bu tavsiyenize uyacağım.

Sensey : tamam hadi birlikte köye gidelim hem yune bu gün çok heyecanlıydı sen ne olduğunu biliyor musun?

Sensey'le birlikte yürürken

Ben : evet benim öğrencim olmak istedi bende kıyamadım kabul ettim.

Sensey : hımmm anladım heyecanlı olduğuna hiç şaşırmadım.

Köye geldik Sensey'le ayrıldık ben kendi evime gittim her zamanki gibi kitap alıp okumaya başladım hava kararınca hemen yatım sabah uyandım elimi yüzümü yıkadım dışarı çıktım.

Ben : şimdi yune'nin yanına gidim.

Yune'nin evine geldim kapıyı çaldım kapıyı annesi açtı.

Y. Annesi : yune hadi çabuk ol sarada ablan seni bekliyor.

Yune : tamam anne şimdi geliyorum.

Y. Annesi : dünden beri böyle eli ayağı dolanıyor.

Ben : hahahaha normal bende ilk ders alışımda böyleydim hata daha beteri.

Y. Annesi : anladım hadi yune.

Yune geldi

Yune : geldim hadi gidelim sarada abla.

Ben : tamam hadi ormana gidelim.

Ormana geldik.

Yune : evet ilk önce ne yapıyorum.

Ben : şimdi elimdeki tahta kılıcı al ve şu ağacı kesmeye çalış.

Yune : hiç tahta kılıçla ağaç kesilir mi

Ben : evet kesilir izle sonra sen yapacaksın.

Başını onayladı ben tahta kılıcı aldım bir elimle tutum ve sovurdum ağaç ikiye ayrılmıştı.

Yune : vay canına bende bunu yapmak için sabırsızlanıyorum.

Ben : eyer çalışırsan tabiki yapabilirsin bide kendine inan unutma inanmak başarmanın yarısıdır.

Yune : tamam.

Elimden kılıcı aldı ve denedide denedi ama hiç vaz geçmedi kendine inandı işte böyle olmalıydı 1 ay sonra sonunda başardı.

Yune : başardım sensey

Ben : tebrik ederim yune şimdi senden suyu kesmeni istiyorum.

Yune : peki suyu nasıl kese bilirim.

Ben : şimdi şelaleye gidelim gösteriyim ama gerçek kılıç kullanacaksın tahta kılıçla işin kalmadı.

Yune : tamam sensey.

Birlikte şelaleye geldik elime kılıcımı aldım ve suyu kestim sonra yine eski haline döndü.

Ben : sıra sende.

Yune : tamam sensey.

Yune yine aynıydı başaramıyor ama yinede yılmıyor vaz geçmiyordu 1 yıl böyle geçti sonunda yune herşeyi öğrenmişti ben kılıcımı erken almış olabilirim ama yune tam zamanında kılıcını aldı.

Ben : afferim sana öğrencim artık gerçek bir samuraysın.

Yune : sensey bana neden öğrencim diye hitap ettiniz.

Ben gülümsedim.

Ben : benim öğrencim olmayı hak ediyorsun seninle gurur duyuyorum  iyiki benim öğrencimsin kim bilir bir gün sende benim gibi olursun ' sensey ' derler sana öğrencim.

Yune : sizin öğrenciniz olmak benim için onurdur.

Ben : o onur bana ait.

Evet arkadaşlar bu bölüm bu kadar bidaki bölüme kadar hoşçakalın.