True love {Completed}

Episode 3

Unicode;
ညနေ သုံးနာရီတွင် ကျွန်တော် အိပ်ယာနိုးလာသည် နိုးနိုးချင်း ခေါင်းထဲဝင်လာတဲ့အတွေးသည် Koo ပြန်သွားပီလားတဲ့လေ ကိုယ့်ကိုကိုယ် နဲနဲတော့ ရယ်ချင်သား အချိန်ပြည့် ကျွန်တော့်ဦးနှောက်ထဲ ကျွန်တော့်နှလုံးသားထဲတွင် Koo ဟာလွှမ်းမိုးနိုင်လွန်းသည် အတွေးတွေကို လတ်စသတ်၍ အကြောဆန့်ပီးပီးချင်း စိတ်ကြည်လင်သွားအောင် ရေချိုးခန်းထဲဝင်၍ မျက်နှာသစ်လိုက်သည် ထို့နောက် အခန်းပြင်ထွက်လာ၍ အိမ်အောက်ထပ်ဆင်းရင်း Koo များ ရှိနေမလားလို့ နေရာအနှံ့လိုက်ရှာကြည့်မိသည်

Seokjin-Koo ပြန်သွားပီလား နှုတ်တောင်မဆက်သွားဘူး

ထို့နောက် Koo ဆီဖုန်းဆက်မိသည်....

"တူ တူ....တူ"

Kook-Hello ကိုကိုပြော ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ

Koo ရယ် ကိုကိုက ကိစ္စရှိမှ ဖုန်းဆက်ရမှာတဲ့လား ကိုကိုတို့နှစ်ယောက်က အဲ့လိုဆက်ဆံရေးပဲ ရှိတော့တာလား မျက်ရည်တွေဝိုင်းလာ​သော မျက်ဝန်းတွေကို လျစ်လျူရူရင်း....

Seokjin-ကိစ္စတော့ မရှိပါဘူး Koo ပြန်သွားတာ ကိုကို့ကိုမပြောသွားလို့ ဖုန်းဆက်မေးကြည့်တာ

Kook-ဟုတ်တယ် ကိုကိုအိပ်နေလို့ ကိုကို့ကို မပြောသွားတာ ဆေးရုံက အရေးပေါ်လူနာ ရောက်လာလို့ အဲ့ဒါ​ကြောင့် အခုဆေးရုံရောက်နေတာ (ကိုကိုရေ ဒီမှာကြည့်ပါဦး ဒီဖိနပ် ဂျီယွန်းနဲ့လိုက်လား ကြည့်ဦးဆို လိုက်လားလို့)

ဟင် Koo က ဖိနပ်ရောင်းတဲ့ ဆေးရုံကို ရောက်နေတာလား Koo ရယ် အရေးပေါ်လူနာဆိုတဲ့ဆင်ခြေက ရိုးနေပီလေကွာ နောက်တစ်ခါကျရင် ဆင်ခြေနောက်တစ်ခုပေးပါလား ဘာဆင်ခြေဖြစ်ဖြစ် ကိုကို မျက်စိမှိတ် ယုံပေးမှာမလို့ ယုတ္တိမရှိလဲ ကိုကို အကြွင်းမဲ့ ယုံပေးလိုက်မှာ

Seokjin-Aww အင်ပါ အရေးပေါ်လူနာကို သေချာဂရုစိုက်ပေးလိုက်ပါဦး တော်ကြာ သေသွားမှာစိုးလို့လေ

နှုတ်ဖျားကသာ အရွဲ့အစောင်းတွေ ပြောနေတာပါ ရင်ထဲမှာတော့ ဒဏ်ရာတွေ ဗလပွနဲ့ ရစရာမရှိလောက်အောင် စုတ်ပြတ်နေတာ ဒါတွေ Koo ဘယ်သိပါ့မလဲ... Koo ကတော့ ကျွန်တော်ပြောတာကို အကောင်းပြောနေတယ်လို့ထင်နေမှာ