13. ÖFKE

3.9K 212 1
                                    

HAZAN KARASU


Sabah uyandığımda uzun koltukta üstümde battaniyeyle sıcacık bir ortamda uyuyordum. Kulübe aynı kulübeydi. Ama ben tekli koltukta değildim. Ayrıca şömine yanıyordu. Poyraz'a bakındığımda tekli koltukta uyuduğunu gördüm. O kadar laftan sonra bile beni kucaklayıp koltuğa yatırmıştı. Sırıttım. Bu adamın ne yapacağı belli olmuyordu. Etrafıma bakındım. Şömineyi nasıl yakmıştı ? Yanına gittim ve üstümdeki battaniyeyi üzerine örtmek için eğildim. O anda bir şey farkettim. Cebinde çakmak vardı. O çakmak dünden beri cebindeydi. Bilerek çıkarmamıştı ordan. Benimle konuşmak için. Soru soracağımı bildiği için. Battaniyeyi örttüm ve su bulmak ümidiyle dolaba ilerledim. Neyseki vardı. Kendime bir bardak koyduktan sonra koltuğa oturup içmeye başladım. Dün Poyraz'ın söylediklerini düşünüyordum. Ne güzel anlatmıştı sevdiği kadını. Kim bilir ne kadar sevmişti. Böyle bir adam nasıl sevebildi diye düşündüm içimden.


Poyraz kafasını kaldırdı ve uykulu haliyle ne oluyor anlamında bana baktı.

'' Ne oldu ? '' 


'' Hiçbir şey düşünüyodum öyle '' Kalktı ve kendine de bir bardak su koydu.


'' Ne düşünüyodun ? ''


'' Sevdiğin kadını. '' Öksürdü. Su boğazına falan kaçmıştı sanırım.


'' İyi misin ? ''


'' Evet iyiyim. '' Derin bir nefes aldıktan sonra koltuğa oturdu. '' Neyi düşünüyodun onunla ilgili. ''


'' Ona ne olduğunu ''


'' Öldü. '' Elini kalbine götürdü ve kaşlarını çattı. Kalbi mi ağrıyordu ?


'' Poyraz düşündüm. Çok düşündüm. Eğer bunu yaptıysan bir nedeni vardır. Murat'a neden o kadar işkence ettin. ?''


'' Hazan siktir et. ''


'' Poyraz lütfen. '' Ofladı ve bana baktı.


'' Çünkü ona dokundu Hazan. Ona zorla sahip oldu. '' Elim istemeden ağzıma gitti. İnanamıyordum. Poyraz elini yumruk yapmıştı.


'' Na-Nasıl ya ? ''


'' Duydun işte. Bana ona nasıl dokunduğu söyledi. Onun da istediğini söyledi. Ama biliyorum o kadınımı zorladı. Kadınım benden başkasına dokunmazdı. ''


Kadınım mı ? Ne güzel bir kelimeydi. Kadınım..


'' Kaç yaşındaydınız ? ''


'' 17- 18 ''


'' Fazla küçüktünüz. ''


'' Hayır Hazan. Ben değildim. Ben herkesten daha olgundum. Çünkü ben her şeyimi kaybetmiştim. Her şeyimi.''


'' Bu kötü... ''


'' Öyle. Bitti mi ? ''


'' Bitti. ''


O esna da kapının sertçe çarpmasıyla irkildim. Poyraz kaşlarını çattı ve bana baktı.


'' Kim lan bu hayvan '' dedi ve kapıya doğru yöneldi. Kapıyı tam açacakken bana doğru döndü ve koltuğun arkasında saklanmamı istedi. Hemen koltuğun arkasına gittim. Diğer yandan dinlemeye çalışıyordum. Poyraz'ın kapıyı yavaşça açmasını ve kapı gıcırtısını duydum. Kapı açılır açılmaz bağrışmalar geliyordu. Ses tanıdıktı. Gelen Arda, Savaş ve Mira'ydı. Olduğum yerden hemen kalktım ve onların beni göremeyeceği şekilde kafamı uzattım. Arda yerde Poyraz'ın yakasını tutmuş çekiştiriyor Savaş'sa etrafına bakıp sanırım beni arıyordu. Mira Arda'yı ve Poyraz'ı durdurmaya çalışıyordu. Poyraz sinirlenmiş olacak ayağa kalktı ve Arda'ya vurması gereken yerde Savaş'a vurmuştu. Duyduklarım olduğum yerden çıkmamı engelliyordu.

HAZAN VAKTİ - ZEMHERİ -TAMAMLANDI-Où les histoires vivent. Découvrez maintenant