အပိုင္း- ၁၀
"ေဟ့ ဝမ္ႀကီး"
"ဘာတုန္းကြာ"
ဘူပိတ္ေနတဲ့႐ုပ္ႀကီးနဲ႕ ျပန္ထူးလာတဲ့ ဝမ္ရိေပၚေၾကာင့္ ေဟာက္႐ႊမ္း သူ႕ကုတင္ေပၚကို ေျခေထာက္ေလးျဖတ္ခနဲ လွမ္းတင္လိုက္သည္။ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ဆီမွာရွိတဲ့ အေပၚထပ္ကုတင္ႏွစ္ခုက က်ိရန္နဲ႕ က်ိဳးရွီးကလည္း ဝမ္ရိေပၚကို ငုံ႕ၾကည့္ေနၾကသည္။
"မင္းတို႔ ဘာၾကည့္ေနၾကတာလဲ"
"မင္းကေရာ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
သုံးေယာက္လုံးၿပိဳင္တူေမးလာတဲ့အခါ ဝမ္ရိေပၚက စိတ္ရႈပ္သလို ေခါင္းကိုကုတ္ၿပီး အျပစ္မဲ့တဲ့ ေခါင္းအုံးေလးကိုသာ သုံးခ်က္၊ ေလးခ်က္ ဆင့္ထိုးလိုက္သည္။
ဆရာေရွာင္းက်န႔္က မမိုက္ဘူးဗ်ာ!
"ဆရာေရွာင္းက်န႔္က မိုက္ပါတယ္ကြ အရပ္ကလည္းရွည္၊ ႐ုပ္ကလည္းေခ်ာ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ အိပ္မက္မင္းသားပဲကို"
စိတ္ထဲက ေျပာလိုက္သည့္ စကားကို လႊတ္ခနဲ ပါးစပ္က ထြက္သြားေတာ့ က်ိရန္က ထိုသို႔မွတ္ခ်က္ေပးလာ၏။ က်န္ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ေခါင္းတစ္ၿငိမ့္ၿငိမ့္ျဖစ္ ဟုတ္ေနသည္။
ခ်ီး! ခ်ီးကို ေခ်ာ! ခ်ီးကို အိပ္မက္မင္းသား!
"ဝမ္ရိေပၚ မင္းသိၿပီးၿပီလား ဟိုးတစ္ေန႕က ဆရာေရွာင္းက်န႔္ကို မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ငါေတြ႕လိုက္တယ္ သူ႕ေကာင္မေလးထင္ပါရဲ႕"
က်ိဳးရွီးက ဒီတိုင္းေျပာလိုက္ေသာ္ျငား ဝမ္ရိေပၚရဲ႕ ရင္ထဲက အပူမီးမွာ တစ္စတစ္စပို၍ ေလာင္ၿမိဳက္လာေလသည္။ က်ိဳးရွီးကို ေခါင္းထုတ္ကာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ "ငါအတည္ေျပာတာ" ဆိုသည့္ စာတန္းႀကီးက ေခါင္းေပၚမွာ ေရာက္ေနသလိုပင္။
"ဘယ္မွာေတြ႕ခဲ့တာလဲ"
"အမ္း ၿမိဳ႕ထဲက ခ်ဳံေဖးလမ္း ေကာ္ဖီဆိုင္နားမွာ ပန္းခ်ီျပခန္းနဲ႕ နီးတဲ့ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလ"
ဝမ္ရိေပၚ ဇက္ခနဲထေတာ့ ၿငိမ္ေနတဲ့ ေဟာက္႐ႊမ္းက
"ေဘာ! လန႔္လိုက္တာဟ! ဘယ္သြားအုံးမလို႔လဲ"
"အျပင္"
ဪ ေအး! အိမ္ထဲက ထြက္တာနဲ႕တင္ အျပင္ေရာက္ေနၿပီေလ!
YOU ARE READING
肖老师 (Xiao Laoshi) •Complete•
Fanfictionကျွန်တော် ဆရာရဲ့ တပည့်မဖြစ်ချင်ဘူး...။ ကျွန်တော်က ဆရာရဲ့ ကောင်လေးပဲဖြစ်ချင်တာ..။ ဒါတောင် ဆရာမသိဘူးလား။ ... ကြၽန္ေတာ္ ဆရာရဲ႕ တပည့္မျဖစ္ခ်င္ဘူး...။ ကြၽန္ေတာ္က ဆရာရဲ႕ ေကာင္ေလးပဲျဖစ္ခ်င္တာ..။ ဒါေတာင္ ဆရာမသိဘူးလား။ ....
