renkler

biliyorum sana giden yollar kapalı

biliyorum sana giden yollar kapalı

üstelik sen de hiç bir zaman sevmedin beni

ne kadar yakından ve arada uçurum;

insanlar, evler, aramızda duvarlar gibi

uyudum uyandım, hep seni düşündüm

yalnız seni, yalnız senin gözlerini

sen bayan nihayet, sen ölümüm kalımım

ben artık adam olmam bu derde düşeli

şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum ordan oraya

yoksa gururlu bir kişiyim aslında, inan ki

anımsamıyorum yarı dolu bir bardaktan su içtiğimi

ve içim götürmez kenarından kesilmiş ekmeği

kaç kez sana uzaktan baktım 5.45 vapurunda;

hangi şarkıyı duysam, bizimçin söylenmiş sanki

tek yanlı aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor

nasıl unutmuşum senin bir başkasını sevdiğini

çocukça ve seni üzen girişimlerim oldu;

bağışla bir daha tekrarlanmaz hiçbiri

rastlaşmamak için elimden geleni yaparım

bu böyle pek de kolay değil gerçi...

alışırım seni yalnız düşlerde okşamaya;

bunun verdiği mutluluk da az değil ki

çıkar giderim bu kentten daha olmazsa,

sensizliğin bir adı olur, bir anlamı olur belki

inan belli etmem, seni hiç rahatsız etmem,

son isteğimi de söyleyebilirim şimdi:

bir geceyarısı yazıyorum bu mektubu

yalvarırım onu okuma çarşamba günleri.