The dancing guy

Next winter

Het is exact 1 jaar later. Nog steeds moet Lilly veel aan Daniël denken, maar het is een soort van acceptabel geworden. Haar vriendschap met Sophie is er in ieder geval veel sterker door geworden.

Lilly heeft weer een vakantie naar Australië geboekt voor in de winter. Dit keer in een heel ander gedeelte. Ze is er net geland en gaat naar haar hotel toe. Dit jaar verblijft ze daar voor een maandje. Gewoon even om weer helemaal tot rust te komen. Ze besluit dan ook om de eerste avond gewoon rustig op het strand door te brengen. Ze heeft wat eten mee genomen naar het strand en eet wat terwijl ze naar de horizon kijkt. Er komen nog wat andere mensen een praatje met haar maken. Gewoon voor de gezelligheid. Lilly fleurt er helemaal van op. Ze geniet echt van deze avond. Ze gaat op haar rug liggen en kijkt naar de sterren en begint te dagdromen, tot ze uiteindelijk in slaap valt.

De volgende ochtend word ze wakker op een bed. Ze kijkt om zich heen en realiseert zich dat dit niet haar eigen hotelkamer is. Ze denkt terug en bedenkt zich dat ze nog op het strand had moeten liggen. Lilly kijkt snel en schichtig om zich heen. Ze wilt eigenlijk schreeuwen, maar dat doet ze niet. Haar handen beginnen ligt te zweten. Waar is ze nou toch beland? Is ze ontvoerd? Wat is dit allemaal? Al die vragen schieten door haar hoofd. Ze ziet een raam die open kan. Lilly ziet geen andere keus. Ze stapt uit bed en rent naar het raam. Ze doet het raam open en staat op punt om uit het raam te springen. Alleen dat lukt niet. Er is een arm die haar tegen houd. Lilly raakt in een wilde paniek. Wild slaat ze met haar handen op die arm en random achter zich. Ze begint ook te schreeuwen: 'Laat me los, wie ben jij?'. Ze krijgt daarop een antwoord doorgefluisterd in haar oor: 'Rustig maar, ik ben het, Daniël'. Daniël laat haar los en Lilly draait zich om. Het is waar, ze staat oog in oog met Daniël. Gelijk springen de tranen in haar ogen van verdriet en woede. Ze slaat hem vol in het gezicht en rent weg. Daniël volgt haar en heeft haar al snel ingehaald. Hij pakt haar handen vast en vraagt of ze samen kunnen praten. Lilly schud van nee en wil weer weg gaan, maar Daniël laat haar niet gaan. 'Laat me gaan Daniël, jij moet je tijd besteden aan je vriendin, niet aan mij', zegt ze huilend. Daniël trekt haar tegen zich aan. 'Ik heb helemaal geen vriendin', fluistert hij. Lilly kijkt verbaasd op, dan verteld ze het verhaal over Sophie. Daniël begint awkward te lachen en verteld dan dat die de relatie heeft gefaked om van haar af te komen. 'Ik heb gedaan alsof jij mijn vriendin was', eindigd hij zijn verhaal. Lilly kijkt verbaasd op en stotterd: 'Du-dus j-jij hebt ge-ge....'. Ze kan haar zin niet afmaken, want Daniël geeft haar een kus. Lilly kan niks anders doen dan hem een kus terug te geven. Alle vlinders die Lilly had weggestopt komen weer terug in haar buik. Ze voelt zich mega gelukkig. Ze kijken elkaar even aan en geven elkaar dan een knuffel. Lilly begint te huilen van blijdschap.