Pinatunayan lang ng octimus na iyon na wala na dapat akong pagkatiwalaan sa mundo kundi sarili ko lamang. Pinatunayan lang niya na lahat ng tao ay pare-pareho. Na walang mapagkakatiwaalaan sa bandang huli kundi sarili mo lang.
Tag ulan ba ngayon? Bakit umuulan na naman. Sumakay ako sa dumaang taxi at doon nagpahinga.
"Saan po tayo?"
Humiga ako sa natitirang space ng sasakyan sa likod at duon nawalan na ako ng malay, the darkness devouring me by slowly.
"Hanggang kailan ka mag mamatigas, hea ji?" My mom groan. Nalaman kasi niyang di ko pinapansin ang mapapangasawa ko daw, at pumunta pa dito. Tatlong araw mula nung bumisitan siya dito, nakaka-inis pa kasi..
Hindi ko kayang sabihin kila mommy na naghalikan kami, at ang malala pa don we.. we anoo.
Dont mind that hea ji! He's an assole.
Tumayo ako at padabog na dila ang mga gamit sa room ko at doon nag pahinga. Mom always told be, i would be nice whenever rican was around. But nagkakamali ata sila? Because whenever rican was around i didn't even look at him.
Nagawa ko lang mag kiss back last week because he force me, he would force me for pate sake. If i told mommy na sabihin ko 'yon, they would tell me i would be going him as my broom soon so it's okay daw.
Where it's okay? Saan okay don?
Hindi ko mapigilan isipin ang nangyari tatlong araw na ang nakakaraan. Rican has always something, hindi ko maintindihan. Para bang unti unti lumalambot ang puso ko sa kaniya. Napahawak ako sa labi ko, that bastard took my first kiss. He even lick.. oh my god.
Bumaba ako para hanapin si mommy i couldn't find her, iyak ako ng iyak dahil sa nangyari tatlong araw na ang nakakaraan. I'm seventeen years old and that bastard touch me without my permission.
I yell at my mom, she fuming mad. I was crying and everything i was said earlier she doesn't believed it.
"Mom it was true, he fucking tried to rape me."
"He will be your soon to be husband,"
"Hindi ko nga siya gusto mommy, kahit anong ipilit niyo hindi ko siya magugustuhan. He touched me, he fucking touched me-"
"Shut up hea ji. Hindi ka na bata, saan pa't mapapangasawa mo 'rin siya balang araw at higit pa sa pag hawak ang gagawin niya sayo."
I cried.. my mom doesn't love me.. my family betrayed me.. all i would believed.
"Miss kanina pa tayo tumatakbo, pataas na ang metro niyo."
Napamulat ako, umuulan pa 'rin pala agad akong umupo at tinignan ang lugar. Ibig sabihin nasa city pa 'rin kami ng cebu. Hindi pa 'rin ako naka wala. Bumaba ako pagkatapos ko ibigay ang tatlong libo sa kaniya ng di nakatingin. Masakit pa 'rin ang sugat na natamo ko galing sa pagtalon sa kotse sa mga kamay ng tauhan ni rican.
Mabuti nalang at may waiting shed malayo sa mga tao, madilim at wala masiyadong mga ilaw. Umuulan pa 'rin at mukhang hindi na ito hihinto. Tiningala ko ang langit at walang nakikitang bituwin ni isa, i lick my lips and remember those times it's hard and bloody. Hindi ko na alam saan ako pupunta, hindi ko alam kung anong gagawin ko sa buhay ko kundi mag pakamatay nalang. Naniwala ako noon na masama ang mga pamilya ko, na wala silang kwenta kasi kaya nila akong ibenta kapalit ng pera. I thought they were let me get married to that man for money but i was wrong they did it for the sake of me.
Wala akong ginawa kundi husgahan lang sila, wala akong ginawa kundi sumbatan lang ang mga magulang ko na wala naman ginawa kundi para sa kapakanan ko. I thought being alone makes me braver, makes me stronger. Pero hindi, hindi ko na kayang mapag isa at mamuhay sa mundo ng walang kasama.
