ပိုင္အိမ္ေတာ္ၿခံဝင္းသည္ ႀကီးမားကာ ၿမိဳ႔နဲ႔ အနည္းငယ္ အလွမ္းေဝးသၫ့္ေနရာတြင္ရိွၿပီး တိတ္ဆိတ္ကာ သီးသန႔္ တည္ရိွသည္။ ထိုအျပင္ ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၿပီးသြားသၫ့္အခ်ိန္တြင္ ညေနေစာင္းေနၿပီး ျဖစ္သျဖင့္ အျခားေနရာမွလာသၫ့္ ပိုင္မိသားစုဝင္မ်ားသည္ အေရးႀကီးကိစၥ မရိွသူမ်ားသည္ မျပန္ေတာ့ဘဲ ေနလိုက္ၾကသည္။ ယြမ္ေရွာင္ေရွာင္း သည္လည္း ေနာက္ေန့ မနက္တြင္ အရွက္ရကာ ျပန္သြားသည္။ ပိုင္ဟန္ ကလည္း သူမနဲ႔အတူထြက္သြားသည္။ သူမ မထြက္သြားခင္ ခ်င္းေပထံသို႔ ခနလာေတြ့သြားေသးသည္။ ဘာေၾကာင့္ လာေတြ့မွန္း မည္သူမွ မသိေခ် ။
" ငါ့ေနာက္ လိုက္လာခဲ့ " ခ်င္းေပက အိမ္ျပန္ေရာက္သၫ့္ႏွင့္ ရွဲ႔ေယာင္အား ေခၚလာခဲ့သည္။ သူမ အိမ္အေနာက္ရိွ ေတာင္ေပၚသို႔ တက္လာခဲ့သည္။ ရွဲ႔ေယာင္က ခ်င္းေပသည္ သူ႔အား ကုသေပးမည္မွန္းသိသျဖင့္ အသာလိုက္လာခဲ့သည္။
ေတာင္ထိပ္သို႔ အတန္ၾကာလမ္းေလ်ွာက္ၿပီးေနာက္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ေတာင္ထိပ္ေပၚတြင္ လြင္ျပင္တစ္ခုရိွေနကာ ျမဴမ်ား အံုဆိုင္းေနၿပီး ကိုယ့္လက္ကိုပင္ ေသခ်ာ မျမင္ရေခ် ။ ခ်င္းေပက လက္ေဝ႔ွယမ္းလိုက္ကာ ျမဴမ်ားခြဲထြက္ကာ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုေပၚလာၿပီး ျမင္ကြင္းက အနည္းငယ္ရွင္းလင္းသြားသည္။
" ဒီမွာထိုင္ၿပီး မ်က္စိမိွတ္ထား " ရွဲ႔ေယာင္က ခ်င္းေပေျပာသၫ့္ ေနရာတြင္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သူက ျဖစ္လာမၫ့္အရာအား လက္သင့္ခံရန္ အသင့္ျပင္ထားလိုက္သည္။ အျခားသူမ်ားမသိေသာ္လည္း စိတ္ႏွစ္ခြ ျဖစ္ေနသၫ့္ ခံစားခ်က္ႀကီးကို သူက မုန္းတီးလွေပသည္။ ယြမ္ေရွာင္ေရွာင္း အား မခ်စ္ေနမွန္း သူက ေသခ်ာေနေသာ္လည္း သူမအနားတြင္ေနခ်င္သၫ့္ စြဲလမ္းေနသၫ့္ စိတ္အား ေဖ်ာက္မရေခ်။ လည္ဆြဲ အက္ကြဲသြားသၫ့္ အခ်ိန္က သူသာ မထႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အားနည္းေနျခင္း မရိွလ်ွင္ ယြမ္ေရွာင္ေရွာင္းထံ ေျပးသြားမိေလာင္သည္။ ထို႔ေန့ၿပီးေနာက္ သူနဲ႔ ယြမ္ေရွာင္ေရွာင္းၾကား ဆက္သြယ္မႈသည္ ပိုလို႔ အားေကာင္းလာေနေၾကာင္း သတိထားမိသည္။ သူက ကုသမႈကိုပင္ လုပ္ဖို႔ တစ္ခါတစ္ရံ ေတြေဝလာသည္။ ထိုေၾကာင့္ သူက ေနျပန္ေကာင္းလာသည္နဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ခ်င္းေပထံသို႔ ေရာက္လာျခင္းပင္ ။ လာသၫ့္အခ်ိန္တြင္ပင္ ကား၏ ဦးတည္ရာသည္ ခနခန ယြမ္ေရွာင္ေရွာင္းထံသို႔ ဦးတည္သြားသျဖင့္ ခ်င္းေပထံသို႔ ေရာက္လာရန္ မိနစ္ပိုင္းသာ ၾကာမၫ့္အခ်ိန္ကို နာရီအေတာ္ၾကာခဲ့ေသးသည္။
