នៅតាមផ្លូវទៅទិញវែនតាជីមីនមិនបាននិយាយអ្វីនោះទេដោយសារតែវែនតាពិបាកក្នុងការមើលពេកគេក៏ដោះវាចេញបោះចោលតែម្តង នាយកម្លោះតូចផ្អែកខ្លួននិងកៅអីឡានដោយដកដង្ហើមធំទឹកមុខក៏មិនសូវល្អប៉ុន្មានដែរ។
"ប៉ាម៉ាក់ឯងជាអ្នកមានណាស់មែនទេ?"សំណួររបស់យ៉ុនហ្គីធ្វើអោយជីមីនសើចទាំងមិនសមដាក់គេវិញ។
"កូនអ្នកមានឯណាឪពុកម្តាយបណ្តោយអោយដើរហើរដូចក្មេងអនាថាបែបនេះទៅហើយមានកូនអ្នកមានណាដែលមកគេងនៅមន្ទីរពេទ្យម្នាក់ឯងនោះ? នៅជំពាក់លុយពេទ្យថ្លៃព្យាបាលទៀត"ជីមីនសម្លឹងមើលទិដ្ឋភាពព្រាលៗនៅជុំវិញខ្លួនដោយអារម្មណ៍ពោរពេញទៅដោយភាពទទេស្អាត។
"ប្រាប់ទៅចុះថាឯងលាក់អត្តសញ្ញាណជាមួយខ្ញុំមិនបានទេ"យ៉ុនហ្គីនិយាយហីៗហើយបត់ឡានចូលទីតាំងហាងវែនតាដ៏ធំសម្បើមមួយតាមដែលជីមីនប្រាប់។
"ហាងវែនតាក៏មិនមែនហាងម្រាលៗដែរហើយមកប្រាប់ខ្ញុំថាជាអ្នកក្រ ជឿស្លាប់ហើយ"យ៉ុនហ្គីរអ៊ូស្របពេលដែលបើកឡានចូលឈប់នៅកន្លែងចតឡានអោយបានត្រឹមត្រូវ។
"ចុះបើលោកដឹងពីខ្ញុំច្បាស់លោកនិងឈប់រវល់ជាមួយខ្ញុំមែនទេ? លោកមើលមកខ្ញុំគឺជាមនុស្សមានអំណួតហើយគួរអោយធុញណាស់មែនទេ?"ជីមីនចាប់ផ្តើមគំហកដាក់យ៉ុនហ្គីបើទោះជាគេមើលមិនច្បាស់ក៏គេអាចដឹងថាយ៉ុនហ្គីកំពុងនៅត្រង់ចំណុចណាដែរ គេមិនចូលចិត្តអោយអ្នកណាមកសួរនាំសាវតារបស់គេទេព្រោះវាជារឿងផ្ទាល់ខ្លួនហើយម្យ៉ាងទៀតគេក៏បានជួបមនុស្សជាច្រើនដែលនៅក្បែរគេដើម្បីតែប្រយោជន៍ដូច្នេះគេចង់អោយយ៉ុនហ្គីជាមនុស្សទីមួយដែលមិនដឹងពីសមាសភាពរបស់គេហើយរាប់អានគេដោយភាពស្មោះត្រង់។
"ឯងជាក្មេងដែលមិនដឹងអី"យ៉ុនហ្គីតបខ្លីៗព្រមទាំងឈ្ងោកអោនមកដោះខ្សែក្រវ៉ាត់អោយជីមីនទៀតផង។
"មិនបាច់មកធ្វើល្អដាក់ខ្ញុំទេក្នុងពេលដែលលោកដឹងពីសាវតារបស់ខ្ញុំហើយនោះ"ជីមីនវាសដៃយ៉ុនហ្គីចេញទាំងឈួលច្រមុះភ្នែកចាប់ផ្តើមឡើងក្រហម។
"បើអ្នកផ្សេងធ្លាប់បោកប្រាស់ឯងសូមបែងចែកអោយច្បាស់ព្រោះខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សម្នាក់នោះនោះទេហើយខ្ញុំក៏មិនដឹងថាឯងជាអ្នកណាអោយប្រាកដដែរដឹងត្រឹមថាឯងជាជីមីន ជាអ្នកនិពន្ធ"
YOU ARE READING
My Beloved Writer
Action"គ្រាន់តែតាមយកចិត្តប្រុសបេះដូងទឹកកកម្នាក់មិនមែនជាឧបសគ្គចំពោះខ្ញុំនោះទេប៉ុន្តែបើចង់យកបេះដូងរបស់គេទើបជាឧបសគ្គ" - ជីមីន
