ROADTRIP 2 (Op weg naar jou) 18+ ✅

Faro

Eindelijk komen we aan bij het hotel. Hotel Eva om precies te zijn. Ik ben zo ontzettend opgelucht dat ik eindelijk die auto uit kan. Ik wil geen auto's en geen Morris meer. Ik wil naar huis! Zo ik heb het gezegd. Ik wil naar huis en weg kuipen in mijn eigen hoekje en nooit meer terug komen. Ik wil terug naar de marechaussee en samen lachen met mijn vrienden. Mijn vrienden die er niet meer zijn

Ik loop naar de balie en vraag of er nog een kamer beschikbaar is. De mevrouw achter de balie verteld me dat er alleen nog een tweepersoons kamer vrij is. Ik glimlach naar haar en zeg haar dat ik die wil. "We kunnen toch gewoon een kamer delen?" vraagt Morris "nee dat kunnen we niet. Ik heb geen zin meer in jou drama" zeg ik bot voor ik mijn tas pak en naar de lift loop

Ik: ik heb kamer 402

Stuur ik naar Lex en Roan. Die hun kamer nummer terug sturen naar me. Ik besluit me te douchen en naar mijn bed te gaan. Morgen weer een nieuwe dag. Hopelijk word die beter dan vandaag. Mijn ogen vallen al snel dicht wanneer ik onder de warme dekens lig. Mijn gedachten gaan naar Morris die nu ook alleen in zijn bed ligt. Denk ik

"Weet jij wat er aan de hand is met Lex?" vraagt Morris aan me. We liggen in zijn tentje naakt tegen elkaar aan. Zijn hoofd op mijn borst. "Hij vind hem leuk" zeg ik "hij is al zo'n 7 jaar verliefd op hem" vertel ik hem "je maakt een grapje?" vraagt Morris dan "nee geen grapje" zeg ik "over zulke dingen maak ik geen grapjes"

Hij kijkt naar me "en jij?" vraagt hij zacht "ik ben tot over mijn oren verliefd op je Morris" zeg ik "ik dacht dat je dat wist" hij schud zijn hoofd "nee je hebt het niet verteld" ik glimlach naar hem "ik dacht dat ik het je wel had laten zien, maar het spijt me dat me dat nog niet gelukt is." Ik draai hem op zijn rug en kus hem zacht en liefdevol "ik ga het je laten zien lief" zeg ik zacht

Ik heb amper geslapen als ik wakker word. Ik kijk op de wekker en zie dat ik pas een uur verder ben. Ik pak mijn telefoon en twijfel wat ik moet doen,maar gooi toch een bericht in onze groep app

Ik: is er nog iemand wakker?

Met mijn telefoon in mijn hand staat ik naar een aantal foto's die er op staan van onze vorige reis. Het was zoveel relaxter toen. Zoveel leuker. Het was Roan en Lex en Morris en ik tegen de rest. Nu ben ik er. Ik tegen de rest en ik vind het helemaal niks

Lex: kun je niet slapen?

Ik: nachtmerrie

Morris: waar ben je?

Ik twijfel of ik mijn kamer nummer moet geven

Roan: kamer 402

Mijn ogen worden groot als ik Roan zijn bericht zie. Bedankt hè! Eikel. Niet lang daarna word er op de deur geklopt en stap ik het bed uit om open te doen. Ik ben helemaal niet verbaast als Morris er staat.  "mag ik binnen komen?" Ik knik en zet een stap naar achter zodat hij binnen kan. Ik zie hoe hij zijn kleren uit trekt in mijn bed gaat liggen. Hij tilt de deken op "kom"

Ik besluit voor de verandering eens een keer niet moeilijk te doen en ga terug in het bed liggen. Mijn gezicht ligt naar Morris toe. Hij kijkt naar mij en ik naar hem wat het nog wat erger maakt is dat ik mijn lichaam voel. Het tintelt aan alle kanten en ik wil niets liever dan hem kussen en aanraken "wat droomde je?" vraagt hij

"Weet je nog dat we in de Grand Canyon in die kano zaten en dat jij me toen vertelde dat je altijd van me zou blijven houden?" vraag ik "ja?" knikt hij  "dat is gelogen" zeg ik "je zei dat je voor altijd bij me zou blijven" ga ik verder "maar nu ben je hier in mijn bed en ben je verder weg als toen ik in Afghanistan zat" zeg ik. Morris trekt een wenkbrauw op "je zat in Afghanistan?" vraagt hij "shit dat had ik niet mogen zeggen" mompel ik

"Weet je nog in las Vegas dat Roan jou de bottom liet zijn voor je in de heli mee mocht?" praat ik erover heen. Morris glimlacht "ja dat was leuk" zegt hij. Zijn ogen lijken ver weg te zijn en niet meer hier in het heden bij mij. "Of toen we sex hadden op het strand in Los Angeles" ga ik verder "het was de mooiste zonsopkomst die ik ooit heb gezien" zegt hij zachtjes "het is de enige die ik ooit heb gezien" zeg ik

"Het zijn die herinneringen die me erdoor heen helpen Morris" zeg ik "alle momenten die we samen hadden hebben me gebracht waar ik nu ben" maak ik hem duidelijk "ik weet dat je niet verplicht bent om bij me te blijven, maar je breekt mijn hart" zeg ik. Mijn stem word steeds dikker, mijn ogen nat "ik wil dit niet zonder jou" snik ik "al d.die tijd ben j.je mijn held ge.geweest o.omdat je m.me hielp en nu g.ga je a.alsnog w.weg"

Hij steekt zijn hand naar me uit en komt dicht tegen me aan liggen "het spijt me" zegt hij "het moet heel heftig voor je geweest zijn om je vrienden zo te verliezen, maar ik zal er altijd voor je zijn ook al zijn we niet meer samen" zegt hij. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en laat me tegen zijn borst uithuilen. Ik voel me verschrikkelijk dat ik hier lig als een klein kind die niet kan stoppen met janken, maar ik kan er niets aan doen

Hij wringt zijn andere arm onder me langs en door die beweging beweegt zijn onderlichaam een klein beetje tegen het mijne. Ik voel mezelf hard worden en ik weet op het moment dat hij zijn adem naar binnen zuigt dat hij het ook voelt. De lucht in de kamer veranderd, word dikker en zwaarder. Zijn handen wrijven zachtjes over mijn rug waardoor ik kippenvel krijg.

Dit is wat ik wil, mijn Morris voor altijd.