Adopted by family van de donk

13

POV Sara
Ze kijken me met een blij gezicht aan. "Ik denk wel dat dat een goede stap zou zijn, maar als jij je er nog niet goed bij voelt, kan je daar waarschijnlijk later ook nog geen. Wat denk je zelf?" Vraagt Daniëlle. "Ik wil wel, maar ik ben bang dat ik me er te jong ga voelen, en dus daardoor me niet fijn voel in het team. Aan de andere kant wil ik mezelf verder ontwikkelen." Zeg ik onzeker. "Snap ik. Kan je eerst paar keer meetrainen of iets voordat je echt naar dat team zou gaan." Vraagt Christian.   "Ja, ik zou eerst paar keer mee mogen trainen. Als ik naar dat team ga, kom ik daar vanaf na de winterstop. Dus speel ik dan eerst hier tot december. En als ik dan dus echt besluit dat ik ga dan ga ik vanaf januari meespelen. Ik denk zelf dat dit wel een goeie stap zou zijn." Zeg ik. "Ja, jij moet je er goed bij voelen, ik zou eerst een paar trainingen meedoen voordat je dat gaat doen."

~

3 WEKEN LATER
het is nu 3 weken later. Het is vandaag woensdag, Morgen vertrek ik met m'n team naar London, omdat we vrijdag een wedstrijd spelen tegen Arsenal women onder 17. Vrijdag tot donderdag blijf ik een paar dagen bij Daniëlle en Beth hier in London.

Ondertussen heb ik de keuze gemaakt dat in vanaf januari meespeel bij jong psv vrouwen. Ik heb een paar keer meegetraind, en het voelde goed, dus heb ik deze beslissing gemaakt. Ik vind het wel ergens jammer dat ik dit team ga verlaten, want dit is een heel leuk en gezellig team.

Ik ben me ondertussen we thuis gaan voelen, dus dat is erg fijn. Christian en ingrid noem ik nu ook papa en mama. Aan begin vond ik dat wel lastig, maar daar hebben ze me de tijd voor gegeven. Ik ben erg blij met hoe het nu gaat, en dat ik me nu blij voel. Soms voelt het nog wel raar om te bedenken dat ik familie ben van Daniëlle, maar dat komt wel. Daniëlle geeft me wel een fijn en vertrouwd gevoel als ik met haar praat, dus dat is fijn.

-

Ik ben net weer thuis van training, en zit nu op m'n kamer om wat anders aan te doen. "SARA KOM JE ETEN?!" Hoor ik mama roepen. Ik pak mijn telefoon en loop naar beneden. Als ik beneden aankom zie ik papa en mama al aan tafel zitten. "Hoi." Zeg ik als ik ga zitten. "Hoi, hoe ging je training en school?" Vraagt mama. "School ging wel prima, we hadden een Engels toets. Die ging gelukkig wel goed, dus hoop op een goed cijfer. Training ging wel goed, ik heb gewonnen met partijtje, en speelde wel goed, dus ja was wel prima." Zeg ik tijdens het eten. "Oké gelukkig. Heb je je koffer al ingepakt?" Vraagt papa. "Nog niet helemaal, ik moet alleen nog de laatste paar dingetjes in te pakken, maar die kan ik pas morgen ochtend pakken." Ze knikken. Morgen hoef ik niet naar school, omdat we dus weggaan. We moeten om 11 uur op de club zijn. Om half 12 hebben we bespreking tot 12. Daarna gaan we lunchen en begint de training om 1 uur. 3 uur vertrekken we richting het vliegveld. Het vliegtuig vertrekt om 6 uur, dus komen we rond 6 uur Engelse tijd aan. Dan naar het hotel, dinner, vrije tijd en slapen. Tijdens het dinner mogen we zelf hier in de buurt wat gaan zoeken. Ik heb met Daniëlle afgesproken om ergens te gaan eten. Ze zei dat ze een leuk restaurant had om te gaan eten, dus ik ben benieuwd.

Na het eten ga ik naar boven om te bellen met mijn oma. Begin dit jaar zijn we er helaas achtergekomen dat ze kanker heeft, en we weten nog niet of ze het gaat overleven. Ik kan altijd heel goed merken, dat ze er heel erg van geniet als ik haar bel. Daarom probeer ik elke dag te bellen, al is het maar voor 10 minuten. Ik weet dat dit haar goed doet. Als ik zie dat zij dan weer even kan lachen geeft mij dat een fijn gevoel.