Lalin

1

Yatkınlar

"Ekin, Çağın, Koray! Hasta olucaksınız çıkın artık şu havuzdan! Kime diyorum ben, terlik geliyor bakın, ÇIKIN ARTIK!"

Annelerinin sesiyle kapalı havuzdan çıkan üç kardeş şakalaşarak duş almak amacıyla odalarına dağıldılar.

Onlar duştayken eve dönen diğer kardeşler salona geçmişlerdi, birkaç dakika sonra evin en küçüğü Akın salona inmiş ve abilerini dinlemeye başlamıştı.

"İşlerimiz yüksek kesimde epey ilgi duyuyor evet ama böyle bir dönemde en önemlisi gençlere hitap etmek" konuşan en büyük abi Alaz Yatkın'dı, aile şirketleri hakkında konuşuyorlardı.

"Kesinlikle abi ama bu yaptığımız şirket  ismini de zedeleyebilir. Sonuçta biz bir mimarlık şirketiyiz, gençlerin ilgi alanlarıysa çok açık, eğer başarılı olamaz veya satışlarımız yüksek olmazsa fena çakarız" diyerek fikrini belirtti ortanca abi olan Bulut

O sırada duştan çıkıp giyinmiş halde merdivenlerden inen Bulut'un bir küçüğü Koray, "Eğer işinde iyi ve olabildiğince genç bir tasarımcı bulabilirsek bunların hiçbirini düşünmeye gerek kalmaz sevgili Bulut abiciğim"

Akın şu anlık yaşından dolayı ne kadar şirkette söz hakkı olmasa da gene de ailede fikirleri önemsenen biri olarak kendi düşüncelerini de ortaya sundu "Aslında çok fazla genç olmasına gerek yok hem şirket sahibi olan aile olarak genç kesimden ailemizde üç kişi var, elbet yeterli olmaz ama gençler üzerinden anketler yapar ve bunları psikologlara sunarsak gerçek fikirleri ortaya çıkar. Zaten geriye de bir tek düşünceleri kağıda dökmek kalır, bu da bizim değil tasarımcımızın işi"

Akın konuşurken aşağı inen ikizler de konuyu anında anlamış ve tüm kardeşlerden onaylayan mırıltılar yükselmişti.

Pardon! Tüm kardeşler demişim biri hariç hepsi, o biri de tabiki Koray'dı "Akıncığım üç derken, bu evde dört genç var. Bak ben, sen, Ekin ve Çağın sayı saymayı sana okulda öğretmiyolar mı velet" onun dedikleriyle ikizlerin yüzünde tabiki her zamanki piç smile oluştu, Akın da abilerinin akıllarından geçeni anında anlayıp onlara ayak uydurdu.

"Yoo abiciğim, gayette doğru saydım bak ben, Ekin abim, Çağın abim bitti" Koray kaşlarını çatıp tam konuşucakken Ekin söze daldı "Koray ben sana altyazı geçiyim bizim velet sana dümdük demode diyor" ikizi Çağrı da arayı iyice kızıştırmak adına konuştu "Hemde böyle dümdük, sağlamından 'demodesin abi sen, çekil aradan, yaşlandın artık' diyor sevgili kardeşimiz"

Akın abilerinin yüzüne ilk baktığında kendisini yakmayacaklarına inancı az da olsa bir ihtimal vardı ama gene hata ettiğini geç fark etti, Koray abisinin yüzünü ve üstüne doğru koştuğunu görür görmez kendini koltuğun arkasına attı.

"Abi vallahi yanlış anladın ben şeyi saymadım"

"Kimi saymadın velet" abisinin söylediğiyle ne kadar dalga konusu olucağını bilse de dayak yemekten iyidir diye düşündü "Şeyi...eee...şeyi işte yaa.. heh kendimi saymadım abi sende hemen şey yapıyorsun" kardeşlerinin dediğiyle diğerleri gülerken Koray alay edercesine kaldırdığı kaşlarıyla "Lan mal az önce sen saymadın mı ben dedin, Ekin abim dedin, Çağın abim dedin ne yaşıyon lan"

"Ay abi 'ben' mi demişim, dilim şey olmuş herhalde yoksa 'sen' diycektim ben. Hani ben sonuçta daha on beş yaşında bir veletim, genç kesimden sayılır mıyım bilemedim vallahi" onun bu dedikleriyle Koray dahil hepsi kahkaha atmaya başlamış, Akın ise suratını olabildiğince asmıştı.