{Zawgyi}
ဒီေန႔ ဘာသာမျပန္ခင္ေလး အပ်င္းေျပ အစ္မရဲ႕အေၾကာင္းေလးေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ တျခားအေၾကာင္းေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ငယ္ငယ္ေလးတည္းကေန ဒီအ႐ြယ္ထိ သရဲေျခာက္ခံလာရတဲ့အေၾကာင္းပါ။
တကယ္ေတာ့ သရဲေျခာက္ခံလာရတယ္ဆိုတာထက္ သရဲျမင္ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းေတြဆို ပိုမွန္မလားပဲ။ အမငယ္ငယ္တုန္းက သရဲအေသေၾကာက္တာ။ သရဲအေၾကာင္းဆိုလည္း နားေထာင္ခ်င္တယ္ ဒါေပမယ့္ နားပိတ္ၿပီးေတာ့ကို နားေထာင္တာ။ သရဲကားဆိုလည္း ၾကည့္ခ်င္လိုက္တာပဲ ေရွ႕မွာ ယပ္ေတာင္ကာၿပီး ယပ္ေတာင္အေပါက္ၾကားထဲက ၾကည့္တာ။
ဒါေပမယ့္ ႀကီးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ သရဲဆိုတာ ကိုယ္လို လူကေနပဲ ေသၿပီး မကြၽတ္မလြတ္ဘ၀နဲ႔ လွည့္ပတ္သြားေနရတဲ့လူေတြမွန္းနားလည္လာတယ္။ သူတို႔လည္း လူတစ္မ်ိဳးပဲလို႔ ေတြးမိလာတဲ့အခ်ိန္မွာ အရမ္းေၾကာက္မိတာမ်ိဳးေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ နည္းနည္းေတာ့ ေၾကာက္ေသးေပါ့ေနာ္။ အဲ့လို နည္းနည္းေၾကာက္တတ္တဲ့အ႐ြယ္တုန္းက သရဲတစ္ခါျမင္ဖူးတယ္။
အမတို႔အေမရဲ႕ေမာင္ႏွမေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ သိပ္ခ်စ္ၾကတယ္။ ေမာင္ႏွမက စုစုေပါင္းေျခာက္ေယာက္ရွိတယ္။ အေမ့အထက္မွာ အမႀကီးႏွစ္ေယာက္ ေအာက္မွာ ေမာင္ေလးသုံးေယာက္ အမရဲ႕အေမကေတာ့ တတိယေျမာက္သမီးေပါ့။ ဆိုေတာ့ကာ ေဆာ့မယ္ဆိုလည္း ဒီလူေတြပဲစုၿပီး အျပင္လူေတာင္ သိပ္မလိုဘူးေလ။ အဲ့ေတာ့ ေမာင္ႏွမလိုတစ္မ်ိဳး သူငယ္ခ်င္းလိုတစ္မ်ိဳး ေပါင္းေနလို႔ရၾကတာေပါ့။ အမက ငယ္ငယ္ေလးတည္းက ဦးေလးအႀကီးနဲ႔ အငယ္ဆုံးဦးေလးအိမ္ကလြဲၿပီး က်န္တဲ့လူေတြအိမ္ကို ေလွ်ာက္လည္တတ္တယ္။ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရင္ ဘယ္သူ႔ဆီမွာေနခ်င္တယ္တို႔ တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္လည္း မေနေတာ့ဘူး လမ္းထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပဲ ေဆာ့ေတာ့မယ္တို႔ လုပ္တတ္တယ္။
အဲ့တုန္းက အမ ေျခာက္တန္းေလာက္ျဖစ္မယ္။ သိမ္ျဖဴကဦးေလးအလတ္ရဲ႕အိမ္ကို ေႏြရာသီပိတ္ရက္ျဖစ္ေနေတာ့ တစ္ပတ္ေလာက္ သြားလည္ပါေရာ။ အဲ့မွာ ဝမ္းကြဲအမေတြလည္း ေရာက္လာၾကေတာ့ ပြဲပဲေလ။ တစ္ေနကုန္ေဆာ့ၾကတာမွ ေျဗာင္းကိုဆန္ေနတာပဲ။ ပထမႏွစ္ရက္မွာ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ တတိယေန႔လည္း ေရာက္ေရာ ဇာတ္လမ္းကစလာတယ္။ သူတို႔အိမ္က အမသိပ္မေျပာျပတတ္ေပမယ့္ အိမ္ႀကီးတစ္လုံးထဲမွာ အခန္းေလးခန္းကန႔္ထားၿပီး တျခားမိသားစုေတြလည္းေနၾကတာမ်ိဳး။ ဦးေလးကက်ေတာ့ ေအာက္ထပ္ကညာဘက္မွာေနတယ္။ အိမ္ကလည္းေတာ္ေတာ္ေလးက်ယ္ေပမယ့္ ဧည့္သည္ကအရမ္းမ်ားေနေတာ့ လူႀကီးေတြက အခန္းထဲမွာအိပ္ၿပီး ကေလးေတြက်ေတာ့ အိမ္ေရွ႕က ဘုရားစင္ေအာက္မွာ ျခင္ေထာင္ေလးေထာင္ၿပီး သိပ္တယ္။
